Boschker is geen El Hamdaoui

Een hoofd vol onweer had-ie, kort voor aanvang van het seizoen. Vervelende journalisten insinueerden al een paar weken dat hij zijn basisplek zou kwijtraken aan Nikolai Michailov. Maar kom op zeg, hij, Sander Boschker, derde doelman van de vicewereldkampioen en steunpilaar van kersvers landskampioen FC Twente, die zou door een iets langere vakantie vanwege een WK-finale toch zeker niet zijn plek kwijtraken aan die clown van een playboy van een Michailov?

Wel dus, besloot Michel Preud’homme na een wedstrijd of drie. Met pijn in zijn hart, dat wel, want de Wereldkeeper van het Jaar 1994 snapte Boschker maar al te goed, hij zat immers zelf jarenlang achter Jean-Marie Pfaff op de bank.

De nieuwe Twente-trainer kon echter niet anders, Michailov hield de nul en of dat nou vooral kwam door geluk en sterke verdedigers: een keeper zonder tegengoals passeer je niet.

Oorwurm

Boschker begon per wedstrijd meer de pest in te krijgen en toen de doelman eind oktober de veertig was gepasseerd, leek zijn gezicht behoorlijk op dat van een oorwurm.

Dit was niet het afscheid dat hij voor ogen had! Het was de bedoeling dat zijn cirkel rond zou worden gebreid met glorieuze optredens in de Champions League en de onthulling van een standbeeld naast dat van Blaise N’Kufo bij de hoofdingang van De Grolsch Veste.

Woede

Michailov voelde ondertussen aan dat zijn positie wankel bleef; als je een icoon op de bank houdt, kan iedere fout fataal zijn. Het siert Boschker dat hij de onzekerheid van zijn jonge concurrent niet heeft misbruikt. Had best gekund met behulp van wat bevriende media en bepalende medespelers, maar ondanks de stoom uit zijn oren hield Boschker zijn mond.

Zijn onvrede bleef binnenskamers, de doelman met meer dan vijfhonderd competitiewedstrijden achter zijn naam voor FC Twente hield zich groot en zeurde niet.

Sterker nog, Boschker rechtte zijn rug en hielp Twente aan een finaleplaats in het bekertoernooi (penaltyseries tegen FC Zwolle en PSV, sterk optreden tegen FC Utrecht) en verving de kortstondig geblesseerde Michailov in wat competitiewedstrijden en een Champions League-duel (waardoor hij alsnog zijn debuut maakte in het kampioenbal). De lach begon zelfs voorzichtig door te breken.

El Hamdaoui

Onlangs verlengde Boschker zijn contract met een jaar, in de wetenschap dat hij tweede keus is. Goed voor Twente. Michailov voelt zich meer zeker, wordt steeds meer puntenpakker en Preud’homme heeft niet alleen een prima vervanger op de bank, maar ook een cultuurbewaker van jewelste.

Grote klasse dus, zoals Boschker is omgegaan met zijn rol op het tweede plan, Ajax-trainer Frank de Boer zal er vol jaloezie naar hebben gekeken.

Want hoe zullen we het verschil tussen Boschker en Mounir El Hamdaoui eens noemen? Een generatiekloofje? Cultuurverschilletje misschien? Kwartfinale Europa League? Of wellicht een landstitel, straks in mei?

Door Remco Regterschot, redacteur NUsport