Column: ZIN IN TWENTE!

Iedere voetballiefhebber zal het gevoel kennen dat je hebt bij het nakende begin van een nieuwe competitie. Het is te vergelijken met de nerveuze opwinding die een kind voelt als het denkt aan de cadeautjes die het zal krijgen op zijn verjaardag. Zal het zo vurig gewenste cadeau erbij zitten ? Zal het troep worden waar ik niks aan heb, of wellicht iets dat ik allang in mijn bezit heb? Ook de gelijkenis met de spanning voor een eerste date ligt voor de hand. Zal ze alles hebben dat ik in een vouw bewonder? Zal ze er mooi en stralend uitzien, of zit ik straks met een snordragend gedrocht dat geen enkele originele tand of kies meer heeft en een niet te verdrijven graflucht verspreidt aan tafel? Onzekerheid veroorzaakt spanning. Spanning geeft ons de kriebels. Prettige kriebels voornamelijk, omdat we weten dat onze nieuwsgierigheid hoe dan ook bevredigd zal gaan worden.

Voor wat ons aller Twente betreft denk ik niet dat er een pre-seizoen is geweest waarin er zoveel spelers zijn vertrokken dan het huidige. Met Mokthar en Ebecilio erbij kom je toch al snel aan een bijkans complete selectie die de club vaarwel heeft gezegd of vaarwel heeft moeten zeggen;

1. Bilal
2. Bengtsson
3. Castaignos
4. Bjelland
5. Martina
6. Lachman
7. David
8. Kusk
9. Miyaichi
10. Engelaar
11. Bednarek
12. Koppers
13. Mokthar
14. Ebecilio
15. Breukers
16. Rendla

Goedemorgen dokter, hoe maakt u het verder!? 16 spelers die de pleiterik maken hakt er nogal in en dat geldt voor iedere club kan ik u zeggen. Maar ten dele moest het wel vanwege de welhaast intraveneuze behoefte aan geld en de noodzaak tot bezuinigen. Ten dele moest het ook wel omdat er wat rotte appels tussen zitten. Rotte appels die het groepsgevoel ondermijnden, zo doceert Schreuder ons. “Dat zal vanaf nu anders gaan”, belooft hij tegelijkertijd. Er zal eerder ingegrepen worden als blijkt dat een speler zich belangrijker vindt dan de groep en zich niet aan de afspraken houdt. Zo dan, dat u het maar even weet! Logische vraag zou dan uiteraard zijn waarom dat vorig seizoen dan niet is gedaan, maar alla. Laten we dat seizoen zo snel mogelijk vergeten zei de boer, spoog in zijn handen en besteeg het uitermate verraste, maar toch innig tevreden knorrende varken.

Kijken we naar wat er tot dusver bij de gratie Gods en uiteraard de voorzienige hand van Ted voor terug is gekomen kunnen we niet anders concluderen dan dat het beslist geen verzwakking ten opzichte van het vorige seizoen hoeft te betekenen. We zijn er wel wat kwetsbaarder op geworden qua bezetting in de breedte. Soit.

Gisteren zag ik de eerste helft van het vriendschappelijke duel Newcastle United- Borussia Mönchengladbach. Mijn heer wat een armoe was dat dan. McClaren zou de mensheid in het algemeen en medische wetenschap in het bijzonder een grote dienst bewijzen door de dvd van die 1e helft kosteloos ter beschikking te stellen aan alle ziekenhuizen met een dreigend tekort aan narcosemiddelen. Geheid pleurt 99 % binnen de 5 minuten in een zwaar comateuze slaap. De 2e helft heb ik nog niet eens gezien, dus de duur zou nog ernstig verkort kunnen worden. Tsjonge wat een drama, wat een leegte, wat een nietszeggende lamlendigheid zonder enige gevoel van spelvreugde of passie. Alleen Obertan onttrok zich nog een beetje aan de anti-voetbal demonstratie door af- en toe wat leuks te proberen met de bal.

Het contrast met de wedstrijd tussen Schalke en FC Twente was dan ook best groot te noemen. Niet dat het voetballend gezien een hoogstaande wedstrijd betrof, maar ik zag weer passie, bezieling, strijdlust, een TEAM. Jonge honden die zich danig van hun taak kweten en alles gaven. In de eerste helft werd er in feite zonder echte aanval gespeeld en was het team behoorlijk tandeloos. Ook na alle wisselingen bleef men echter op een gedreven wijze doorgaan. Zag ik vorig seizoen nog regelmatig vier spelers die als een stilstaand schildersportret een inkomende bal lamlendig nakeken, nu zag ik er vier die er het liefst tegelijk in vlogen. Ter Avest moest in zijn eentje de gehele rechterkant bestrijken en de speelwijze in de eerste helft is niet mijn favoriete, maar gaandeweg zag je dat er meer mogelijk is met dit team dan terugvallen op 4-4-2.

Katsikas ontpopt zich als een keiharde verdediger die positioneel vrij sterk is, Uvini is ook een mannetjesputter in de dop en Oilatan gaf op niet mis te verstane wijze zijn visitekaartje af in de korte periode dat hij in het veld stond. Daar liep een speler waaraan je kunt zien dat hij technisch goed onderlegd is en in de kleine ruimte als op de flank het juiste moment weet te kiezen. Guti stond weer kwispelend als een jonge hond aan de kant te wachten totdat hij het gras mocht opvreten. Mokotjo liet zien gewoon een hele degelijke corrector en opbouwer te kunnen zijn. Van der Heyden en van der Lely speelden met de nodige bravoure. Bijen beet goed van zich af en Da Cruz hebben we ook nog achter de hand. Evenals het grote talent uit Ghana, een van de meest veelbelovende spelers afkomstig van de zeer goed aangeschreven voetbalacademie ‘Right to dream'; Thomas Agyepong. Klasbak Ziyech speelde weer een zeer puike partij (wat wordt die jongen mager trouwens) en Tapia groeit steeds meer naar zijn vorm van voor de blessure toe. Doe Corona er ook nog eens bij en we kunnen verdikkeme gewoon iets heel moois verwachten komend seizoen.

[google]Zeker weten doen we het niet op dit moment, uiteraard niet. Als deze groep echter bij elkaar blijft en er niemand meer vertrekt en bovenal onze trainer de regels die hij de spelers oplegt ook op zichzelf toepast, gloort er iets heel moois aan de Twentse horizon komend seizoen. Na de donkere maanden van wanhoop, zorgen en verdriet lijkt de tijd nu aangebroken van vertrouwen, bezieling en hoopvolle verwachtingen. Hoe het allemaal uitpakt zullen we gaan zien, maar dit Twente zou ons wel eens kunnen geven waar we nu al zo lang op wachten; identificatie met de jongens op het veld, passie, strijd, bezieling , uitstralen dat je er alles voor over hebt om het Twente shirt met waardigheid te dragen.

Het zal enige tijd duren voordat het vaste elftal er staat, maar ik heb in ieder geval weer zin in Twente, veel zin in Twente…… ONS TWENTE!!

Kom op Taaaaaaaaaaaa!!!

TAZ
[ligatus]