Column: Obladi oblada

Terwijl de Brexit ‘zomaar’ heeft plaatsgevonden en de Chinezen in Wuhan een nieuw wereldrecord ziekenhuis bouwen hebben gevestigd, worden wij getrakteerd op de comeback van de Dolly Dots en Domino Day. Ieder zijn ding lijkt het. Al geldt dat niet voor de winter, want ik heb nog steeds geen sneeuwvlokje gezien, waardoor mijn reservecolumn ’t Peerd van Assink nog even op de plank blijft liggen. Maar goed, onze efcee heeft wel eindelijk weer eens drie punten gepakt. Een wonder? Je zou het haast denken. Drie ballen op goal tegen Sparta en twee goals. Uiterst effectief!

En dat nog wel met een korte mouwentest die zijn weerga niet kent. Wij hebben maar drie korte mouwen en Sparta liefst zeven! Dat lijkt een kansloze missie op een datum als 1 februari, maar het zijn natuurlijk geen winterse omstandigheden. Het is tien of elf graden, de warmste 31 januari ooit zit nog in de lucht: dan telt de korte mouwentest niet, weet ik ook wel, maar ik zat me een beetje te vervelen. Twente speelt zó saai. De keeper is de enige die alle ballen naar voren doet. En Jesse Bosch doet ook zijn best. Maar verder? Balletje breed, en terug.

Wie is die nummer 28, hoor ik iemand zeggen op vak 314. Die kon er volgens hem weinig van, maar toevallig wil die nummer 28 wél naar voren en speelt ie met een energie waar ze bij Duracel jaloers op zijn. Giovanni Troupée is mijn menofdemetsj. Samen met nummer 6, ten minste, als de trainer hem dat nummer niet heeft afgepakt. Meneertje Garcia zet een fitte Wout Brama ‘gewoon’ op de tribune. 26.000 man snapt er niks van. Ze zingen de held toe: ”Obladi oblada Woutje Braaama lalalalalalalala.”

Een winnende trainer heeft altijd gelijk zeggen ze. Maar één zege in acht wedstrijden maakt je geen winnende trainer. Wout Brama ís FC Twente. Die zet je niet op de tribune! Alleen al uit respect. Ik hou van eigenwijze trainers, maar dit gaat te ver.

Henk Assink
Tekstbureau Piet / Huis aan Huis Enschede