Column: Jans z'n list

Afgelopen zondag velde Assaidi hoogstpersoonlijk het vonnis over FC Twente. Dit was voor alles wat FC Twente lief heeft wel even slikken. 6-2 is een uitslag waar je moeilijk om heen kan en zoals het gaat in dit opportunistisch wereldje, iemands' hoofd moet rollen. Op dit soort momenten is er behoefte aan een zondebok. "Het is de schuld van Boschker, hij heeft te veel buik en te weinig hanging time" werd er om me heen geroepen. Weer anderen vonden dat Rosales totaal ongeschikt is als rechtsback. Douglas stuiterde, volgens sommigen, over het veld als een hyperactief kind dat net iets te veel suiker had gehad. Weer anderen gooiden het op vermoeidheid en het loodzware Europese programma, maar de werkelijke reden voor deze zeperd, zat hem in de list die Ron Jans samen met een aantal Rayonhoofden die avond daarvoor had bedacht. Ron Jans had tijdens de warming-up al opgemerkt dat zijn plan zou gaan slagen. Hij zag de spelers van FC Twente op normale voetbalschoenen liepen en toen wist hij dat zijn briljante plan niet meer mis kon gaan.

Op zaterdagavond voor de wedstrijd hadden een tweetal Friese ijsmeesters het gras zo weten te prepareren dat het net leek alsof het een normaal grasveld was. Ze hadden ze een flinterdun laagje ijs weten te kristalliseren op het veld, waardoor het speelveld spiegelglad was geworden. Wietze, de materiaalman van de Friezen, was hier natuurlijk op voorbereid en had de spelers uitgerust met special Fryske fuotbalskoech. Wat moest zorgen voor de nodige extra grip. Jans riep zijn spelers vlak voor de wedstrijd bij zich om voor de vorm nog even de looplijnen met ze door te nemen, maar hij wist al wel dat het hem daar niet in zou zitten.

Meteen na de aftrap zag je al dat het voor FC Twente een kansloze middag zou worden. Het leek wel Holiday on ice. Het was Wisgerhof die in de beginfase van de wedstrijd fraai opende met een dubbele Axel en dat leidde al gelijk een levensgevaarlijke counter in. Na zo'n 10 minuten kreeg Dario Vujicevic het op de heupen en begon hij de ene Rietberger na de andere er uit te gooien. Luuk de Jong, bij wie je altijd al het idee hebt dat hij zich op glad ijs begeeft, beperkte zich tot wat voorzichtig geschuif en een aantal flauwe himmelpirouettes. Deze ondergrond was met zijn motoriek echt teveel van het goede en deed het rustig aan.

"Tja, als het op schaatsen aankomt versla je ons natuurlijk net!" Merkte een Friese supporter naast me op. "Jullie hebben ook nog eens Belg als coach!" Lachte hij er vals achteraan. Ik begreep gelijk waar hij op doelde, want de meeste Belgen halen zelfs al verbaasd hun schouders op als ze de naam van schaatsbelg, Bart Veldkamp, horen." Belgen hebben per definitie geen verstand van schaatsen en al ver voor de rust wist ik al dat het een gelopen koers was.

Helemaal toen Ola John in de tweede helft binnen de lijnen kwam. Tijdens het warmlopen had ik al gezien dat hij het moeilijk zou krijgen. Hij schuifelde voorzichtig met een stoel in zijn handen langs de lijn.
Het lukte hem nog om op het rechte stuk overeind te blijven, maar tijdens het keren werd het duidelijk dat Ola geen echte versterking zou worden. Hij mocht zijn stoel niet meenemen en moest zich in het veld op eigen kracht staande zien te houden. Mijn vrees werd bewaarheid, want Ola wist in zijn eerste 5 minuten al een kuur af te werken die op de Winterspelen goed voor eremetaal zou zijn. Hij opende op de rechterflank met een gehurkt kruisvlucht gevolgd door achterwaarts uitgevoerde heuptrap. Het resultaat was dat het ineens 3-2 stond voor de Friezen. Ola trachtte er nog een drievoudige Lutz uit te gooien, maar voor een echte zweefstand is het nodig dat het vrije been, welke achter uitgestrekt wordt, parallel aan het gras loopt of zelfs -indien mogelijk- nog hoger wordt gehouden. Dat vrije been blokkeerde jammerlijk, waardoor hij vol op zijn gezicht landde en Rosales vol afgrijzen opnieuw Assaidi met bal op zich af zag stormen.

Rosales keek nog even om zich heen om te zien of er hulptroepen nabij waren, maar hij zag dat Wisgerhof en Douglas in de verte hun handen vol hadden om elkaar overeind te helpen, wat pas echt leek te lukken op het moment dat Janssen voldoende grip had weten te krijgen om ze daarbij te ondersteunen. Assaidi liet Rosales eenvoudig staan en liep ongestoord op Sander Boschker af. Met een soepele kapbeweging zag hij diezelfde Boschker als een curlingschijf langs hem een glijden en het afdrukken van de 5-2 was een fluitje van een cent.

In mum van tijd stond er 6-2 op het scorebord en daarmee kwam aan de lijdensweg van FC Twente gelukkig een einde. De Friezen op de tribune gooiden er nog een massale "Ze krijgen schaatsles" uit. Zij hadden een voortreffelijke middag gehad. Ondertussen zag ik ook Jans met volle teugen genieten. Hij moet bij zichzelf hebben gedacht dat dit de ultieme wraak was voor al die dikke nederlagen die zijn ploeg de afgelopen jaren te verduren heeft gekregen tegen FC Twente. Preud'homme maakte nog een wegwerpgebaar en en verliet hoofdschuddend het veld. Hij had er genoeg van, het wordt tijd voor de winterstop. Dit is geen weer voor Belgen.

Epi, 14 december 2010