Column: De wekker gaat af

Het was een schraperig, metaalachtig geluid dat ik door het omroepsysteem hoorde; “Ding Dong; attentie dames en heren bezoekers. Hier volgt een bericht voor de ouders/opvoeders van de selectie van FC Twente. De selectie wil graag opgehaald worden bij de ballenbak. Ik herhaal; de selectie wil graag opgehaald worden bij de ballenbak.” Normaal herinner ik me niet zoveel van een droom, maar in deze zag ik, na de bovenstaande woorden gehoord te hebben, Joop en Aldo al vloekend en tierend met een dienblad vol Zweedse balletjes en een glas karnemelk bij de kassa van het Ikea restaurant staan. “Wat noe weer dan?? Kearl, kearl, fatsoonlijk oe bord leeg vrett’n is d’r ok a nig meer bie.” Tsja, nood breekt wet en die nieuwe kastjes voor de kleedkamer moesten er toch komen.

In het volgende beeld zag ik beide heren, gebukt voor de ingang van de ballenbak staan. Luc had de duim in zijn mond en keek met een sadistische blik naar een huilende Dusan die hij even tevoren met een grote rode bal had bekogeld. Nick stond met een snottebel en een donkere pisvlek in zijn tuinbroekje wat achteraf en Kyle schreeuwde dat Felipe zijn knuffel had afgepakt. Quincy en Roberto stonden opgewonden op de rand van de bak; “We willen nog een keer in de bak springen juf.”

Het meisje van de Ikea stormde met een rood en bezweet hoofd op Joop af en zei: "Als dit uw kinderen zijn, mag u ze wel eens gaan opvoeden. Dit heb ik, sinds ik hier werk nog nooit meegemaakt en dat is toch best al een behoorlijke tijd." Ondertussen deden Rasmus en Dico een poging om er tussenuit te knijpen toen ze de ijscokar voorbij zagen komen en waren Gert-Jan en Michel in slaap gevallen in het kabouterhuisje.

[caption id="attachment_41631" align="alignright" width="300"] Vorig seizoen eindigde FC Twente 6e en verloor in de play-offs van FC Utrecht.[/caption]De wekker ging af en verstoorde de droombeelden en gaandeweg kwam ik weer in het ‘hier- en nu’. De plicht roept en opstaan is dan het devies. Gelukkig herinner ik me doorgaans maar flarden van dromen want een nachtmerrie lag gluiperig op de loer kan ik u verzekeren. Een nachtmerrie die voor Twente voor het derde jaar op rij werkelijkheid dreigt te worden.

En de dag begon nog wel zo mooi. Tuinstoelen uit de schuur gehaald en lekker met het pannetje in de zon zitten die er lustig op los scheen als een soort hommage aan de lente en al het ontluikende leven. Onze katten Whisky en Biertje lagen tevreden spinnend op de stoel naast me en moeders de vrouw was lekker aan het spitten. Vlak voor de wedstrijd de eerste kouwe kletser van Grolsch aan de lip, mezelf verliezend in een van de meesterwerken van Dostojewski. Wat wil een man nog meer ?

Zo rond de klok van half drie zette ik me met een slecht voorgevoel voor de TV. In mijn vorige column had ik al aangegeven dat er uit een ander vaatje getapt zal moeten worden wil je de vechtwedstrijden tegen degradatiekandidaten goed doorkomen. Dat was geen openbaring van een helderziende, maar iets dat de meeste Twentefans wel zagen. Mentaliteit en wedstrijdinstelling worden steeds belangrijker naarmate het einde van het seizoen nadert. De periode waarin wordt beslist over de dood of de gladiolen. Nadat Luc tot tweemaal toe Corona niet zag staan en voor eigen succes ging terwijl Jesus hem er met zijn slappe lul had kunnen intikken, had ik al het gevoel dat er wederom een zaadpot zou worden afgeleverd. Het restant was slechts nog een bevestiging van dat gevoel. Wat een hoerenpot was dat lezer, wat een impotent en onwillig gefrommel in de marge van het voetbalbestaan. Wat een zeldzame vertoning van quasi vrijblijvende onkunde in de herhaalmodus. Wat een klotengevoel na afloop wederom. Kut !!!

Uiteraard is opportunisme onlosmakelijk verbonden met voetbal en hadden we wellicht een heel andere wedstrijd gezien als Luc die balletjes wel breed had gelegd of Tadic dat schot wel goed had geplaatst. Feit is echter dat we te vaak moeten constateren dat de kansen niet benut worden waardoor het hele team inclusief de TS achter de feiten aan blijft lopen en het zelfs nog lastig kan krijgen tegen de FC Schubbekutterveen 3.

Voor aanvang van dit seizoen had ik voor dit team directe plaatsing voor Europees voetbal als het hoogst haalbare ingeschat en hoopte ik niet voor de derde keer een totale ineenstorting na de winterstop mee te maken. Dat zou een hele knappe prestatie zijn voor een dergelijk jong en nieuw team. In publicaties gaf de club zelf ook aan heel gericht te willen gaan werken aan het voorkomen van die ineenstorting die ons de laatste twee seizoenen van plaats 1 of 2 op plaats 6 deed belanden. Dat stelde gerust, dat gaf vertrouwen. Gaandeweg het seizoen bleek dat zelfs een gooi naar de tweede titel in de historie van de club tot de mogelijkheden ging behoren. Het spel was een verademing in vergelijking met die seizoenen daarvoor. Nu we in de laatste zes wedstrijden evenveel punten hebben gehaald, begint de angst op een herhaling echter weer de kop op te steken. Daar baal ik nog het meeste van. Niet het verlies van punten op zich. Dat schijnt weleens voor te komen in de voetbalsport, maar het niets uitstralende spel baart mij en ik denk velen met mij zorgen.

[caption id="attachment_41634" align="alignright" width="300"] De ervaren Tadic in discussie met jongeling Ebecilio.[/caption]Waar het aan ligt? De een wil Jantje of Pietje uit de selectie flikkeren. De ander juist weer Klaasje of Keesje. Weer anderen willen de trainers op de keien zetten. Zal allemaal weinig soelaas bieden voor de rest van dit seizoen ben ik bang. “Het viel me op dat ze elkaar in het veld verrot scholden aan Twente kant”, zei een verslaggever van de TV, “Het hielp echter niets”. Nogal wiedes. Als je geen duidelijke leider in het veld hebt, zal dat gescheld ook niet worden geaccepteerd door de een of de ander. En als je de boel als TS, na zoveel waarschuwingen niet gefocust kunt krijgen op een heerlijke voetbalmiddag dicht bij huis, rust daar ook een schone taak.

Het is een jonge ploeg met veel voetballende kwaliteiten. Dat staat vast. Er zal echter organisatie breed eens goed in de spiegel gekeken dienen te worden hoe het kan dat er voor het derde jaar op rij een deceptie dreigt op het moment dat de prijzen worden verdeeld. Dat gescheld op elkaar in het veld kan een mooi aanknopingspunt zijn.

[google]Ik had als speler Luc verrot gescholden nadat hij me twee keer zo opzichtig had genegeerd in het veld. Ik had Kyle en Quincy allang gewisseld vlak na rust. Ik had naast het veld Tadic een rode peper aangeboden als trainer. Ik had allang 1 op 1 gespeeld toen de wedstrijd daar om vroeg……Ik had zoveel. Maar wie ben ik ? Gewoon een supporter die flink baalt, soit. De wekker gaat al een tijdje af. Er zal een ferme, collectieve klap op gegeven moeten worden om een ieder bijtijds wakker te krijgen. Het kan namelijk nog steeds; het voorkomen van de nacompetitie. Desnoods de knoet er maar eens overheen.

TAZ

[nederbet]
[ligatus]