Column: Andere Tijden FC Twente

Met een peuk of joint in de mond en een blik bier in de hand, met zijn vijven uit de auto stappen om ergens in ons land ons cluppie aan te moedigen zonder je eerst verplicht ergens te moeten melden als een potentieel staatsgevaar, laat staan verplicht in een bus gedonderd te worden onderhevig aan zoiets als de combiregeling. Patatje Oorlog happen bij een cafetaria, Sinterklaas en zijn Zwarte Pieten die zo sjikker als een Maleier een kroegentocht hielden lachend de stuipen op het lijf jagen in de binnenstad om daarna gezamenlijk een fors aantal verbroederingspilsjes te drinken, Negerzoenen of Jodenkoeken kopen bij het plaatselijk winkeliertje, op de terugweg lekker paffen en zuipen in een dorpskroeg zonder dat iemand het in zijn botte hoofd haalde om de rookpolitie te bellen en de uitbater op kosten te jagen, het kon toen nog enigszins in ruime mate zonder dat je als een halve misdadiger werd weggezet of dat er fronsende wenkbrauwen aan te pas kwamen van de gedachtenpolitie.

“Alles stroomt, niets blijft”, zei de oude Griekse wijsgeer Heraclitus al eens. Een ieder zal ongetwijfeld momenten hebben waarop hij of zij graag de klok eens terug zou willen zetten met de wetenschap en ervaringen van nu. Lachend om de tranen van je jeugd of huilend om het ongedwongen lachen van destijds, te midden van zo velen dierbaren die er inmiddels niet meer zijn of die je nooit meer ziet. Vaak wordt het verleden ook geïdealiseerd of geromantiseerd, dat heeft een mens nu eenmaal graag. Wat dat betreft is elke herinnering een vaag verlangen naar heimwee in de toekomst.

Het verleden kan ons echter ook veel leren over diezelfde toekomst en het heden.

[caption id="attachment_55726" align="alignright" width="198"] Foto: FC Twente Media[/caption]Laten we vandaag eens terugkijken naar het FC Twente van 10 jaar geleden lezer. We schrijven het jaar 2004. Koningin Juliana en Prins Bernhard overlijden. Theo van Gogh wordt in Amsterdam op straat vermoord, een zware aardbeving in de Indische Oceaan, gevolgd door een Tsunami kost 200.000 levens, Marco Borsato zingt dat afscheid nemen niet bestaat. Andre Hazes weet dat er tenminste één iemand in hem gelooft en het computerspel ‘World of Warcraft' wordt voor het eerst gelanceerd met een recordverkoop van 240.000 exemplaren in de eerste 24 uur. Snel gaat de tijd dan weer ineens, is het niet?

Sander Boschker keerde terug van een jaartje Ajax en Karim El Ahmadi (foto) werd van de jeugd overgeheveld naar het eerste.

Gespeeld werd er in het Arke stadion waar maximaal 13.250 supporters in onder gebracht konden worden. Het seizoen 2004-2005 werd ingegaan met Joop Munsterman voor het eerst als voorzitter en Johan Plageman (de man van Coberco en oud middenvelder uit ons oprichtingsjaar) als Technisch Directeur, met een begroting van 10 miljoen euro. Zwanenberg ‘fijne vleeswaren en conserven’ (ook bekend onder de namen Zwan, Kips, Linera en Huls) was de shirtsponsor. FC Twente stond aan de rand van de afgrond. Een jaar daarvoor werd het beleidsplan “FC Twente in de steigers, op weg naar een gezonde financiële en sportieve toekomst” gepresenteerd. Het betrof hier in feite een herstelplan, nodig om de vele financiële problemen het hoofd te kunnen bieden en een faillissement definitief tot een lastige horzel op weg naar een betere toekomst te kunnen betitelen. Er werd dan ook flink gesaneerd, ook in de salarissen van de spelersgroep waardoor er voornamelijk transfervrije spelers werden aangetrokken.

Rini Coolen kreeg als trainer de leiding over het vlaggenschip nadat hij het seizoen ervoor als assistent had gewerkt onder hoofdtrainer Rene Vandereycken en de rugnummers waren als volgt verdeeld:

1. Sander Boschker
2. Resit Schuurman
4. Ramon Zomer
6. Karim Touzani
8. Simon Cziommer
9. Blaise N’Kufo
10. Jason Culina
11. Dmitri Shoukov
12. Jeroen Heubach
13. Remko Pasveer
14. Raymond Fafiani
15. Elbekay Bouchiba
16. Cees Paauwe
17. Peter Niemeyer
18. Rahim Ouedraogo
19. Guillerme Afonso
20. Bas Sibum
21. Kim Christensen
22. Niels Wellenberg
23. Tim Velten
24. Karim El Ahmadi
25. Nelson Goncalves da Costa

FC Twente eindigde het seizoen ervoor als achtste en dit seizoen als 6e. Een plek te laag om Europees te kunnen spelen in het seizoen erop. In de beker knikkerde ADO Den Haag ons eruit in de achtste finales, terwijl er in het seizoen 2003-204 de bekerfinale gehaald werd. Die werd verloren van FC Utrecht met 1-0. AZ gaf ons een pak op de flikker middels een 5-0 nederlaag in Alkmaar, terwijl het Ajax van Sneijder, Nigel de Jong, Van der Vaart, Heitinga en Maxwell zeer knap in Amsterdam met 2-1 werd verslagen.

[caption id="attachment_55727" align="alignright" width="300"] Het Arke Stadion[/caption]Qua bezoekersaantallen eindigde FC Twente achter Ajax, Feyenoord, PSV, FC Utrecht, Vitesse en Heerenveen als zevende met een gemiddelde bezetting van 13.059, wat zoveel wil zeggen als een bijkans continu uitverkocht huis. Sportief werd er niks verwacht en qua versterking van de selectie kon er niet veel, maar er waren meer aanvragen voor kaarten dan dat er beschikbaar waren.

De beleidsbeslissing destijds, ingegeven door een werkelijkheid die serieus genomen werd door de toenmalige leiding heeft zijn vruchten afgeworpen. 6 jaar later kon er een ongedacht kampioenschap gevierd worden en FC Twente werkt nu met een begroting van 45 miljoen. De Grolsch Veste kan meer dan 30.000 mensen herbergen en de supporters wonen verspreid over het hele land. Ook nu moet er weer ingegrepen worden om op termijn te kunnen (blijven) oogsten en zal de toekomst er hierdoor voor de club er financieel gezien ook weer zonnig uitzien. In die zin is er veel veranderd, maar eigenlijk toch ook weer niet.

[google]Wat ik echter wel steeds meer ga missen is het quasi ongedwongen supportersschap van destijds. Rond die tijd begon het definitief te veranderen naar mijn beleving. De beleving dat je als fan nog centraal stond in plaats van de skyboxvrinden, sponsors en de enorme sommen geld van de TV. Of de wurggreep van een naar geld zoekend kabinet. Het gevoel dat je niet slechts een commerciële noodzakelijkheid bent waarmee de politiek kan doen en laten wat ze wil qua bewegingsvrijheid. Het idee dat je niet gedwongen, als een potentiële crimineel verplicht wordt om in een bus plaats te nemen of met de auto een meldplicht krijgt als je besloten hebt om je cluppie aan te moedigen tegen Schubbekutterveen of all places. Spontaan er op uit trekken kan al helemaal niet meer, of je moet in een thuisvak gaan zitten of staan. Weken van tevoren moet er geregistreerd en vastgelegd worden wie, wanneer er waar verwacht wordt. Alcoholverboden vliegen je om de oren, samenscholingsverboden idem dito. Vlaggen, siervuurwerk, spandoeken…, alles ligt aan banden en moet langs de meetlat van het quasi ingehouden burgerfatsoen. Moet er dan rotzooi komen? Nee, uiteraard niet. Maar wat mij betreft mag ‘de ziel’ waarin de ware voetbalbeleving ooit een thuis had wel weer terug en meer te zeggen krijgen in plaats van al die verstikkende regeltjes ter meerdere eer en glorie van de commercie. Wellicht in een toekomstig verleden?

TAZ
[ligatus]