Column: Het kan verkeren

‘Het kan verkeren’ was de lijfspreuk van de volksdichter Bredero. Niets is altijd wat het lijkt en alles is niet altijd hoe het eens was.

Dit motto gaat in extremis op voor ons aller FC Twente en de roerige periode waarin de club zich de afgelopen jaren bevond. Zaterdagavond werd er een prachtige overwinning behaald op ADO Den Haag, met af- en toe schitterend combinatievoetbal. Uiteraard is het kwaad kersen eten en toekomst voorspellen met één zwaluw op de grond, vier in de lucht en de zomer die op zijn retour is, maar dit gezegd hebbende ziet het er bij tijd- en wijle gewoon verdomd goed uit wat dit jonge team tot nu toe heeft laten zien.

Ik kan niet anders dan concluderen dat ik in de afgelopen wedstrijden meer goed voetbal en bezieling heb gezien dan doorgaans te zien was in de afgelopen jaren. De wedstrijd tegen Bursaspor thuis en nog één of twee wedstrijden daargelaten. En wie had dat gedacht, na de zoveelste exodus van een groot deel van het passantencircus?

Perspectief
Het blijft kwetsbaar qua breedte en de spreekwoordelijke onvoorspelbaarheid van de jeugd zal ons met enige regelmaat nog wel opbreken, maar we hebben meer perspectief dan menigeen voorheen dacht. Kwalitatief ziet het er uitstekend uit bij een aantal spelers. Iedereen heeft er zichtbaar zin in op het veld en je ziet dat de groep als collectief ook meer naar elkaar toegroeit. Het lef en de bravoure zijn weer een beetje terug. In combinatie met voorzichtigheid, waar voorzichtigheid geboden is. Men vecht en strijdt voor elkaar op het veld. De wisselwerking met het publiek begint steeds beter te worden. Spelers als Klich, Yeboah, Unal, Celina en Mokotjo kunnen behoorlijk wat met een bal en het spel. Dikke prima!

Kort geleden nog
Nog geen drie maanden geleden leek iedereen bij de club wel dood en begraven. Niemand gaf nog een kans op het behoud van het eredivisieschap. Een faillissement loerde, met zijn lelijke kop, om bijkans iedere hoek van de Veste. Een kille, ijskoude graflucht omgaf ons stadion als een dikke mist van wanhoop en verdriet. De ridders van het onheil zaten op briesende paarden, getooid met zwarte dekens op de dampende ruggen, klaar om de Veste in te nemen en definitief naar het rijk der vergetelheid te verbannen. Wachtend op de vervolmaking van de voorspelling van het orakel Van Oostveen. Een dikke dolk van onbegrip en pijn was op weg naar menig supportershart, om het voor eeuwig te doorboren en verwonden. Onze club liep serieus de kans om ter ziele te gaan, dan wel noodgedwongen te verblijven in de anonieme krochten van het voetbal.

En zie nu eens
En kijk! Van Oostveen is inmiddels ‘schnee von gestern’. De club mag in de eredivisie blijven, op het nippertje, maar toch. Er ligt een mooi beleidsplan, waarin de eenvoud en desondanks het uitgaan van je eigen kracht weer voorop staat. Een plan ook dat, meer dan hiervoor, ruimte heeft voor de gevoelens en meningen van de gewone fan. Meer respect uitstraalt voor ons verleden en dit koppelt aan een gezonde ambitie met erkenning van grenzen die aan ons gesteld zijn.

Maar belangrijker nog, het plezier is weer terug. De wisselwerking tussen spelers en supporters is weer terug. Zelfs onze lieve heer wil dolgraag een hesje tijdens de partijtraining! Dat daar ook nog eens gewoon echt goed voetbal bij komt kijken is meer dan we hadden kunnen verwachten of dromen, nog maar zo kort geleden. Mag ik zeggen dat dat mij vervuld met trots? Ja,dat mag ik. [google]

Vermogen
Nu we zes wedstrijden ver zijn, kunnen we gerust concluderen dat er veel vermogen in deze groep zit en dat de technische leiding het vermogen heeft om het optimale er uit te halen. Uiteraard gaan we nog tegenslag en wisselvalligheid meemaken qua resultaten. Maar er zit voldoende rek in deze ploeg om ons te handhaven en wellicht nog wel meer te bereiken. Als deze groep nog meer collectief op elkaar ingespeeld raakt kunnen we nog meer fraaie dingen tegemoet zien. FC Twente leeft tenminste weer en dat dikwijls al nooit tevoren. Het kan verkeren. Laten we met zijn allen luid en duidelijk kenbaar maken dat we hier dankbaar voor zijn door het team iedere wedstrijd naar de overwinning te blijven schreeuwen. De grootste overwinning is al behaald. De overwinning op het noodlot en de zelfgenoegzaamheid van het eigen gelijk. FC Twente is weer leuk om naar te kijken en naar toe te gaan.

COTE !!!

TAZ

Foto: Ron Jonker / Sportfoto Oost
[ligatus]