Column: Bij het afscheid van een rampjaar

Het rampjaar 2015 duurt nog enkele uren. Het jaar waarin we als Twentefan wellicht meer rampspoed en tegenslag te verwerken hebben gekregen dan in de 10 jaar daarvoor. De bestuurlijk-financiële lijken waren bijkans niet aan te slepen dit jaar, met als gevolg de uittocht van een bijna complete selectie en het versneld terugvallen op onervaren jeugd en een team dat niet in balans is. Een team dat zich te weinig als zodanig heeft weten te manifesteren op het veld in het afgelopen jaar. De onrust buiten het veld, drong uiteraard ook door op het veld. De eennalaatste plaats in de competitie is de trieste vertaling van dit gegeven.

We zijn voor een wisse dood weggehaald door de interventie van de gemeente, die hierbij uiteraard ook het eigen belang niet uit het oog verloor. We zitten echter ook vast aan een strakke leiband van diezelfde gemeente. Daar staat weer tegenover dat we van de leiband van de KNVB, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid verlost zullen zijn in het komende jaar.

Twee ‘zwaarden van Damocles’ hangen nog boven ons hoofd. Wat gaat de aanklager betaald voetbal doen en wat gaat de UEFA/FIFA doen? Hierbij ga ik er vanuit dat aan alle voorwaarden voor de garantstelling ook daadwerkelijk is voldaan uiteraard. Persoonlijk heb ik de indruk dat de bestraffing van beide bovengenoemde instanties mee zal gaan vallen, hoewel de UEFA/FIFA rare sprongen kan gaan maken omdat ze zelf qua leiding onder verdenking staan van grove malversaties. Een mooie kans om de Koning van de rechtschapenheid uit te gaan hangen ten koste van een clubs als FC Twente. We hebben dat helaas niet in de hand.

De ellende van 2015 zal dus nog wel even doorzeuren en etteren in 2016.

Ik wil het nu echter eens gaan hebben over de andere kant van de zaak, de andere kant van de medaille. Het positieve effect van alle rampspoed. De club is weer meer ‘van ons’ geworden en zal dat in de toekomst, ook qua supportersinvloed, meer zijn dan het de afgelopen jaren is geweest.

Wees eerlijk lezer. Hoe vaak zat u de afgelopen seizoenen niet te kijken naar een team waar geen spirit en geen fut in zat? In een stadion waarin de commercie de boventoon voerde en allesbepalend was geworden. Kijkend naar spelers die een godsvermogen verdienden en binnen twee jaar weer opgestapt waren. Twente was niet alleen boven zijn stand gaan leven, maar verloor ook steeds meer de binding met het gewone publiek dat niet met een sigaar in het hoofd en een glas bubbels in de klauw vanuit de skybox het Twente-gevoel moest vertegenwoordigen. De warme familieclub kwam steeds meer uit het zicht te staan. Afstand werd de norm, waar ooit nabijheid de kracht uitmaakte.

Op 1 juli van dit jaar werd er een spontaan feest gevierd door de supporters als eerbetoon aan 50 jaar historie van onze club. Vak-P, De Bagpipe en de Vriendenkring vonden elkaar steeds meer en trekken meer dan ooit gezamenlijk ten strijde en nemen daarbij de andere S.V.’s mee. Ondanks de ellende op het veld zijn de supporters meer dan ooit te horen in de diverse stadions. Met doorgaans meer hartstocht dan in de afgelopen jaren. Een behaald punt nu, voelt als een overwinning in pak hem beet 2013. Toen golden de wetten van de calculator en de berekening. Nu die van het hart en de passie, die je voelt als je geliefde club je nodig heeft en die uitstraalt vanaf de tribune.

[google]We zijn gestraft, zwaar gestraft. Misschien komt er nog meer bij. Als club liggen we strak aan de leiband en in financieel opzicht en zal er niet zoveel mogelijk zijn qua nodige versterkingen. Er komt echter eindelijk een grondig en onafhankelijk onderzoek. Het bestuur zal worden ingevuld met capabele mensen. De club zal weer datgene moeten doen waar ze ooit goed in was; met weinig middelen secuur en inventief scouten. Wij als supporters zijnde, gaan meer invloed krijgen. Ook qua controle, mede om herhaling te voorkomen. Ondanks de, voor eredivisiebegrippen nog steeds redelijke begroting, gaan we zware jaren tegemoet. De lessen zijn en waren hard. Er gaat echter een basis gelegd worden waarop we verder kunnen bouwen. Met gezond verstand en vele ervaringen rijker.

We doen dat terwijl we elkaars hand vasthouden. We doen dat met de passie en hartstocht die we allemaal voelen voor deze prachtige club. We doen dat met de Tukkerse nuchterheid en relativeringsvermogen die we in bestuurlijk opzicht te snel waren kwijtgeraakt. Maar we doen dat vooral omdat, ondanks alles, FC Twente in ons hart zit en daar eeuwig zal blijven.

Laten we dat niet vergeten als we straks het rampjaar, al of niet knallend uitgeleide doen. Een rampjaar dat toch ook de club weer dichter bij ons heeft gebracht.

Ik wens jullie allemaal een gezond, gelukkig en tevreden stemmend 2016 toe. COTE!!!

TAZ

[ligatus]