Column: “Lothario in de Veste ”

In ons huidig tijdsgewricht is er nog maar weinig plaats voor nuance, twijfel of bezinning, althans dat idee krijg je sterk als je zo links en rechts om je heen kijkt en luistert.

Of het nu gaat om een delicaat probleem als de Griekse deelname aan de Euro, de toenemende werkloosheid, de noodzaak van bezuinigingen, de te dure gezondheidszorg, het onvoorspelbare weer, de verlatingsangst van de hond van de buren, de kwaliteit van de nieuwe auto van een collega of het fokvoer voor de kuifkanaries van schoonmama, we weten allemaal, zalig onwetend omtrent de bijbehorende implicaties, precies hoe het zit en geven daar ook luidkeels ruchtbaarheid aan.

Op zich is daar natuurlijk ook niets mis mee. We leven tenslotte in een tijd waarin alles zo snel lijkt te gaan en iedereen zo teruggetrokken leeft op zijn eigen digitale eiland waarin de informatiestroom maar blijft komen, dat een zekere mate van kletskoekerij niet te voorkomen is. Bepalende factor hierbij is ook nog eens het ontbreken van persoonlijk contact. Het doen van ferme uitspraken gaat nu eenmaal wat makkelijker achter een ‘anonieme’ pc dan ‘face to face’. En stel je nou toch eens voor dat we overal vraagtekens bij moeten zetten, of zaken moeten uitzoeken, voors- en tegens afwegen ? We zouden stapelmesjogge worden na een paar weken.

Wat hierbij echter opvalt is de hardnekkige neiging tot het uitdelen van de zwarte piet zonder dat de eventuele eigen rol en het eigen gedrag in ogenschouw wordt genomen of de nuance wordt gezocht.. De anderen hebben het altijd gedaan….”les autres”. “Zij wel , ikke niet”….zoals mijn dochter jaren geleden steevast antwoordde als ik vroeg of ze ook wel eens, net als de rest, kattenkwaad uithaalde op school.

Multatuli schreef ooit eens een parabel over een Barbertje die moest hangen. Lothario wordt beschuldigd van het vermoorden, in stukken snijden en inzouten van Barbertje. Lothario ontkent en zegt dat hij integendeel juist altijd goed voor Barbertje heeft gezorgd. Plots verschijnt Barbertje zelf in de rechtszaal, waarmee aangetoond is dat Lothario haar niet heeft vermoord. Barbertje bevestigt dat Lothario altijd goed voor haar heeft gezorgd. Toch spreekt de rechter het doodvonnis uit omdat Lothario te verwaand is door te zeggen dat hij Barbertje goed heeft verzorgd. Dus hangen zal hij.

Overigens moet de titel uiteraard zijn : “lothario moet hangen” en betreft het een van de meest bizarre naamsverwisselingen in de Nederlandse literatuur, maar dit terzijde.

Moraal van dat verhaal is dat er altijd iemand de schuld moet krijgen ook al veranderen de omstandigheden en feiten.

Stel je nu toch eens voor dat we geen oplossing weten voor een probleem, of geen schuldige kunnen aanwijzen voor een netelige situatie waarin we ons bevinden ? Des te groter de emotionele betrokkenheid, des te sterker de neiging om onzekerheid uit te sluiten en wanhopig een schuldige aan te wijzen. De simpelheid van de eenvoud komt onze gemoedsrust schijnbaar meer ten goede dan de ‘de ingewikkeldheid’ van het veelvoud.

Kijkend naar ons aller Twente en de diverse uitingen op het internet etc., kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat er een behoorlijk aantal fans zijn die de voetballende ‘neergang’ van de laatste twee seizoenen, hoe betrekkelijk ook, desperaat in de schoenen willen schuiven van een man. De voorzitter.

Het voetbal was somtijds niet om aan te zien : ‘Joop zijn schuld”
Tweemaal een zesde plaats : “Joop zijn schuld”
Bepalende spelers vertrekken: “Joop zijn schuld”
Broodjes niet te vreten: “Joop zijn schuld”
Aftrap om 12:30 uur : “Joop zijn schuld”
Financieel pas op de plaats maken : “Joop zijn schuld”
Geen Europees voetbal: “Joop zijn schuld”
Lauw bier : “Joop zijn schuld”
Twente niet live op tv: “Joop zijn schuld”

Dat er factoren meespelen als de economische crisis, spelers die langdurig geblesseerd zijn, trainers die hun eigen doodlopende weg blijven gaan, aankopen die ook wel eens tegen kunnen vallen, een groep die niet als groep acteert dondert dan allemaal niet. Ook het erkennen van gemaakte fouten maakt dan geen indruk of het gegeven dat Joop veel doet na ruggespraak met o.a. Aldo.

Natuurlijk kiest hij voor kwetsbaarheid door twee functies te verenigen en is hij als eindbaas verantwoordelijk voor het geheel. Niemand is onfeilbaar, ook Joop uiteraard niet. Maar de hardnekkigheid waarmee sommige fans de man die Twente mede heeft voortgestuwd in de vaart der volkeren verantwoordelijk houden voor bijna alles dat niet goed gaat komt bij mij nogal desperaat over.

Nog even en men gaat heilig geloven in de mare dat de man bewust bezig is zijn eigen ‘levenswerk’ af te breken of aan het genieten is van alle huidige tegenwind.

Een kritische geest is een gezonde geest en gefundeerde kritiek is nodig daar waar het hoort. Het bewust niet mee laten wegen van meerdere factoren en herhaald vluchten in simpele veroordelingen heeft echter niets meer met een kritische geest te maken. Daar maakt gezond verstand plaats voor simplistisch geleuter.

Joop heeft fouten gemaakt en deze ook erkent. Natuurlijk is hij feilbaar. Wie niet ?

Enige tijd geleden trof ik in een kroeg een zichtbaar doorgesnoven Groninger aan. Toen Munsterman aan de orde kwam begon hij als een mager speenvarken te gillen van woede en leek niet meer tot bedaren te brengen. Hij maakte Joop uit voor alles wat mooi en lelijk was en werd zo hyper als een springende tor in doodsnood. Toen ik hem confronteerde met de beperkte houdbaarheid van een aantal door hem gedane beweringen, werd hij steeds rustiger en kalmer. Nadat hij mij uiteindelijk een biertje aanbod stortte hij zijn hart uit over het klotenseizoen van zijn eigen club en bleek zowaar ook nog enige redelijkheid te bezitten.

Zoals zo vaak hebben de hardste schreeuwers niet altijd gelijk, eigenlijk helemaal niet zo vaak. Doorslaande stereotyperingen kun je natuurlijk verwachten van ‘the enemy’.

Wat mij betreft hoort het continu herhaalde gezeik op Joop door eigen fans ook snel tot het verleden. Ik pleit niet voor blinde gehoorzaamheid, integendeel. De kritiek is geplaatst daar waar nodig en inmiddels tot vervelens toe herhaald. De punten zijn gemaakt, de blik nu op de toekomst dan maar.

We gaan als club -mede gedwongen door de omstandigheden- een “stap op de plaats maken”, de hijgerige gejaagdheid waarmee geforceerd geprobeerd werd aan te haken heeft plaats gemaakt voor een soort ; ‘back to basics”. Ook dat kan prima samengaan met een gezonde ambitie.

Bij de zin : “FC Twente heel mijn leven lang”, horen ups en downs.

De bijkans spreekwoordelijke Tukkerse nuchterheid zal zijn intrede weer doen, laat dat in alle geledingen zo zijn, want een “Lothario in de Veste “ scenario zou volstrekt misplaatst zijn.

TAZ