Column: PSV - FC Twente is de kampioenswedstrijd

"Dit was de kampioenswedstrijd", jubelde PSV’er Dries Mertens na de 3-2 zege op Feyenoord en hij piekte daarmee een weekje te vroeg. De wedstrijd van de waarheid vindt namelijk komende zondag plaats, als om half vijf FC Twente de tegenstander is.

Zowel PSV als Twente weet vlak voor die wedstrijd hoe de zaken ervoor staan. Ajax, AZ, sc Heerenveen en Feyenoord hebben dan al gespeeld, wellicht kan de winnaar van het duel uitlopen op alle concurrenten en zo een mentale dreun van jewelste uitdelen.

Twente lijkt me op dit moment de ploeg die beter met een dergelijke druk kan omgaan. PSV blijft maar spelen in de geest van zijn trainer (vaak goed, soms briljant, op beslissende momenten labiel), de Tukkers hebben hun grote dip al overwonnen, de dip die Co Adriaanse heet.

De toptrainer van weleer wilde over de rug van FC Twente geschiedenis schrijven door met ultra-aanvallend voetbal kampioen te worden, een gedachte die binnen de realistische selectie slecht aardde.
Omdat Tukkers graag katten uit bomen kijken - met die gekke Adriaanse weet je het bovendien maar nooit - kwam de onvrede niet aan de oppervlakte, maar intern schuurde het vrij vlot tussen de gevestigde orde en de trainer van wie duidelijk werd dat hij zijn bezieling had achtergelaten in zijn hoogtijdagen.


Slimme mannen
De gevestigde orde wordt mede gevormd door mannen als assistent-trainer Alfred Schreuder, assistent-technisch manager Kees van Wonderen en vice-aanvoerder Wout Brama. Met in hun kielzog types als Sander Boschker, Peter Wisgerhof en Luuk de Jong.

Slimme mannen die de spotlights mijden, maar in de loop van alle trainerswisselingen bij FC Twente een steeds zwaarder stempel op de club zijn gaan drukken. En het zou toch zeker niet zo zijn dat een passant als Adriaanse al die werkuren aan dat tactisch sterke keurslijf met een paar krankzinnige penseelstreken zou ruïneren?

Toen Adriaanse na een verloren wedstrijd waarin hij vijf spitsen had opgesteld in dat zorgvuldig gekozen, correct Nederlands sprak dat Brama het niet kon belopen, was zijn einde bij Twente begonnen. Joop Munsterman wist dat hij zijn fout moest herstellen en de terugkeer van Steve McClaren moest voorkoken.

Moedig
De voorzitter nam de harde, maar moedige beslissing en stuurde Adriaanse weg. Een beslissing die goed lijkt uit te pakken. McClaren straalt weer in zijn nette pak met zijn vlotte babbel en fungeert als de charmante bliksemafleider die de gevestigde orde in Enschede kennelijk nodig heeft.

Inmiddels werd op de achtergrond de bouw aan een tactisch sterke ploeg met nuchter karakter hervat. Adriaanse-spits Marc Janko werd verkocht aan FC Porto, Luuk de Jong schoof door naar zijn favoriete spitspositie, Nacer Chadli kwam erin, aankopen Leroy Fer en Willem Janssen bezorgden het middenveld meer loopvermogen en Wout Brama overzag dat het goed was.

Twente heeft zich vol realiteitszin teruggeknokt in de titelrace. De dip is voorbij, de orde hersteld en langzaam keert zelfs iets van bravoure terug in de ploeg. "Heb ik weer", denkt Fred Rutten.

Remco Regterschot / NuSport