Column: Quincy ‘The Wiz’ Promes

“Dit is toch wat je wil ? Voetballen. Nou dan! Je laat je niet verleiden door Amsterdamse toestanden of door vrienden. Jij gaat gewoon focussen op voetbal. En als je een stap terug moet doen, doe je dat.”

Hij kon het zilte nat van zijn tranen proeven. Tranen die vloeiden door boosheid en verdriet. Zomaar weggestuurd worden door een club als Ajax en je dromen uiteen zien spatten is dan ook niet niks voor een 16-jarige jongen die toch al jaren naar tevredenheid in de jeugd speelde. Ineens was het echter afgelopen. Pats, boem. “Je kunt gaan, hier ben je niet meer welkom”. Toegegeven, hij was niet op zijn mondje gevallen en hield er van om zo nu en dan een geintje uit te halen, maar dit had hij niet verwacht.

'Als je krijgt te horen dat je weg moet, ga niet huilen. Dan geef je de mensen van Ajax netjes een hand, bedankt ze voor de mooie jaren en ga je met opgeheven hoofd de deur uit’. Dit advies van zijn ouders had hij altijd onthouden, maar het gevoel won het gewoon even van het verstand. Hij wilde stoppen met voetbal. Was het geloof in zichzelf en zijn kunnen kwijtgeraakt.

Het is het jaar 2008 lezer, het jaar waarin Barack Obama geschiedenis schreef door de eerste ‘zwarte’ president van de USA te worden. Het jaar waarin PSV voor de vierde keer op rij kampioen van Nederland werd en FC Twente via de play-offs zich kwalificeert voor de voorrondes van de Champions League, na als vierde te zijn geëindigd in de reguliere competitie. Menigeen zingt het hitje ‘Valerie” van Amy Winehouse vrolijk met de radio mee.

Maar laten we even teruggaan naar dat 16-jarige jongetje die zijn droom uiteen zag spatten. Waarschijnlijk herhaalde hij de wijze woorden van zijn moeder vaak in zichzelf. Zoals in een droom bepaalde woorden als een echo kunnen weerklinken en kunnen dienen als een denkbeeldige reddingsboei voor een verwarde ziel; “Jij gaat gewoon focussen op het voetbal. En als je een stap terug moet doen, doe je dat”.

Hij heeft die woorden in ieder geval ter harte genomen. Daar waar menig knaapje van zijn leeftijd de handdoek had gegooid en een minder gedisciplineerd leven verkoos, melde hij zich in datzelfde jaar 2008 bij de voetbalclub Haarlem. Hij ging zichzelf doelen stellen en sprak ambities uit. Het zelfvertrouwen was weer helemaal terug.

Al snel stonden de clubs voor hem in de rij en na het faillissement van Haarlem kwam hij in 2009 naar FC Twente. Januari 2011 tekende hij een opleidingscontract en gaf aan zich thuis te voelen bij FC Twente en vergat daarbij niet de namen van mensen te noemen die daarbij hebben geholpen.

Zijn ontwikkeling verliep voorspoedig. Toch moest hij met lede ogen toezien dat hij als aanvoerder en sterkhouder van de beloften van Twente in het kampioensjaar 2012 werd uitgeleend aan een Eerste divisie club. Teamgenoten zoals Hölscher en Pelupessy zag hij opdraven in het eerste. Het ultieme doel. Bij de Eagles werkte hij echter gestaag verder aan zijn vorming als voetballer. 16 goals, negen assists en leuk frivool aanvallend ingesteld spel bracht hem terug naar Twente.

“Ik houd ervan mezelf te overtreffen. Om een hoger doel te stellen en daar dan vol voor te gaan. Ik heb vorig seizoen in de Jupiler League veel bagage verzameld, zowel fysiek als geestelijk. Daardoor kan ik me nu staande houden en soms ook beslissend zijn”

Dat zijn woorden van iemand die leert van de levenslessen die een ieder bij tijd- en wijle krijgt. Iemand die het niet is komen aanwaaien, maar die beseft dat zonder geloof in jezelf je er niet komt. Weggestuurd bij Ajax, verhuurd door Twente terwijl zijn vrienden wel meer dan eens in het eerste hun opwachting konden maken en hun kans pakken.
Tegen Heracles scoorde hij wederom de belangrijke en mooie openingstreffer. Tot dusver speelde hij 16 wedstrijden waarin hij 9 keer tot scoren kwam en 4 assists op zijn conto kon schrijven.
Vaak waren het ook belangrijke goals, zoals de 1-0 tegen Utrecht, de 2-1 tegen PSV, de 2-0 tegen NEC, de 1-1 tegen Zwolle, de 1-2 tegen Roda JC en de 1-0 tegen Heracles.

Los daarvan is zijn spel leuk om naar te kijken. We zien een liefhebber aan het werk.
Multifunctioneel, doelgericht, speels en vreugdevol daar waar kan en sober daar waar nodig. De foutieve inspeelpass waaruit Heracles de tegentreffer scoorde geeft aan dat er heus nog wel het nodige te leren is. Dat weet hij zelf als geen ander. Ooit hoorde ik hem in een interview spreken over ‘mijnheer’ Pahplatz en ‘mijnheer’ Schreuder. Dat tekent het respect dat hij kan opbrengen voor de inbreng van anderen. Zonder zichzelf te laten ondersneeuwen overigens.

Het snotterende jongetje van 16 is inmiddels vader en een vaste waarde van ons eerste team. Daar heeft hij voor hij geknokt en alles gegeven.

"Ik wil hier doorgroeien tot een meerwaarde en daarnaast wil ik ook nog over een paar jaar het hoogst haalbare halen op internationaal gebied. Je moet je bewust zijn van waar je mee bezig bent."

Teksten van een zelfbewuste speler. Teksten waar ik van houd. Een leuke, goede speler en een dito mens.

Omdat het vandaag “Blue Monday” is, zal ik aan het eind van deze column over Quincy Promes een van de vele muzikale producten van zijn naamgenoot Quincy Jones even aanhalen. In 1978 was hij verantwoordelijk voor het muzikale gedeelte van de film/musical “The Wiz”. Een jonge Diana Ross zingt en hoort daarin het lied dat haar kracht zal moeten geven om de weg terug naar huis te vinden. “If you believe in yourself”. Een lied dat ook bij onze Quincy past en in feite voor iedereen geldt.

Laten we hopen dat we nog lang mogen genieten van deze ras voetballer !

If you believe
Within your heart you'll know
That no one can change
The path that you must go

If you believe in yourself
If you believe in yourself
If you believe in yourself
As I believe in you

TAZ

[nederbet]
[ligatus]