Column: "Never a dull moment"

Ondanks de vertraging willen wij je deze column van vaste columnist Bert Hassink niet onthouden.

Never a dull moment

Het zijn mooie tijden voor iemand die onze FC volgt. Laten we zeggen ‘never a dull moment’. Maar dan in mijn ogen positief bedoeld. Geen gerotzooi rond het veld van zogenaamde supporters, geen gedonder in de glazen tussen technische staf en spelers. En geen bestuurlijke perikelen, alhoewel daarover ook andere berichten de ronde doen. Maar die doe ik voorlopig maar af met stemmingmakerij van enkelen die het niet kunnen velen dat het bij FC Twente wederom (zo) goed gaat.

Op het speelveld wisselen de momenten van verbazing zich in snel tempo af. Verbazing gecombineerd met wanhoop en vrees en dan weer verbazing gecombineerd met optimisme en vreugde. Zo ook tegen de huidige landskampioen afgelopen zaterdag. Waar het beeld bestond dat we ‘de bietenbrug’ op zouden gaan, konden we opgelucht zeggen dat het eindresultaat toch nog goed was. Deze wedstrijd gaf eigenlijk in optima forma de dilemma’s aan, die veldheer Co heeft op dit moment. En wel in twee linies. Op het middenveld hebben we een overtal aan spelers. In combinatie met de voorhoede is er zelfs sprake van een overvloed van mogelijkheden. Dat is mooi als je meerdere wedstrijden moet spelen, en ik weet dat het seizoen nog jong is. Als FCT speelt met de twee spitsen de Jong en Janko, dan moet je tegelijk een offer doen op het middenveld. Het spelen met deze twee spitsen heeft verreweg mijn voorkeur. En daar open ik meteen ook de discussie. Kijk nog maar even hoe het doelpunt tegen Ajax tot stand komt: mede dankzij Janko. Zijn aanwezigheid zorgt alleen al voor onrust, dus ook zonder te scoren is hij waardevol. En allen die kritiek op hem hebben vraag ik nog even terug te denken aan Nkufo. Hoe vaak hebben we elkaar op de tribune vertwijfeld aangekeken als hij buitenspel stond of balverlies leed. En kijk wat van hem geworden is: een held van ons met een mooi standbeeld. En terecht! Alleen zijn aanwezigheid gaf ook onrust in de achterhoede van de tegenstander en gaf, mede, de andere spelers de ruimte om hun actie voor de goal te maken.
We dwingen de tegenstanders achteruit met deze opstelling, en dat is precies wat veldheer Co wil. Althans als ik het ooit goed begrepen heb.

Op het middenveld hebben we twee spelers die nog op dreef moeten komen. Zowel Fer als Janssen zijn er nog niet helemaal, maar laten soms wel zien dat ze het in zich hebben. En dan blijft Landzaat ook nog over om in te zetten. Soms kunnen we niet zonder hem. En zult u zeggen waar blijft Brama in dit geheel. Nu wel, die is wat mij betreft zonder discussie.

De vleugels van ons Twentse Ros haperen soms om goed te kunnen vliegen. Potentie genoeg aanwezig maar nog te wisselvallig. Zie hiervoor ook nog maar het tweede deel van de tweede helft van afgelopen zaterdag tegen Ajax. Bij vele aanvallen ging de bal naar links. Behalve bij het doelpunt, toen Wisgerhof zelf de bal voor het doel bracht.
En toch geven onvoorspelbare vleugelspelers als John, Bajrami en Rosales druk op de tegenstander. Jammer is alleen dat het ook druk geeft op ons als supporter. Je kijkt, je hoopt en je huivert. En gelukkig is er dan ook weer dat moment van ‘yes’. De mooi actie, de momenten waarvoor je naar de Veste komt.
En dan komt binnenkort Chadli ook weer tussen de lijnen, dus dan worden de keuzes nog interessanter/moeilijker, of juist eenvoudiger, zowel voorin als op het middenveld. U mag kiezen.

Deze week spelen we tegen de Polen van Maaskant. Dan weten we echt hoe we er Europees voor staan. Was de winst van OB Odense tegen Wisla Kraków een incident of geeft het de krachtsverhouding goed weer? Wat doet Fulham in Denemarken?
Kortom, het Europese spel krijgt een vervolg en de basis om te overwinteren zal komen donderdag gelegd moeten worden.

‘Never a dull moment’. Ik geniet, dat mag u best weten.

Bert Hassink