Column: Batman

Laatst was ik lekker uit eten in een restaurantje in Borne. U kent het wel; aan het einde van de week eens even gezellig tafelen met je vrouwtje onder het genot van een lekker biertje en een heerlijke maaltijd. Dat dit laatste ook wel weer tijd werd na een weeklang verbrande probeersels van mijn echtgenote heb ik omwille van de sfeer maar even voor me gehouden. Ze probeert het tenminste zou mijn schoonmoeder zeggen. Ik had het echter net zo goed wel kunnen uitspreken, want er bleek iets te zijn dat mijn avond toch al zou proberen te verpesten; de aanwezigheid van een Bulgaarse keeper.

Een paar spelers van de Enschedese BVO Twente hadden namelijk besloten om de simpele plebs in dit restaurant te verblijden met een bezoekje. Naast Mihaylov hadden ook Rosales en Tadic blijkbaar wel zin in een lekker stukje vlees. Hiermee doel ik overigens op de dames die ze bij zich hadden, want of ze ook honger hadden is mij nog steeds volkomen onduidelijk. De dames wisten in ieder geval waarvoor ze waren meegekomen en hebben de hele avond mooi zitten zijn zonder een woord te zeggen. Of dit niet mocht of dat het kwam doordat ze het simpelweg niet konden? Ik denk het laatste.

De stilte van de dames werd echter ruimschoots gecompenseerd door de luidruchtige spelers, ondersteund door nog drie heren uit het oostblok die het gezelschap mochten completeren. En bij heren uit het oostblok moet u niet denken aan uw plaatselijke stucadoor, maar aan van die types in een Armani-kostuum die je een schoonmaakster kunnen leveren die nog nooit een stofzuiger heeft vastgehouden, maar desondanks kan zuigen als de beste. U snapt het. De armani-pakken droegen overigens in geen enkel opzicht bij aan enige etiquette, want door hun stemvolume had ik reeds na vijf minuten het gevoel had dat ik bij Frans op den Bult tussen de poolse vrachtwagenchauffeurs een rubberen discus zat weg te stouwen.

De avond verliep dus niet optimaal, maar de biefstuk smaakte toch nog goed en mijn vrouw gedraagt zich in een restaurant altijd wel gezellig dus ik probeerde het geschreeuw van de tafel naast ons maar enigszins te negeren en van de avond te genieten. Mihaylov werd ondertussen echter steeds vaker gebeld en blijkbaar pakte zijn Iphone het Bulgaarse netwerk het beste op de twee vierkante meter waar het tafeltje stond waaraan mijn vrouw en ik ondertussen door middel van rooksignalen probeerden te communiceren. Het resultaat was dat de bulgaarse keeper om de vijf minuten als een soort vleermuis rondjes om onze tafel kwam lopen terwijl hij daarbij qua volume boven zijn tafelgenoten probeerde uit komen. Het werd er niet beter op zullen we maar zeggen.

Als u dit tafereel wil visualiseren dan dien ik hierbij wel te vertellen dat onze extravagante doelverdediger in zijn vrije tijd niet in een keeperstenue loopt. De Batman die om ons tafeltje vloog zag eruit als een volwassen man van 1.94 meter in een knalroze shirt, maatje 164, met een V-hals tot op de navel. Hieronder had hij een te strakke skinnyjeans met opgerolde pijpjes tot boven de enkel -zodat er een klein stukje been ontbloot was- met daaronder roze allstars. Vergeet hierbij niet de figuurtjes die een Bulgaarse barbier in zijn korte haartjes had geschoren en een zonnebril die blijkbaar ook binnen werkt en u heeft hem; Elton John, maar dan veertig jaar jonger.

U vraagt zich ondertussen waarschijnlijk af wat dit alles in godsnaam met Twente te maken heeft. Omdat ik het daar in dat restaurant ineens besefte toen ik onze roze vleermuis zat te bekijken; wij hebben een topkeeper in huis! Iemand die zo gek is en zo weinig contact heeft met de werkelijkheid zit altijd net iets dichter bij briljantie dan een twaalf-in-een-dozijn speler zoals Twente die helaas te veel heeft.

We hebben met Mihaylov een Arnautovic, onze eigen Ibrahimovic, een nieuwe Ballotelli. Bij vlagen zie je zijn uitzonderlijke kwaliteiten al op het veld, maar nu ik hem op deze vrijdagavond in Borne in actie heb gezien, weet ik het zeker; deze Mihaylov wordt snel te groot, niet alleen voor zijn kleding, maar ook voor Twente!

Hannibal