Column: Fuck de EuroLeague

"Pure minachting", fulmineerden collega-journalisten na de 4-1 nederlaag van FC Twente tegen Schalke 04. Ik knikte een beetje mee, het was inderdaad lullig voor al die Twente-fans dat Steve McClaren donderdag niet zijn sterkste elftal had opgesteld.

Terwijl de coach er de volgende dag van langs kreeg in de ochtendkranten, stond hij zelf aan de rand van het trainingsveld met een gezicht dat vroeg: wat moest ik anders?

Grappig hoe McClaren met journalisten communiceert. Hij zucht, steunt of lacht wat voordat hij je met schitterende clichés het bos instuurt. Niet verwonderlijk dat ontwijkende gedrag, bijna niemand op aarde kreeg zoveel pek en veren over zich heen als McClaren toen hij zich met tabloidland Engeland niet wist te plaatsen voor een eindtoernooi.

Daags voor Schalke 04 - FC Twente had de voormalige bondscoach van Engeland zijn spelersgroep geïnspecteerd. Hij zag een terugvalletje hier (Ola John), een vermoeidheidje daar (Leroy Fer) en links en rechts wat pijntjes bij dertigplussers (Peter Wisgerhof en Tim Cornelisse).

De opvolger van de gedateerde romanticus Co Adriaanse zuchtte diep en wist: Twentie does not have de selectie om op meerdere fronten te strijden. McClaren stelde prioriteiten en besloot: fuck the Euroleague, alles op de landstitel.

Nare bijwerking

De vier spelers tussen haakjes kregen rust, Dwight Tiendalli, Emir Bajrami, Thilo Leugers en Rasmus Bengtsson moesten de 1-0 voorsprong maar over de streep helpen trekken. Als het nodig was, zouden Fer en John er alsnog inkomen.

De afloop is bekend, met name de optredens van Bajrami en Tiendalli zullen McClaren hebben gesterkt in zijn gedachte dat zijn selectie te smal is voor topvoetbal op meerdere fronten.

De nare bijwerking (pissige stukjes) accepteerde hij, er viel ook een positieve bijwerking te noteren: focus bij de jongere spelers. "Europa is weg, er zijn geen excuses meer", sprak doelman Nikolai Michailov plots ferm, "we moeten vol voor de titel gaan."

McClaren heeft, net als geslepen vossen Leo Beenhakker en Guus Hiddink, de neiging om tussen regels door non-verbaal uitleg te verschaffen. Subtiel gefronst wenkbrauwtje, zakkend mondhoekje, bewegend voorhoofdsrimpeltje, dat soort.

Knipoog

Toen ik hem alle bovenstaande aannames voorlegde, mondhoekte en wenkbrauwde hij. Op de vraag of hij had overwogen om ook zijn jonge sterspeler Luuk de Jong rust te geven, volgde een alles- of nietszeggende knipoog.

Ach, waarom zou McClaren openlijk verantwoording afleggen aan journalisten met complottheorieën? Of aan beledigde moraalridders die straks Gertjan Verbeek weer naïef noemen omdat AZ vergeefs op drie fronten tegelijk heeft gestreden?

De trainer van Twente legt na het seizoen slechts verantwoording af aan zijn fans. Liefst weer met zo’n zilveren dienblad zwaaiend boven zijn hoofd. Krullende onderlip, knikje.

Bron: NuSport / Remco Regterschot