Column: Arme Luc

Arme Luc Castaignos. De spits van FC Twente kan een zware tijd tegemoet zien. Waar sommige criticasters de Schiedammer nu al wekelijks van commentaar voorzien, voorspel ik dat Castaignos het nóg zwaarder gaat krijgen.

Het eerste halfjaar was al moeilijk voor Castaignos. Mede door een vervelende blessure moest hij af en toe verstek laten gaan en als hij wel speelde stonden de zogeheten voetbalkenners klaar om de spits met de grond gelijk te maken. Nee, Castaignos en FC Twente is voorlopig nog niet echt een gelukkig huwelijk.

Toch heeft de 20-jarige laten zien dat hij niet voor niets een jaar bij Internazionale mocht spelen. Twee seizoenen geleden, toen Castaignos zijn eerste volledige seizoen op een basisplaats kon rekenen, wist hij namens Feyenoord vijftien doelpunten te scoren. Drieëndertig wedstrijden had hij daarvoor nodig.

In zijn eerste achttien wedstrijden voor FC Twente scoorde hij acht doelpunten, wat goed is voor een gemiddelde van 0,44 doelpunt per wedstrijd. Ter vergelijking: in het eerste seizoen dat Luuk de Jong een basisplaats had scoorde die spits twaalf doelpunten in 32 wedstrijden, een gemiddelde van 0,375 doelpunt per wedstrijd.

Natuurlijk was Castaignos’ periode bij Internazionale geen doorslaand succes, maar dat seizoen was vooral goed voor de ontwikkeling van de twintiger. Trainend tussen grote sterren ben ik ervan overtuigd dat hij daar meer heeft opgestoken dan in zijn tijd bij Feyenoord.

Toch gaat Castaignos niet slagen bij FC Twente. De maand januari bracht de Schiedammer twee tegenslagen in één: het vertrek van Leroy Fer. Ten eerste verliest Castaignos één van zijn Rotterdamse vrienden en ten tweede betekent de aftocht van Fer de komst van Filip Djuricic. Begrijp me niet verkeerd. Ik zal nooit van mijn leven ontkennen dat Djuricic een charismatische voetballer is, maar zijn komst is waarschijnlijk direct de ondergang van Castaignos.

Het is aannemelijk dat Djuricic de rol van creatieve aanvallende middenvelder op zich neemt. De van SC Heerenveen overgekomen middenvelder neemt daar de plek van zijn Servische vriend Dusan Tadic in, die vervolgens weer vanaf rechts gaat spelen. Dat zou een ramp zijn voor Castaignos, die met een linksbenige rechtsbuiten en een rechtsbenige linksbuiten geen voorzet meer hoeft te verwachten. Daar komt nog eens bij dat Tadic en Chadli maar al te graag naar binnen komen op het vijandelijke doel van afstand onder vuur te nemen.

Eerdere experimenten van trainer Steve McClaren hebben al laten zien dat FC Twente met deze tactiek geen eclatant spel bedrijft. Zeker tegen teruglopende tegenstanders hebben de Enschedeërs het moeilijk, want die verkleinen de ruimte tussen hun keeper en verdediging dusdanig dat de snelle Castaignos nauwelijks in stelling kan worden gebracht. Het vuurwerk komt vaak van Chadli en Tadic, maar als één van de twee een off-day heeft betekent dat bijna automatisch een gelijkspel of zelfs erger.

Castaignos kan er niets aan doen. Doordat zijn trainer de verkeerde keuzes maakt, de technisch directeur de verkeerde spelers koopt voor de verkeerde posities en zijn teamgenoten hem verkeerd gebruiken zal hij in de tweede seizoenshelft volledig ondersneeuwen. In de zomer komt een middenmoter uit de Eredivisie hem voor een peulenschil ophalen en heeft het handelshuis FC Twente zijn werk weer gedaan. Arme Luc.

Luuc Renema (@LuucRenema)