Nieuws

'Castaignos is eigenlijk een betere spits dan Pellè of Finnbogason'

'Castaignos is eigenlijk een betere spits dan Pellè of Finnbogason'

De volkskrant onderzoekt door middel van berekeningen wie nu eigenlijk écht de beste spits van de eredivisie is. Bij alle spitsen zijn de strafschoppen uit hun doelpunten en doelkansen gehaald. Pellè staat op nummer 1, zowel op aantal doelpogingen als op aantal doelpogingen uit veldspel. Hij heeft 97 doelpogingen gehad, waarvan hij er 18 daadwerkelijk wist om te zetten in een doelpunt. Qua effectiviteit moet hij Johannsson voor zich houden, die 20,7 procent van zijn doelpogingen omgezet heeft in een goal, Pellè dus bijna 2 procentpunt minder.

Sander IJtsma heeft een model ontwikkeld waarmee je per kans kunt bepalen wat de verwachte scoringskans is. Op deze manier kun je op basis van de gecreëerde kansen bepalen wat het verwacht aantal doelpunten zal zijn. Anders gezegd, wat is de kwaliteit van de kansen die de spits voor zichzelf creëert? Uit de tabel is op te maken dat Pellè en Finnbogason eigenlijk onderpresteren. Ze hebben beide minder gescoord dan je ze op basis van hun kansen zou toerekenen. Castaignos en Jóhannsson zitten net boven hun verwachte kans.

Zie hier de berekeningen in de tabel Bron: Volkskrant

[google]Ook is duidelijk te zien ('kans per poging') dat Pellè goed is in het creëren van waardevolle doelpogingen, terwijl de kansen die Luc Castaignos krijgt veel minder kans hebben van slagen.
Zo vergeleken is Castaignos eigenlijk een betere spits dan Pellè of Finnbogason: hij benut zijn kansen beter dan je zou verwachten. Helaas voor hem valt dat minder op. Sterker: ziet het publiek vooral de kansen die hij mist. De verschillen tussen de spelers zijn nog duidelijker te zien in hun 'shot-chart'. In deze plaatjes zijn alle doelpogingen van de de spitsen weergegeven, waarbij een rood puntje een gemiste kans is en een groen puntje een doelpunt.

Duidelijk te zien is dat Pellè zijn kansen vooral recht voor het doel krijgt, terwijl de andere spitsen de ballen op meerdere plekken in het strafschopgebied toegespeeld krijgen. Dit is ook een gevolg van de speelstijl van Feyenoord, waarbij Pellè zich - kort gezegd - mag positioneren rond de strafschopstip en dat het de taak van de rest van het team is om hem te vinden. (Het interessante is dat dit makkelijk te verdedigen lijkt, want het is voorspelbaar. Toch scoort Pellè goals achter elkaar.) Finnbogason en Castaignos zijn veel beweeglijker binnen het strafschopgebied en daarmee ook veel lastiger te verdedigen. Nadeel hiervan is dus wel dat ze moeilijkere doelpogingen te verwerken krijgen.

[caption width="468" align="alignnone"] [/caption]

[caption width="468" align="alignnone"] Bron: De Volkskrant [/caption]

Pellè krijgt veel krediet, maar dat komt dus mede omdat zijn ploeggenoten sterk in zijn dienst spelen. Dat is bij de andere drie spitsen wel anders. Die moeten meer werken voor hun kansen. Castaignos presteert boven verwachting, ook al is de beeldvorming anders. Als Twente meer in dienst zou spelen van zijn kwaliteiten en Tadic een betere samenwerking met Castaignos ontwikkelt, zou Castaignos de beste spits van de eredivisie zijn. [nederbet][ligatus]

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties