Column: Lente in Twente

“Als ik weer zo’n Tukker zie, vol met bier en sympathie. Lente in Twente, Lente in Twente….het leven is zo slecht nog niet!“ - Toontje Lager.

Ondanks het gejammer en geklaag over het gebaartje van Castaignos zal ik deze column en mijn week niet laten verpesten door dit voorval van een jonge gast die even zijn gram wilde halen op die personen die hem wekelijks, kwijlend van impotentie, aan de publieke schandpaal nagelen. Of het slim is, is wat anders. Het toont echter wel aan dat hij gevoel in zijn donder heeft en er even niet in slaagde om dit gevoel onder controle te houden, soit. Hij lijkt net een mens. Overigens zijn dit soort lichaamsgebaren voor velerlei uitleg vatbaar en zeker niet altijd eenduidig.

Zo herinner ik me nog die mop van die bouwvakker die op 5 hoog een zaag nodig had. Hij zag een verdieping lager dat een collega de zaag in zijn handen had en door de drukte en het lawaai maakt hij met lichaamsgebaren duidelijk dat hij de zaag direct nodig heeft. Tot zijn grote verbazing en schrik ziet hij vervolgens dat die collega zijn broek laat zakken en zich ongegeneerd begint af te trekken. Woedend rent hij naar beneden en zegt : “Kearl, wat ben je aan het doen man ? Ik gaf alleen maar aan dat ik direct de zaag wil hebben.” “Ja, dat weet ik”, zegt die collega. “En Ik gaf allen maar aan: ik kom zo , dus rustig maar ja”.

Tsja, er zal ongetwijfeld weer een hoop poeha van gemaakt worden in het incestueuze kringetje van het “Amsterdamse” TV journaille. Dat komt natuurlijk ook wel goed uit. De stront eens even dik uitsmeren over de concurrenten van Ajax, zal ze leren zo lang in het voetspoor te blijven. Wat denken ze wel niet, die dekselse provincialen.

Nee, ik doe daar niet aan mee. Bij mij overheerst een Lentegevoel. Ik geef toe dat de temperatuur buiten hier ook aan meewerkt, maar het is toch mijn Twentehart dat mij de lente doet ruiken. Want was het mooi afgelopen zaterdag jongens, wat was dat schitterend, wat was dat een overtuigende afronding van een fase waarin 5 wedstrijden in twee weken werden gespeeld en 10 punten werden behaald.

Ik kan me niet heugen een Twente te hebben meegemaakt dat bijna wekelijks het hoogst aantal gescoorde goals achter zijn naam heeft staan. En dan nog de grote hoeveelheid, doelpogingen en kansen. Die aanvallende intentie. Dat soms instorten en dan weer opstaan van een jonge ploeg, waarvan een behoorlijk aantal spelers voor het eerst in de eredivisie acteren.

Natuurlijk, het missen van de vele kansen kan de ploeg nog wel eens opbreken zo her- en der. Als dat echter het voornaamste ontwikkelpunt is van deze ploeg hebben we het voorwaar niet slecht getroffen. Gutierrez speelde een dijk van een wedstrijd, evenals Castaignos en Promes en Koppers en de grote man Tadic uiteraard. Rosales zullen we echt gaan missen als hij vertrekt.

[caption id="attachment_40062" align="alignright" width="298"] Gutierrez speelde een dijk van een wedstrijd tegen Vitesse.[/caption]We leven in een tijdsgewricht waarin het negatieve voorop staat en het slechte fascineert. Het nieuws leeft van onheilstijdingen en benadrukken wat niet goed gaat en wie of wat een schurk is.

Stel u voor dat het 8 uur journaal als volgt zou beginnen: “Goedenavond dames en heren, vanavond hebben we de volgende onderwerpen: Werkloosheid is wel degelijk op te lossen (een goed voorbeeld uit de praktijk). Werkers in de zorg zijn met hart en ziel verbonden met hun patiënten. Onderwijzend personeel presteert ondanks de regeldruk opvallend goed. Jeugd neemt opleiding steeds serieuzer. Dankzij vrijwilligers dierenbescherming daalt het aantal mishandelde dieren fors en als laatste onderwerp; eenzame bejaarden heel blij met spontaan bezoek lokale jeugd.“

We zouden onze wenkbrauwen wellicht fronsen en ons afvragen wanneer de aap uit de mouw komt, of verbaasd onze partner aankijken met een blik van ongeloof. Bad news sells. Allen worden we dagelijks op deze wijze geconditioneerd door het slechte te verwachten en het goede alleen te hopen of fluisterend uit te spreken. Nou, het is nu even tijd voor alleen het goede senk joe ferry mutsj.

Nog 10 wedstrijden te gaan en we zullen als Twente fan het juk van de afgelopen twee teleurstellend verlopen seizoenen van ons af kunnen gooien. Maar zolang hoeven we niet te wachten. Ook nu is er alle reden om; "Oh wat is het toch fijn, om voor Twente te zijn” ,te zingen of te neuriën. Er is iets prachtigs neergezet dit seizoen. Iets dat we niet hadden verwacht, iets dat ons aller respect verdient. We spelen nog tegen Feyenoord, FC Utrecht, Go Ahead Eagles, AZ, Ajax, Ado, NAC, Roda, NEC en Zwolle. Een Twente dat zo compact speelt als afgelopen zaterdag en een collectieve discipline blijft koppelen aan inzet en creativiteit is heel moeilijk te verslaan. Wie doet ons dan wat? Wie?

[google]Lachen vermindert stress, depressie, bezorgdheid en slapeloosheid. De ontspanning in de spieren en het vrijkomen van endorfinen zorgen voor een prettig gevoel. Ook kan lachen pijnstillend werken, alweer door die endorfinen.

Deze week zal de lach niet van mijn gezicht wijken. O.k. als ik met mijn kleine teen tegen een openstaande deur loop of mijn kop stoot tegen een kastdeur zal er nog wel een vloek hier en daar de ether in geslingerd worden. Of als ander tragisch nieuws zich aandient.

Ik weet echter waarom Luc het ‘ssstttt’ gebaar maakte. Hij wilde ons ergens op wijzen en wel op de mooie, naderende lente. Een lente in Twente, zo stilmakend mooi als nooit te voor. Kom op taaaaaaaaaaannnnnnnn!!

Toontje Lager- Lente in Twente

TAZ

[nederbet]
[ligatus]