Column: De tand des tijds

Gisteren wandelde ik met moeders de vrouw, onder een lekker najaarszonnetje, door een van ‘mijn ‘ oude Enschedese buurtjes. De Laares was ooit een levende volksbuurt waar altijd wel iets loos was. De veters hingen uit de brievenbussen, men kwam frequent bij elkaar op de koffie of de Grolsch, ook de sterke arm van de hermandad en bij de eerste zonnestralen werden de banken en stoelen op straat gezet en gingen de flessen bier grif rond onder de muzikale begeleiding van een geheime zender die dit keer een plaatje moest draaien voor Ans en Johnnie namens dikke Greet, de buurvrouw die in het ziekenhuis was opgenomen waarna Ans spontaan aanbood om op het huis te letten en de dieren te voederen. ………”Och had ik jou maar nooit vertrouwd etc….”

Uiteraard was er ook genoeg narigheid en ellende, armoede en criminaliteit. Het zou jaren later een “Vogelaarwijk” genoemd kunnen worden. De eendrachtigheid van de bewoners die het aloude ‘noaberschap’ in de stad in ere hielden staat me echter altijd nog bij. Ik zie nog de oude mannen voor me die werden opgevangen in het buurthuis en die even daarvoor jankend op de Edo Bergsmabrug toekeken hoe de fabriek van Van Heek, waar ze hun hele leven gewerkt en lief en leed hadden gedeeld, ten onder ging aan de slopershamer die alleen gehoorzaamde aan de wetten van het kapitalisme.

Maar hoe anders ziet het buurtje er nu uit. Bijna niets herinnert meer aan de tijd van toen.

[caption id="attachment_34662" align="alignright" width="300"] Sloopwerkzaamheden Laares[/caption]Waar eens types als Skele Henkie, Kauwgom Truus, Zwarte Annie, Lip, Neus, Rooie Gerrie, Skele Prik, Dikke Olga, Sleutelhanger en Mercedes Eddy de buurt bevolkten en zeker buiten hadden gezeten met dit heerlijke weer, kon je een speld horen vallen in de straten die nu gevuld zijn met mooie en dure koopwoningen. De buurtsuper waar je zelfs op zondag nog stiekem iets kon kopen via de woning van de uitbater is er al lang niet meer. De cafetaria aan de Rozenstraat en de Leliestraat? Ook weg. De Sanders verdwenen, de videotheek is donker, zelfs de naam Violenstraat is weggevaagd en vervangen door een andere. Het kan dan wel een zogenoemd probleem cumulatie gebied zijn geweest, maar de voortvarendheid waarmee de gemeente Enschede de schop hier ter hand heeft genomen en een hele volkswijk naar de voetnoten van de geschiedenis heeft verwezen doet wel erg drastisch aan. De Tand des tijds is hier behoorlijk geholpen door planners, bouwers, investeerders en architecten van divers allooi kun je wel stellen. Niet altijd met een negatieve uitkomst, maar toch. Het hart is verwijderd ten faveure van de moneten en het idee van de maakbaarheid van de samenleving,waar nu nog menig stadsplanner een stijve van krijgt.

Enige uren daarvoor had onze Trots FC Twente nagelaten om Ajax in eigen huis weer eens te verslaan in een wedstrijd die beheerst werd door tactiek en strategie. Op zich ook interessant om te volgen, maar de grote schare tot op het bot gemotiveerde fans hadden toch eerder een afrekening op het veld middels het dartele en frivole spel dat Twente de laatste tijd op de mat had gelegd in gedachten. Tot aan de rust leek het daar ook op, maar na de thee leek het wel of Steve ergens hoog in het stadion door een Walkie Talkie zat te tokkelen met de bank.

Schreuder c.s. moeten in de rust overduidelijk het signaal hebben gegeven om te gokken op de fouten van Ajax om zodoende vanuit een defensieve organisatie in de omschakeling het genadeschot te kunnen geven. Verkeerd gegokt dus jongens, niet meer doen. Ook als je de tegenstander aanvallend te lijf gaat en bij de strot pakt gaan ze fouten maken, dit Ajax had ook op die manier bestreden kunnen worden in eigen huis. Niet alles is te plannen, gelukkig maar. Dit team moet je met het hart laten spelen en dat Hart is aanvallend ingesteld, niet als blinde kippen, maar zeker niet zo tegennatuurlijk als de tweede helft gisteren.

Dit gezegd hebbende, kunnen we ook stellen dat we in vergelijking met de vorige twee ontmoetingen een punt gewonnen hebben, dat we nog steeds koploper zijn, dat we de hoogst geklasseerde tegenstanders al gehad hebben. Dikke Prima ! De gladiolen worden echter pas op het eind uitgedeeld, dat heeft ons de laatste twee seizoenen heel goed duidelijk gemaakt.

Youri Mulder sloeg Michel Jansen per ongeluk een tand uit zijn mond nadat Luc de 1-0 had gescoord. De tand des tijds zal ons leren of deze als een soort ‘lucky tooth‘ bewaard zal worden als relikwie op weg naar een schitterend seizoenseinde.

Indien dit team speelt naar zijn eigen mogelijkheden en karakter gaan we nog veel genieten de komende maanden, het zal naar mijn mening echter niet ondergeschikt gemaakt moeten worden aan tactische concepten die het ‘hart’ en de ‘aard’ uit het spel halen. We zijn per slot van rekening niet voor niets zo positief verrast en opgetogen over de terugkomst van de hartstocht in het Twentse spel na twee jaren steriliteit. Moge die hartstocht nog lang bepalend zijn want niet alles dat gepland wordt pakt goed uit.

TAZ

[nederbet]
[ligatus]