Nieuws

Column: De Schreeuw van Ziyech

Column: De Schreeuw van Ziyech

Mijn linkerbeen is in loondienst bij mijn rechterbeen. Met links herken ik de stevigheid van hondenpoep en met rechts schiet ik lat. Mijn rechter is verbonden met mijn hersenen, iets wat ik mij bij mijn linker nog weleens afvraag. Ik heb steun aan mijn linker, meer niet. Wat moet het heerlijk zijn om een linkerbeen te hebben dat op de millimeter nauwkeurig na kan schilderen wat de hersenen verzinnen. Zo’n linkerbeen heeft Hakim Ziyech.

Waar de gemiddelde voetballer zijn been gebruikt als een stugge verfroller om zoveel mogelijk muur te witten, gebruikt Ziyech zijn linker als een verfijnde, dassenharen kwast. Voetballen gaat bij Hakim met een stijl die het publiek niet begrijpt tot het moment dat de bal het net raakt. Dan is het af. Een liefhebber kan uren naar de kunstwerken van Hakim Ziyech kijken en elke keer weer iets nieuws zien. Kunstwerken transformeren tot meesterwerken als de man uit Dronten zijn linkerkwast gebruikt. Het maakt Hakim Ziyech tot de Edvard Munch onder de winterschilders.

De Schreeuw van Edvard Munch is in Nederland. Het inspireerde Hakim Ziyech ertoe om hem vorige week na te schilderen tegen Ajax. Jasper Cillessen mocht het doek omhoog houden en fungeerde daarmee als ezel. Onder de druk van 29.000 roodtinten die zijn naam scandeerden, schilderde Hakim Ziyech met een stift. Hij maakte met zijn eigen geniale ingeving van een penalty een Schreeuw. Maar net als de originele Schreeuw werd deze stift verkeerd begrepen. Waar velen denken dat De Schreeuw is vernoemd naar de figuur op de voorgrond, draait het juist om het landschap en de lucht die volgens Munch leken te schreeuwen. De strafschop van Hakim Ziyech ging niet om de stift. De stift was niet zijn Schreeuw. De stift was Hakim Ziyech zelf, fluweel geniaal en bewust van zijn omgeving. De Schreeuw van Ziyech was de atmosfeer in het stadion, nadat de bal het net tergend langzaam had getoucheerd. Een meesterwerk.[google]

Meesters worden herkend door gelijken. Theo Janssen is zo’n gelijke die instinctief resoneerde met het superieure linkerbeen van Hakim Ziyech. Theo zag hem graag in het Oranje schilderen, maar dat gaat niet meer gebeuren. Ziyech schilderde al met rood en zal dat door zijn keuze voor Marokko ook blijven doen. Guus Hiddink en Danny Blind wisten de kunst van Ziyech niet op waarde te schatten. Het atelier van de frêle baltovenaar is nu gesloten voor de KNVB. Hakim Ziyech gaat schilderen voor de Leeuwen van de Atlas en geen schreeuw van een Oranje leeuw die daar nog iets aan kan doen.

CEAZ schrijft naar eigen zeggen stukjes. Niet meer, niet minder. De ene keer over FC Twente de andere keer over dingen die hem opvallen in het dagelijks leven. Waar het vooral op neerkomt: CEAZ geeft ongevraagd zijn mening. Volg CEAZ ook op Facebook.

banner-tukker-life-floor
[ligatus]

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties