Column: De uitfluiter

“Ja sorry hoor, maar dit vind ik dus echt niet kunnen. Hier help je je ploeg niet mee. Hier help je de keeper niet mee, maar hiermee maak je alleen je tegenstander sterker, onbegrijpelijk dit”.

Bovenstaande uitspraak kwam de verslaggever die gisteren in de Grolsch-Veste live verslag deed van de wedstrijd FC Twente- FC Groningen en werd gedaan nadat een striemend fluitconcert neerdaalde op de keeper van FC Twente die de bal aangespeeld kreeg nadat hij daarvoor een dikke blunder had begaan door een houdbare bal niet te pakken.

Het was dan ook een schaamteloos gebeuren. Eerder al in de thuiswedstrijd tegen GA Eagles, en nu weer thuis tegen Groningen. Het massaal uitfluiten van de eigen ploeg of individuele spelers daarvan in de Grolsch-Veste lijkt ‘hot’ te zijn tegenwoordig.

[caption id="attachment_56762" align="alignright" width="200"] De gebeten hond, Nick Marsman[/caption]De uitfluiter heeft daar echter maling aan. De uitfluiter ziet dat het niet gaat zoals het moet en geeft direct lucht aan zijn gemoed. “Opdonderen met die Marsman, opzouten met die Schreuder, optyfen met die Mokhtar, weg met die Schilder, oprotten met die Japanner, eruit met die Castaignos, opdonderen met die Bengtsson”. Als het aan de uitfluiter ligt staat er om de week een compleet nieuw elftal en technische staf op- en naast het veld. De uitfluiter zit daar echter niet mee, als hij zijn ‘ei’ maar kwijt kan. Nadelig voor de ploeg? Jammer dan, IK vind dat IK dat mag doen als IK daar zin in heb.

We zien het meer om ons heen tegenwoordig. Het individu dat zichzelf op een narcistisch standbeeld plaatst en lak heeft aan de gevolgen die dat kan hebben voor de rest of de club in zijn geheel.

Ik het hier niet over het plaatsen van kritische kanttekeningen of het uiten van andere emoties die bij het voetbalspel horen.

Gisteren werd de bal minder teruggespeeld dan de wedstrijden ervoor, terwijl dat soms gewoon nodig is tegen een zich ingravende tegenstander. In de eerste 20 minuten had Twente gewoon op 1-0 moeten staan gezien de kansen van Ziyech, Martina en de zeer kansrijke, maar mislukte 1-2 tussen Hakim en Luc. Is niet gebeurd. In die zin is voetbal tevens een sport van ‘momenten’.

Daarna had Groningen in tactisch opzicht een overwicht dat men zeer knap uitbuitte via Chery (foto), Antonia en de Leeuw. Het werd meer- en meer een spel van ‘Mannen’ tegen ‘Jongens’. Onze buitenspelers kwamen er fysiek niet aan te pas tegen hun directe verdedigers en Luc stond in zijn eentje te vaak machteloos tegen het eveneens fysiek sterke verdedigingsblok van de Groningers. Op het eind werd het nog hectisch en moest Groningen alle zeilen bijzetten. Het werd echter een nederlaag. Voor het eerst na 27 keer thuis ongeslagen te zijn geweest. Dat kan gebeuren in de voetballerij. Zonder verlies geen victorie. Kloten van de bok, maar het is nu eenmaal inherent aan het voetbalspel.

Iedereen die denkt dat daarmee de kous af is heeft het echter mis. Gisteren werd ook duidelijk dat de balans in het team zeer broos is, dat er tactisch sneller geanticipeerd moet worden, dat Antonia de complete Winkler Prins encyclopedie kon doornemen en een kopje thee drinken en dan nog tijd genoeg had om volledig vrijstaand de bal aan te nemen en voor te zetten zonder een verdediger in de buurt, dat het relatief jonge team kwetsbaar is in mentaal opzicht, dat er meer ‘durf’ van achteruit nodig is, dat er een paar ECHTE KERELS ontbreken. Soit! We zijn er gewoon nog niet. Dat ziet u en dat zien de technische mensen om het team heen ook.

[google]Tegelijkertijd staan we vooralsnog gewoon nog vierde en werden er in de wedstrijden hiervoor een paar knappe overwinningen behaald. Dit team heeft baat bij onze steun tijdens de wedstrijden. Dit team heeft kwaliteit genoeg en zal met de nodige aanvulling straks gewoon –beter in balans- mee blijven doen om de eerste 3 plaatsen, ondanks alle gejank en geweeklaag.

De uitfluiter zal dat geduld echter niet kunnen opbrengen ben ik bang. Sta achter je team en kap daar gewoon eens mee. Niemand wordt daar sterker van. Alleen de tegenstander. Balen van een nederlaag is iets van ons allemaal en zeker niet van de uitfluiter alleen.

TAZ
[ligatus]