Column: De polonaise

"Dames en heren, over enkele ogenblikken zal na een jaartje pauze de polonaise weer beginnen." Ze riepen het nog net niet om in de Grolsch Veste vrijdagavond. Maar wat waren we blij met zijn allen dat we weer een keer zo het weekend konden beginnen. Los van mijn volle blaas die onder grotere druk stond dan de vier banden onder mij, zat ik na afloop met een zeer tevreden gevoel in de auto, want wat was het een vermakelijke avond geweest. Veel doelpunten, nog meer kansen, een wedstrijd vol passie en strijd en ook nog eens drie punten voor die ranglijst boven het bed van Steve en Joop. Toen ik echter thuis was afgezet, de adrenalinespiegel weer normaal was, het Grolsch-brouwsel in het toilet lag en de figuurlijke rode bril weer op het nachtkastje was gedeponeerd, besefte ik me wel degelijk dat door de enorme drang om ons vast te klampen aan iets positiefs het opportunisme weer hoogtij viert.

De omstandigheden verbloemden namelijk een hoop. Toegegeven, het vertoonde spel van FC Twente was veel beter dan in voorgaande wedstrijden en ik vind oprecht dat we als supporters niet mogen klagen als ons team wekelijks met deze wedstrijdinstelling het veld op stapt. Complimenten aan het team daarvoor. Toch was het voetbal speltechnisch nog steeds niet best en vrijdag mag ook geen graadmeter zijn voor hoe dit Twente ervoor staat. Deze speelronde zat daarvoor namelijk te veel mee.

Ten eerste kwam er een team langs dat ook wel Circus Renz wordt genoemd; veel vermaak, maar onder de streep een heel slecht resultaat. Er werd zoveel ruimte weggeven door de Almeloërs dat Bulykin alleen in de eerste helft al acht kilo is afgevallen. Op een gegeven werden er via de schermen twee spelers van Heracles verzocht om hun BMW te verzetten, maar door de vele ruimte die er toch al lag heeft niemand ze gemist. Zoveel naïviteit bij een tegenstander zul je de resterende zeventien duels niet vaak meer tegenkomen.

Ten tweede waren de weergoden Twente goedgezind met een prachtige regendouche boven Enschede. Door ons veld om te toveren in een enorme modderbak was het ineens heel logisch om op zijn Engels te spelen met lange ballen naar Bulykin en een paar aansluitende mensen voor de afvallende bal. Dat dit opportunistische spel op het moment eigenlijk onze enige optie is door het ontbreken van een andere duidelijke spelopvatting werd hierdoor prachtig verbloemd. Eerlijk is eerlijk, het werd fantastisch uitgevoerd, maar tegen een ploeg die zich iets meer had ingegraven op eigen helft was de avond heel anders verlopen.

Met de inzet die vrijdagavond in de wedstrijd werd gelegd kun je dit seizoen al een heel eind komen, want daarvoor zit er genoeg kwaliteit in de selectie. Er is echter met de huidige selectie zoveel meer mogelijk waardoor de trouwe supporter naast een prachtige inzet ook weer mooi voetbal te zien krijgt. Dat mooie voetbal waar deze club zo vaak furore mee maakte de afgelopen jaren. Vrijdag werd namelijk pijnlijk duidelijk dat het mooie voetbal dit seizoen meer in Almelo te zien is dan in Enschede. Dit ondanks het grote verschil in mogelijkheden. Het veld liet het dit weekend maar mondjesmaat toe, maar bij vlagen zag je dat in Almelo veel wordt getraind op looplijnen, driehoekjes en positiespel. Termen die op het trainingsveld in Hengelo alleen nog herinneringen oproepen aan vervlogen tijden.

Onze trainer heeft volgens mij geen idee meer hoe hij dit elftal vorm moet geven of een eigen gezicht kan bezorgen. Nu stond na zeventien duels Tadic ineens weer voor het eerst op de nummer tien positie. Door de zeeën van ruimte pakte het natuurlijk goed uit, maar kijk er niet raar van op als Willem Janssen er volgende week weer staat. Na reeds twee achtereenvolgende mislukte avonturen in Duitsland en Engeland zou een ontslag hier in Enschede betekenen dat Steve voortaan alleen nog werk kan krijgen in de lagere divisies van Ijsland en dus houdt onze trainer stug vol in zijn poging om het lek boven te krijgen. Zijn vinger op de zere plek komt helaas niet verder dan 'we scoren te weinig' of ' de tweede seizoenshelft zal alles beter zijn'. Alsof dit werkvoetbal uit de eerste seizoenshelft was ingecalculeerd en we straks in januari als een soort verrassingselement ineens goed en gestroomlijnd voetbal te zien krijgen. Het is meer hopen dan weten. Joop Munsterman gelooft echter niet in een tijdelijke tussenpaus waardoor Steve nog een half jaartje mag doorknutselen. En als Steve wekelijks deze inzet uit het team weet te toveren dan komt hij nog een heel eind met dat geknutsel ook. Op zich een te verdedigen strategie dus van onze geweldige voorzitter, maar het is dan niet slim om in de tussentijd je klanten af te schilderen als Bonnie St Claire tijdens een BNN IQ-test.

Onze voorzitter liet deze week in de media namelijk weten dat "hij wel weet hoe hij met supporters moet omgaan". Als Joop ons zag als een gelijkwaardig persoon en een normale betalende klant dan had hij deze woorden nooit in de mond genomen. Maar voor Joop lijken we niet meer de betalende klant die altijd koning is, maar zijn we blijkbaar een noodzakelijk kwaad geworden ´waar je mee om moet kunnen gaan´. We zijn verworden tot kritische bezoekers van een huishoudbeurs die zoet moeten worden gehouden met open dagen, supportersavonden en andere kraaltjes en stickers.

Begrijp me niet verkeerd, want deze club heeft extreem veel aan Munsterman te danken, zoals ik ook al in eerdere columns beschreef. Dit succes van onze voorzitter moet er echter niet voor gaan zorgen dat hij zich verheven voelt boven zijn klant, want dan wordt het tijd om de oud-schoonmaker even met een figuurlijk emmertje asito-water wakker te schudden. Misschien dat scheidsrechter Gözübüyük Joop nog even zijn mooie bandje kan laten zien.

Dit stukje is overigens niet bedoeld om weer onnodig negatief te doen, want ik heb vrijdag echt genoten zoals ik eerder al aangaf. Ik hoop alleen niet dat alle kritiekpunten ineens van tafel zijn nu het een avondje allemaal heeft meegezeten. Er is namelijk nog steeds veel winst te behalen als je de mogelijkheden van deze selectie bekijkt. Iets met een zwaluw en een zomer zeg maar. Maar waar maak ik me eigenlijk ook druk om? We hebben zojuist met 3-2 van het kleine broertje uit Almelo gewonnen. De polonaise loopt weer…

Hannibal