Column: Werk aan de winkel

FC Twente – ADO Den Haag kende na een klein half uur slechts twee hoogtepunten. Eenmaal klonk er een hoopvol applaus vanaf de tribunes nadat Kyle Ebecilio de thuisploeg na een schitterende, vlotte aanval bijna op voorsprong bracht. Het tweede moment van opwinding werd veroorzaakt door scheidsrechter Reinold Wiedemeijer. Hij toverde namelijk de witte, oplosbare spray uit zijn broekzak die sinds dit seizoen wordt gebruikt om de muur op de juiste afstand te houden bij vrije trappen. Het produceren van een kleine cirkel en een dikke, enigszins scheve lijn maakte beduidend meer los bij de aanwezige supporters dan het veldspel van de Tukkers. Alfred Schreuder heeft derhalve nog genoeg om over na te denken, want FC Twente maakte een passieve en inspiratieloze indruk op het eigen publiek.

Neerkijkend op het speelveld bekroop mij het gevoel dat het futloze elftal van Alfred Schreuder angstig was om fouten te maken. Keer op keer legden de verdedigers de bal bij elkaar in de voeten, terwijl het middenveld nauwelijks aanspeelbaar was. Minuten gingen voorbij zonder dat FC Twente in staat was een creatieve oplossing te vinden om de Haagse defensie te doorbreken. Terwijl het merendeel van de supporters moeite had om de aandacht bij de sukkelende spelers te houden, bracht de entree van de spuitbus met daarin oplosbare spray ironisch genoeg wel enig enthousiasme teweeg. Enthousiasme dat helaas niet werd overgebracht op de formatie van Schreuder.

Hoewel de Tukkers door een knappe goal van nieuwkomer Kamohelo Mokotjo alsnog met een voorsprong de kleedkamers opzochten, hoorde ik in de rust louter norse stemmen. Dit gemopper, aangesterkt door de verhoogde prijzen voor muntjes en de frisse wind die door het stadion raasde, had veelal betrekking op de fantasieloze speelwijze en het gebrek aan strijd. Naast mij hoorde ik iemand zich hardop afvragen wie nu eigenlijk de spelmaker is van dit FC Twente, terwijl tegelijkertijd de roep om een speler als Hakim Ziyech steeds luider werd.

In het eerste half uur van de tweede helft werd de noodzaak van het aantrekken van een spelverdeler alsmaar groter. FC Twente bleef maar ploeteren, terwijl ADO Den Haag haar kans schoon zag om de leiding te pakken. Een uitstekende invalbeurt van Shadrach Eghan behoedde de Tukkers echter voor de eerste nederlaag in eigen huis sinds maanden. Ondanks het goede optreden van Eghan is er duidelijk behoefte aan meer creativiteit.

[google]Verwacht wordt dat spelers als Kusk en Mokhtar dit seizoen voor de creativiteit zullen zorgen. Echter, niets blijkt minder waar. Beide spelers grossieren in het dichtlopen van de ruimtes en beschikken niet over de snelheid om een verdediger uit te spelen. Zowel Kusk als Mokhtar trekken in negen van de tien gevallen naar binnen om de combinatie op te zoeken. Beide spelers hebben niet de diepgang, waarover Quincy Promes bijvoorbeeld wel beschikte. Hierdoor is het spel van FC Twente vaak te voorspelbaar en werden de ruimtes achter de kwetsbare verdediging van ADO Den Haag bijvoorbeeld nauwelijks benut. Bovendien krijgen Castaignos en Børven vrijwel nooit een bruikbare voorzet, waardoor zij vaak in de dekking worden aangespeeld. Met de rug naar het doel kunnen ook zij geen gevaar stichten.

Al met al is er voor Schreuder en zijn manschappen nog genoeg werk aan de winkel. Met het binnenhalen van Ziyech zullen namelijk nog niet alle problemen zijn opgelost. Zolang Schreuder blijft vasthouden aan Marsman als eerste keeper en, hetzij noodgedwongen, rouleert in de defensie en de buitenspelers niet de balans vinden tussen diepgang en het zoeken van de combinatie, vrees ik dat er nog meer van zulke slaapverwekkende helften als de eerste helft van FC Twente – ADO Den Haag gespeeld zullen worden.

Rutger Brunink
[ligatus]