Column: Rode badjassen en de dood of de gladiolen

De beker winnen. Een finale spelen. Het blijft voor iedere fan iets bijzonders, iets waar je dagenlang reikhalzend naar uitkijkt. Ook de wedstrijd die als laatste horde voor een finale moet worden gespeeld doet je de spieren onwillekeurig samenspannen zodra je er aan denkt. Beelden van voorpret, feestende spelers en juichende fans worden in je hoofd afgedraaid om vervolgens plaats te maken voor beelden van feestende tegenstanders en hun fans. “Als dat maar niet gebeurt..”. Vlak voor de wedstrijd aan je partner vragen welke uitslag ze voorspelt en haar dan volstrekt onberedeneerd uitkafferen omdat ze een nederlaag verwacht. Puur omdat ze uitspreekt waar je diep van binnen bang voor bent.

De onzekerheid, de opkomende adrenaline die zich steeds meer ophoopt vlak voor het echte begin van het duel. Het besef dat het erop of eronder is. De dood of de gladiolen. Dikke strot en geen eetlust, Cup koorts. Voorgevoelens die uitkomen of gelogenstraft worden. Het opgekropte gemoed dat tijdens de wedstrijd een uitweg zoekt. De diepe hartverziekende berusting in een nederlaag of de euforische vreugde na afloop. Woede en verdriet versus hoop en blijdschap. Bekervoetbal is mooi man, helemaal als de ultieme prijs uiteindelijke gepakt wordt uiteraard. De beker in Rotterdam omhoog houden blijft sowieso altijd een heerlijk vooruitzicht. Eat this motherfuckers! Deze is van ons!

[caption id="attachment_62105" align="alignright" width="300"] Spitz Kohn met de eerste prijs van FC Twente, de KNVB beker, in 1977[/caption]Maar goed, eerst maar eens de halve finale winnend afsluiten. Een halve finale die wellicht meer lading heeft dan ooit gezien de perikelen binnen de club. Perikelen waar ik het nu even niet over wil hebben. Nu staat het voetbal weer even centraal, verdomme! In gedachten draai ik de filmpjes die ik in mijn hart, hoofd en ziel heb opgeslagen van andere finales of halve finales nu eens terug.

Hoe stil was de stad dan in 1975, vlak voor de aftrap van de UEFA cup finale die uitliep op een totale deceptie voor onze jongens in het rood? Wellicht een van de beste Twente teams ooit kreeg geen bekroning op het doorgaans prachtige voetbalwerk. Enschede was na afloop nog nooit zo stil geweest. In hetzelfde jaar werd er een bizarre nederlaag geleden tegen ADO Den Haag in de bekerfinale. Twee keer de dood of de gladiolen, werd twee keer de dood.

Hoe prachtig zeilde twee jaar later echter die oerknal van Epy dan door de Goffert in Nijmegen om uiteindelijk strak in het net te belanden? De eerste prijs van onze FC. De eerste bekerwinst. Eindelijk! Wat een ontlading. Enschede kon voor het eerst een Twente feestje bouwen. Een hele streek was opgetogen over het Twentse succes.

Hoe jammer vervolgens die nederlaag in de halve finale tegen Anderlecht in de Europa cup 2 in 1978? Arnold die een strafschop miste.

In 1979 waren de gladiolen weer niet voor ons in het water gezet. In de finale van de KNVB beker tegen Ajax was het 1-1 na de reguliere speeltijd. In de verlenging werd er echter alsnog verloren.

[caption id="attachment_42482" align="alignright" width="300"] Vennegoor of Hesselink en Pothuizen vieren de bekerwinst in 2001.[/caption]En dan 2001! In de eerste ronde stonden we tot in de 90e minuut met 2-1 achter tegen de amateurs van Elinkwijk. Toen knalde Scott Booth ons naar de verlenging en sloeg Kurt van de Paar in de verlenging toe met een ‘sudden death’ goal. Vervolgens kregen we allemaal uitwedstrijden voor de kiezen tegen achtereenvolgens Achilles’ 94, Fortuna Sittard, FC Zwolle en Vitesse. De finale in de Kuip tegen PSV was er een om nooit te vergeten. 3-1 achter in de penaltyreeks om vervolgens toch nog met 3-4 te winnen. Sander pakte er drie op een rij en zelfs Karnebeek en Hulshoff scoorden. Wat een ontlading, wat een feest, hoe mooi kan voetbal dan zijn. De rode badjassen waren voor ons.

Ons volgende wapenfeit was de finale in 2004. In de halve finale thuis tegen NAC werd er, bizar of niet, wederom met 4-3 gewonnen na penalty’s, waarna vervolgens Utrecht in de finale met 1-0 te sterk bleek.

In 2009 werd wederom de finale bereikt en deze werd wederom via penalty’s beslist. 5-4 voor Heerenveen dit keer. Alleen Hersi miste. Zo dichtbij weer, damn.

Maar hoe mooi was dat dan jongens, die winnende van Janko in 2011 ? Het arrogante Ajax vlak voor tijd met 3-2 verslaan, na met 2-0 te hebben achtergestaan. Die perfecte vrije trap van Theo, die schitterende kopbal, keihard in het Ajax kruis……. ”Ga daar maar staan Marc, de bal komt zo bij je”. Lekker hoor die rode badjassen na afloop en dat een week voor de kampioenswedstrijd.

Wat dat betreft waren het allemaal bijzondere finales die we winnend afsloten, waarbij ik moeilijk kan kiezen welke het meeste indruk maakte. Hoewel de allereerste winst nog als de dag van gisteren in mijn gemoed zit. Wat vindt u lezer?

[google]Komende dinsdag speelt onze club wederom een halve finale. Thuis nog wel. Een kolkende Veste zal het team ongetwijfeld luidruchtig ondersteunen. Een team dat die steun ook nodig heeft. Nog één wedstrijd staat tussen ons en de Kuip in, nog één wedstrijd waarbij het motto ‘de dood of de gladiolen’ zeker ook geldt. Nog één wedstrijd waarna we een in alle opzichten kut seizoen nog enigszins goed kunnen maken in een finale ontmoeting. Bent u al gespannen? Voelt u het al kriebelen?

Kom op Taaaa…!!! We kunnen ze hebben, allemaal. Zwolle, Groningen of Excelsior. Hier met die rode badjassen en die dennenappel. Ik laat het warme bad der zoete herinneringen in ieder geval vast vollopen.

Wil de laatste Tukker straks het licht uitdoen?

TAZ
[ligatus]