Column: Symbolisch

De opstelling van FC Twente in de wedstrijd tegen Roda JC was misschien wel symbolisch voor het beeld hoe onze FC uit de transferperiode is gekomen. Je hebt het ook wel eens als iemand wegvalt: de stoel wordt niet ingenomen door iemand anders en blijft dus leeg.
Zo ook het beeld van de opstelling: de rechtsbuitenplaats was leeg.

Bryan Ruiz is weg. Het is te gemakkelijk om de nederlaag tegen Roda alleen hieraan te wijden. Maar waar Twente steeds de linkerkant opzocht in de aanval, had Roda zeer veel vrijheid aan onze rechterkant. Zie onder andere het tweede doelpunt van Roda. En Ruiz was met zijn tomeloze inzet en toewijding nimmer beroerd om mee te verdedigen. Zoveel vrijheid had die back van Roda normaal gesproken dus niet gehad.

Maar goed, we zullen het ermee moeten doen. Een nieuw Twente. Het scheelt, het is niet de eerste keer dat we dat als supporters meemaken. Dus daarmee kunnen we zo langzamerhand wel omgaan. En doet het verlies bij Roda zeer? Wel als je kijkt naar het aantal kansen dat je hebt om de wedstrijd in het eerste deel op slot te gooien. Mag ik nog even een wijsheid van MacClaren in herinnering brengen? ‘De eerste twintig minuten van een wedstrijd kunnen bepalend zijn, wees daarin beslissend’. En laten we duidelijk zijn, er is kracht genoeg in het elftal om beslissend te kunnen zijn, ook afgelopen zaterdag. Maar blijft toch de vraag of de inventiviteit voldoende aanwezig is. Ik bedoel net even dat ene ‘lepe balletje’ om iemand vrij te spelen. Toen ik na afloop van de wedstrijd in de tuin een sigaar opstak zat ik duidelijk nog ‘in de wedstrijd’. Ik liet me toen ontvallen dat het een oude krijgswet is dat je niets aan een luchtmacht hebt, als de grondtroepen hun werk niet goed doen. Om daarna te mompelen dat het toch wel vreemd is dat veldheer Co aan het begin aangaf dat er buitenspelers moeten zijn om Janko te bedienen en de spits dan levensgevaarlijk is, maar vervolgens slechts één buitenspeler opstelt.

Maar goed, dat katterige gevoel is dan ook zo voorbij bij mij. Vooral toen ik ’s avonds op de BBC een unieke uitvoering hoorde van Susan Bullock van het YNWA tijdens de Proms. Hebben we in onze Veste ooit nog eens een plechtig moment, dan stel ik voor deze versie ten gehore te brengen. En ja, ik weet het, kom niet aan tradities, maar toch!

Deze week maken we ons op voor het eerste duel in de Europa Leaque. Tegen onze altijd vrolijke Frans: Jol. Daarin zullen we toch een eerste slag moeten slaan om te kunnen overwinteren in deze competitie. Daarna thuis tegen ADO. Het ritme in de competitie weer oppakken om vervolgens voor de beker te moeten spelen tegen de Zwaluwen.
Met andere woorden: het ritme van vele wedstrijden komt er weer aan. Mooi om weer in het spel te komen, want daarvan ben ik wel overtuigd: aan de kwaliteit van de spelers mag het niet liggen, die is goed genoeg.

En wij als supporters? Wij doen ook waar we sterk in zijn. Het team steunen. Dat wat we uit volle borst zingen en vanuit volle overtuiging menen: Keep your head up high, and don't be afraid of the dark. En vooral: With hope in your heart.