Column: “De tijd staat aan onze kant, toch?”

Gillend zoals alleen een gelovige met het heilige vuur in zijn pens dat kan deed hij kond van de komst van de verlosser. Hij is dan eindelijk gearriveerd; de redder, de messias, de verlosser van alle kwalen.

Iedereen kan voortaan rustig slapen zonder bang te hoeven zijn voor onzalige tijdingen of mislukte maaltijden, want hij die over ons waakt heeft zich verwaardigd neder te dalen en zich te ontfermen over ons aardse zondaars en onze miserabele dagelijkse strijd om het bestaan; “Hallelujah”, zegt het voort!

Er is natuurlijk wel een voorwaarde aan verbonden. Ook onze lieve heer himself komt niet voor niets zijn nest uit om ons te redden van al het kwade. We moeten hem wel toelaten tot ons innerlijk en aanvaarden dat hij er is. Daarbij horen natuurlijk geen vragen als hoe laat hij komt en met welke tram of bus of dat we hem kunnen herkennen aan zijn hoed of schoenen of grote neus. Nee, eenvoudig zijn bestaan en komst erkennen met ons hart is voldoende om verzekerd te zijn van alle zegeningen. “ Bidt u met mij mee? We beginnen met een mooie psalm. De tijd staat aan onze kant dus sluit u aan “

De luid piepende geluiden van tramlijn 9 die net om de hoek kwam deed de stem van de straatprofeet verstommen en gaven mij tijd om verder te gaan met mijn gedachten over Rosales als rechtsback en de balans in het elftal.

De hosanna stemming die er bij grote delen van de FC Twente supportersfamilie heerste na de overtuigende competitiestart heeft donderdag een lelijke knauw gekregen in het Turkse Bursa. Het team werd bij tijd- en wijle overdondert en overlopen en hinkte weer zichtbaar op twee gedachten toen de tweede helft amper was begonnen.
De verwachtingen zijn hoog dit seizoen en dat is niet voor niets, toch?
Gaan we weer de Europa League minder serieus nemen omdat het toch veel minder opbrengt dan een eerste of tweede plaats in de competitie?
Of is het team toch niet zo goed als gedacht? Kwellende vragen waarbij ik graag een Messias had gezien die ze van een adequaat antwoord voorzag. Terugkeren naar de straatprofeet had echter geen zin. Wat weet die nou van het beslissende omschakelmoment of de kwetsbare flankverdediging bij aanvallende backs zonder zonedekking. Nee, het antwoord zal met de tijd moeten komen.

Op mijn mp3- speler was het typische stemgeluid van Mick Jagger te horen die ; “Time is on my side’ zong, terwijl ik het damrak overstak. Toeval??

Aan het einde van vorig seizoen keken wij als Twentefans elkaar menigmaal verwondert in de ogen. “Wat is er toch aan de hand met het elftal man? “. Als een mislukte plumpudding zakte het hele team inclusief begeleiding wekelijks door de ondergrens na de magistrale vertoning bij PSV uit. Schalke uit was het begin van het eind. Talloze verklaringen passeerden de revue : “Mihaylov heeft het wijf van Brama geneukt en daardoor is er grote bonje ontstaan in het team”, “Steve heeft bij Schalke uit het verkeerde signaal afgegeven waardoor de spelers zich niet meer serieus genomen voelden en zich niet meer konden opladen”, “Het ligt aan de verkeerde conditionele opbouw aan het begin van het seizoen”, “Het ligt aan Steve”, “Alles komt door Janko”, “Het is Joop zijn schuld”, “het komt door de schele hond van de buurvrouw die elke dag de tuin van de buren onderschijt”.

Twente eindigde als zesde en kon bij God’s gratie ( ja, daar is ie weer) via het Fair-Play klassement alsnog meedoen aan de voorronden van de Europa League.

Ik zag de kop van Joop ergens aan het einde van het vorig seizoen en wist dat hij inwendig wraak had gezworen voor een bijkans verloren seizoen. Uit die ogen sprak een fanatieke vastberadenheid om dit slippertje in het meerjarenbeleid teniet te doen en navenant te handelen.

En er werd gehandeld. Bij het leven zelfs. Ola John werd verkocht, Luuk de Jong werd verkocht, samen toch goed voor zo’n slordige 33 doelpunten en 22 assists.
Daar tegenover staat de komst van o.a. Tadic, Schilder, Bjelland, Gutierrez, Castaignos, Bulykin.

Joop was niet boos, Joop was teleurgesteld en als Joop teleurgesteld is gaat Joop daar wat aan doen. En zie daar…tegen Groningen zagen we weer het Twente zoals we het graag zien. Een opgeleefde Chadli, een toverende Tadic, een zelfverzekerde Bjelland, een opgeleefde Brama en een veelbelovende Gutierrez. Het was weer een team en de belofte van een nieuwe morgen smaakt naar meer. Donderdagavond tegen Bursa kreeg het geloof van de trouwe volgers een knauw. Gisteren zagen we, net als tegen NAC wederom een FC Twente met twee gezichten.

Het ziet er naar uit dat we Chadli en Bjelland wekenlang kwijt zijn. Mocht dat laatste het geval zijn zal Joop waarschijnlijk een transfer van Douglas voorkomen (tenzij er een achterlijk bedrag wordt afgetikt), Bulykin klaagt over een pijnlijke knie.

Brama was ook al geblesseerd. Boyata komt er waarschijnlijk nog bij en die dekselse transferdeadline hangt nog 5 dagen als een zwaard van Damocles boven het hoofd van de club.

Het seizoen is nog maar amper begonnen, maar het is rumoerig op alle fronten. Kijkend naar teletekst zien we echter achter nummer 1 de naam van FC Twente staan met 9 uit 3.

Zal het team nog beter presteren nadat ze goed op elkaar ingespeeld zijn en ook in de tweede helft het spel op de mat kunnen leggen als in de eerste ? Het geloof in een goed spelend FC Twente staat nog recht overeind. De selectie heeft dan ook voldoende kwaliteit. Wie blieft allemoal trots da’w veur Twente bint, ja toch.

Zal Joop ook een mp3 – speler hebben ?

TAZ