Nieuws

Column: Oneindigheid

Column: Oneindigheid

Here's my key
Philosophy
A freak like me
Just needs infinity

Relax
Take your time

And take your time
To trust in me
And you will find
Infinity, infinity

Infinity of; oneindigheid in het Nederlands, is een begrip dat snel aanleiding geeft tot hersenkrakende gedachtenspinsels op filosofische grondslag. Ik heb studenten gekend die totaal van het padje raakten en hun verdere leven doorbrachten als imitator van een koffiekopje of druivenfluisteraar doordat ze zich tijdens hun studie teveel bezig hielden met de vraag of het heelal oneindig is en aan welke wetten deze oneindigheid dan gehoorzaamt. Stelt u zich in gedachten maar eens het heelal voor lezer, en ga dan eens naar links of rechts om een einde te kunnen ‘zien’ of bedenken. Die is er niet. Het houdt nergens op en begint schijnbaar ook nergens. En zelfs dat kunnen we niet met zekerheid zeggen. Een vacuüm waarin we met zijn allen rondzweven zonder dat we enig idee hebben wat er nog meer rondzweeft naast ons eigen stelsel? Om gek van te worden als je er te veel over nadenkt.

Dat gaan we dan ook niet doen op deze maandag na de 1-4 winst op Heracles. Het aangehaalde stukje songtekst van Guru Josh Project komt van het nummer; Infinity 2008. Gisteravond schalde dit nummer door de luidsprekers in Huize TAZ terwijl ik met moeders de vrouw de afwas aan het doen was. Ja, dat doen wij nog steeds samen. Niks vaatwasmachine, maar gewoon met de hand. Zij wast af en ik droog af. Zij praat en ik zeg af en toe… ”hmm” of “sjonge” of helemaal niks. Dat laatste is overigens ernstig af te raden mannen. Hoe dan ook, een gedeelte van de tekst deed me sterk denken aan Luc Castaignos…….’take your time, to trust in me and you will find infinity’. Dat melancholische geluid van de Saxofoon, eenzaam uit de verte, steeds dichterbij komend en samengaand met een uiteindelijk lekkere ritmische sound. Het zou synoniem kunnen staan voor Luc en zijn ontwikkeling van de laatste maanden.

luc-castaignosOver Luc zijn zo langzamerhand op de diverse fora en media hele bibliotheken volgeschreven en gepraat. Sta niet raar te kijken als er straks van de UT iemand afstudeert in de “Castaignosologie” met als proefschrift; “Het verschijnsel Luc, een gewaagde kansberekening”.

Los van zijn twee doelpunten heb ik vooral het gevoel dat Luc eindelijk ‘thuis’ is bij ons, zich onderdeel voelt van de club en de streek. Zelfs de ergste criticaster loofde zijn werklust en inzet vanaf het begin van dit seizoen. Nu begint het voetballend echter ook steeds meer te lopen. Zijn samenspel met Corona en Ziyech begint steeds beter vorm te krijgen. Hij is niet zo vaak meer de eenzame spits die geen aansluiting kan vinden. ‘Een spits in een verkeerd systeem’, wordt steeds meer een goed aanspeelpunt voor de combinatie met opkomende middenvelders en eindstation van goed opgezette en doordachte aanvallen vanaf de flank. Prima en heel mooi om te zien.

Ik had in een eerdere column al eens gepleit voor geduld als het gaat om het huidige FC Twente, de spelers en de trainer. Schijnbaar is het iets van deze tijd om al vroegtijdig het hoofd te willen zien bungelen van deze of gene als het tegenzit en nog niet zo goed gaat. Waar menigeen na de eerste vier wedstrijden al een plekje op het kerkhof had willen uitzoeken om het huidige seizoen met het nodige ceremonieel te kunnen begraven, zien we steeds meer de zonnestralen van een mooie belofte door de grijze wolken van de machteloze wanhoop heen breken.

Het betere spel van Luc staat dan ook niet los van het steeds meer vorm krijgen en ingespeeld raken van het team onder leiding van Schreuder. Ook iemand wiens hoofd werd- of nog steeds wordt geëist.

Uiteraard pleit ik niet voor het kritiekloos volgen van de club, spelers of trainer. Verre van dat. Opbouwende kritiek brengt een ieder doorgaans verder. Maar er wordt wel heel snel doorgeslagen in dit tijdperk van digitale communicatie. Een speler die vorige week bij zijn wissel nog schandalig werd uitgefloten door een deel van het eigen publiek, liep nu dankbaar en met zijn handen in de lucht na gescoord te hebben naar het even dankbare uitvak.

[google]Emoties hebben we allemaal tijdens een wedstrijd van onze FCT, dat hoort ook zo. Maar laten we nu ook eens kijken naar de dingen die wel goed gaan en die ook eens benadrukken en benoemen. Gaandeweg zien we steeds meer de contouren van een team dat op elkaar ingespeeld raakt. We zien dat een bepaalde aanpak van Schreuder zijn vruchten begint af te werpen en dat spelers steeds beter gaan renderen. Gisteren waren er een paar schitterende combinaties op het veld te zien, waarvan er drie doeltreffend werden afgerond. We zagen een speler die reserve werd gezet als invaller uiterst beheerst de vierde maken. We zagen meer passes goed aankomen dan in de wedstrijden ervoor. We zagen in de tweede helft ook een zich te ver terugtrekkend FC Twente dat een zwak Heracles een tijd teveel ruimte gaf. In die zin zijn we er dan ook nog niet. Er zit nog veel meer moois in het vat. Tegenslagen zullen er ook ongetwijfeld nog genoeg komen. Laten we echter daar waar het kan nu eens de klemtoon wat meer op het positieve zetten.

Met zeer beperkte middelen werden prima spelers aangetrokken. Spelers die wellicht over een of twee seizoenen alweer vertrokken zijn. In die zin is in het voetbal niets blijvend, alles stroomt en beweegt. Er is echter een ding dat altijd zal blijven bestaan en dat is de oneindigheid van de liefde voor de club die we allen in ons hart voelen, de wetten van het Heelal ten spijt. Dit seizoen kan best wel eens een heel mooi onderdeeltje worden van die oneindigheid, laten we daar eens wat meer op vertrouwen... :)

Take your time
To trust in me
And you will find, Infinity…..

TAZ
[ligatus]

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties