Column: Beste Joop

Beste Joop,

Tsja, daar zitten we dan als een murw gebeukte bokser, hijgend en snakkend naar adem in de hoek van de ring. De ring die Twente tegenwoordig klap na klap oplevert Joop. Zelfs het zwaaien met handdoeken brengt maar weinig verlichting. We krijgen ze links en rechts vol op de bek op momenteel. Binnen en buiten de lijnen. Weg met dat water, adem… adem.

Wat is er toch allemaal met je gebeurd man? Welke ijdelheid heeft je visionaire blik dermate vertroebelt dat iets groots veranderde in iets meelijwekkends Joop?

Multatuli schreef ooit dat een held iemand is die straffeloos onvoorzichtig is geweest. Jij was mijn held, jij was Twente’s held. Waar ben je het zicht op wat verantwoord mogelijk is verloren Joop? Wanneer heb je die noodzakelijke voorwaarde voor gezond bestuur laten varen en ingeruild voor de megalomane bellenblazerij met ernstige gevolgen voor de club op de korte en lange termijn?

Die zondag in mei Joop, jouw tranen waren de mijne. Gejankt hebben we, als een klein kind. Eindelijk dan toch verdomme…. FC Twente kampioen! Hoe mooi was dat en hoe mooi blijft dat? Die prestatie blijf ik voor altijd mede aan jouw koppelen Joop. Die dag gaat mee in menig kist, in ieder geval de mijne.

Je koppelde ambitie aan durf en lef en bouwde bestuurlijk uit wat sportief als fundament was neergelegd. “We moeten verder en kunnen verder!” Tweede ring, derde ring, grachten dicht, stadion in eigen beheer, omnivereniging, vrouwenvoetbal, jeugdcomplex, cook and play, structureel Europa in en aan de top in Nederland, ruzie met de KNVB, ruzie met Grolsch. Als trots ridder te paard ging je voorop, het zwaard ontbloot en onversaagd de toekomst tegemoet. Ergens onderweg ben je echter de mensen achter je kwijtgeraakt Joop. Ergens onderweg begon je de molens in het landschap als vijanden te zien. Ergens onderweg werd de reis een doel op zich. Het in beweging zijn- en blijven als teken van leven. Een leven dat zich steeds meer vervreemdde van de basis waarop alles begon.

[caption id="attachment_44387" align="alignright" width="282"] Munsterman in betere tijden. [/caption]Zo jammer Joop. Ik weet dat je in hart en nieren een fan bent, net als wij. Je hebt er echter voor gekozen om na het kampioenschap volop te blijven koersen op meer – en meer en een ieder die niet mee wilde heb je van je vervreemd. Je hebt gegokt, zwaar gegokt. Natuurlijk was er ook tegenslag van buiten te verwerken. De crisis, de crisistaks, onwillige banken. Tsja. Je had ook kunnen kiezen voor een kritische blik naar binnen en een pas op de plaats. Dan had je waarschijnlijk makkelijker kunnen luisteren naar de geluiden die je vertelden dat een contractfout als met Fernandes gewoon niet kan, dat het betalen van belachelijke bedragen voor pure middelmaat of minder niet handig is, om het zacht uit te drukken. Dat het aanbieden van een zesjarig contract aan een beginnende coach ook niet echt meewerkt om de club te houden waar die is, of te bouwen aan een nieuwe toekomst.

Waar ik nog het meest van baal is dat je me hebt voorgelogen Joop. Natuurlijk kun je als voorzitter van een voetbalclub niet alles delen met de fans. Dat zou fraai worden. Maar een ander uiterste is het weglachen van kritische geluiden op supportersavonden, het afdoen als onzin wanneer mensen hun zorgen over de categorie indeling ventileren. Het niet eerlijk zeggen hoe de vlag erbij staat. Cyprus constructies, Doyen, private investeerders die de boel draaiende moesten houden. Je was het moreel verplicht om al die mensen die de club steunen in ieder geval met wat meer respect voor de waarheid te behandelen.

[caption id="attachment_61023" align="alignright" width="300"] Doos van Pandora[/caption]Er komen stinkende lijken uit jouw doos van Pandora kruipen Joop, lijken die we niet verwacht hadden, althans niet in die mate. Ik wil best geloven dat je handelde met het welzijn van de club voor ogen. Ook wil ik wel geloven dat als het enigszins mee had gezeten de ellende van nu wat later naar boven was gekomen en je in ons jubileumjaar de Ceasarkrans op je hoofd had gekregen. Feiten zijn echter feiten en die liegen niet. Die doen pijn. Veel pijn. Ergens ben je het contact met die Joop van ’t Ribbelt kwijt geraakt. Ergens ben je je onaantastbaar gaan voelen. Ergens moet je je heel eenzaam hebben gevoeld op die wolk van het eigen gelijk zonder noemenswaardige tegenspraak. Ja, ook de lippendienaars in je omgeving hebben je wat dat betreft geen beste dienst bewezen.

Als eerste club in de Eredivisie 3 punten in mindering, geen geld voor het bewerken van een toendra veld, de hoon van het volk, een zeer beperkte technische staf die te langdurig is vastgelegd, niet functionerende spelers die met veel te hoge salarissen maar niet van de loonlijst komen, een ongekende bezuinigingsoperatie. Je kent de lijst, je weet wat er mis is.

Het gevolg van het een en ander is wel dat de club weer meer ‘van ons’ is geworden Joop. Terug naar de basis waarmee het allemaal begon gekoppeld aan een gezonde ambitie. Iedere knaak is er een, net als in de meeste portemonnees van de fans. Dat besef was compleet weg bij de club en daar was jij dicht bij betrokken.

[google]Ik vind het erg jammer nogmaals dat dit allemaal heeft moeten gebeuren en dat je het hebt laten gebeuren. Voetbal is synoniem voor emotie en opportunisme. Dat weet jij als geen ander. De arena is nu voor anderen Joop, zoals er daarna weer anderen zullen komen. Niets of niemand is namelijk groter dan de club. Een club die tot in lengte van dagen zal blijven bestaan als bastion van Twentse trots. Hoe hard de klappen nu ook zijn.

Misschien komen wel elkaar ooit weer eens tegen, als Twente als club is verrezen uit de as en het ros weer fier ten strijde trekt. Jij betaalt dan echter het bier, verdomme.

Groeten,

TAZ

PS: Voel je vooral vrij om een brief terug te sturen Joop.
[ligatus]