Nieuws

Column: Het McClaren-effect

Column: Het McClaren-effect

Column van Johan Brinkel's Weblog

De voetballerij is opportuun. Een week geleden wachtten boze PSV supporters de spelersbus op. Ze eisten uitleg over achtereenvolgende nederlagen. Een dappere trainer temde de menigte met wat loze kreten. Hij werd omringd door terneergeslagen nederige spelers. Volwassen grootverdieners die vol schaamte kinderlijk aan hun kin zaten te krabben, als in een schilderachtig portret.

Rutten zou sneuvelen en Cocu werd gepresenteerd als nieuwe trainer. Cocu boekte in zijn eerste week als hoofdtrainer een gelijkspel tegen Valencia en een overwinning tegen Heerenveen. En dus is PSV weer terug als titelkandidaat, in tegenstelling tot FC Twente.

In de winterstop werd Steve McClaren daar de nieuwe hoofdtrainer. Er werd goed gespeeld en gewonnen, met als uitschieter de winst tegen PSV. Het zogenaamde McClaren-effect. Voor de buitenwereld vergt deze terminologie enige uitleg. Sommige trainers krijgen namelijk een effect naar hen vernoemd wanneer ze na hun aanstelling een reeks positieve resultaten boeken. Het gaat gepaard met frisse winden, terugkerend plezier en neuzen die allemaal in dezelfde richting staan.

En zo had FC Twente te maken met een McClaren-effect. Het vervelende echter is dat de Engelsman ook daadwerkelijk ging geloven in zijn reputatie. Wanneer u structureel te laat komt op uw werk, wordt u ontslagen maar McClaren kwam er mee weg. Zoals hij ook wegkwam met het bekijken van videobeelden tijdens de wedstrijd. Niemand die er wat van zei, want dat hoorde bij het McClaren-effect, hè?

De afgelopen week werd echter drie keer verloren. “Losing is part of the game”, zou McClaren quasi-interessant gezegd kunnen hebben, maar wanneer je tegen een Europese grootmacht als Schalke niet met je sterkste elftal speelt, dan vraag je om een nederlaag. En als je dan ook van Feyenoord verliest, is het naar jouw vernoemde effect ineens uitgewerkt.

McClaren zit in de hoek waar de klappen vallen. Daarover kan FC Groningen trainer Pieter Huistra meepraten. De laatste vier wedstrijden werden allemaal verloren en sinds de winterstop won de ploeg slechts twee keer. In Groningen spreken ze dan ook niet over een Huistra-effect, maar een Huistra-defect.

De effectbenoemingen van trainers zijn lariekoek. Iedereen die beweert dat er bij het Mexicaanse Chivas een Cruijff-effect te bespeuren valt, moet zich direct laten opnemen in een psychiatrische kliniek. Voor je het weet gaan ze nog claimen dat Barcelona tactische berichten stuurt aan de Syrische rebellen.


Het is evident dat er een frisse wind zal waaien bij de aanstelling van een nieuwe trainer, simpelweg omdat er iemand anders met de scepter zwaait. Als er geen frisse wind zou waaien, had de vorige trainer niet het veld hoeven ruimen toch?

De effecten zijn doorgaans van korte duur. Na een paar wedstrijden heeft de nieuwe eindverantwoordelijke zijn kaarten geschud en weet iedereen weer wat hij kan verwachten. Het is net een liefdesrelatie, waarin de scherpte ook na verloop van tijd vermindert. Zou het daarom geen idee zijn om maandcontracten aan te gaan met trainers? Elke maand een nieuwe man die zijn selectie weer voorziet van nieuwe prikkels. Een interessante gedachte voor de conservatieve voetbalwereld. Wie durft?

Bron: Johan Brinkel Weblog

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties