Column: McClaren forever

De klankjes, die wenkbrauwen, die mondhoeken op zoek naar nuances: ze vervelen nooit. Wat heerlijk dus dat Steve McClaren al weer bijna een kalenderjaar terug is, om zijn hele arsenaal met ons te delen.

Heel zijn hoofd zegt: ik ben een fijnproever. Een kenner, iemand die veel heeft gezien en die op elke vraag een antwoord geeft dat in de eerste plaats hemzelf moet bevallen. Zoals een sommelier alleen de beste wijnen voor u inschenkt. De rommel haalt u maar ergens anders.

Het verschijnsel McClaren werkt alleen als je het hele concept ervaart. Een uitspraak als: "Om te winnen moet je passen, het doel bereiken", is lucht, een gemeenplaats. Tenzij je, op z'n McClarens, dat Engelse hoofd scheef houdt, keurend, proevend - hier, je mag dit woordje hebben. Voortreffelijk woordje, vindt u niet?

Gevraagd naar de kansen van FC Twente tegen Vitesse, ging de blik eerst peinzend omhoog. "Vitesse, pfff, aggg…good team, they score goals."

Kreuntjes
Ze maken doelpunten. Dat is alleen maar niet om je rot te lachen dankzij de zachte kreuntjes die McClaren er tussendoor legt. De kreuntjes van de filosoof, alsof de 51-jarige trainer na ampel beraad besloten heeft uit duizend mogelijke antwoorden voor u, voetballiefhebber, onwetend maar sympathiek, te kiezen voor 'ze maken doelpunten'. Steve McClaren en Plato, daar komen wij niet tussen.

Ronduit geniaal was zijn relaas na een uitwedstrijd tegen FC Utrecht. "We hadden kunnen winnen, we hadden kunnen verliezen, dat gebeurde niet, we hebben een punt, we zullen verder moeten."

Zulke woorden uit een Nederlandse trainersmond zijn meelijwekkkend. Maar onder begeleiding van McClarens wenkbrauwen, de mondhoeken iets omlaag, pfff, wat zal hij zeggen, dan wordt het wat.

Na raadpleging van de complete Russische Bibliotheek kijkt de voormalige bondscoach van Engeland je aan en zegt: "Als je de bal niet kunt vasthouden, kom je niet van je eigen helft af." Gevolgd door: "Maar dat is voetbal. Aaaah, we zullen beter moeten worden."

Debacle
Bij ons komen de vergezichten van Steve beter tot hun recht dan in zijn geboorteland. Sinds zijn debacle als bondscoach (geflopte kwalificatie voor het EK 2008) heet hij The Wally with the Brolly (de sukkel met de paraplu): tijdens een dramatische verliespartij tegen Kroatië in de regen op Wembley had hij niets goeds gedaan in de ogen van de Britse pers.

Bobby Robson adviseerde hem naar Nederland te gaan. "Je zult alles in Nederland fijn vinden", zei de oud-trainer. "De mensen, de spelers, de supporters, de pers zelfs. En via Nederland zal Europa zich voor je openen, in plaats van alleen Engeland."

Dat liep dus anders. De weg naar Europese roem strandde na twee mooie jaren in Enschede al in Wolfsburg. Ook de terugkeer naar Engeland (Nottingham Forest) werd een drama, zodat de sukkel met de paraplu wel een tijdje onder ons zal blijven. Fijn. Hij hoort hier.

Steve McClaren nog jarenlang zichzelf horen citeren - "As I said…" - is iets om naar uit te zien. De kreuntjes, die scherpzinnige blik, die monsterende ogen en dan een hemeltergend cliché: je raakt er gewoon aan verslaafd.

NUsport/Auke Kok