Column: Trotseren of trots?

Zaterdagavond 12 september FC Twente – Ajax. Om half zes wordt er verzameld om een pilsje te drinken voor aanvang van de wedstrijd. Even later op de fiets, langs het spoor, onderweg naar de Grolsch Veste. In de verte schijnen de lampen en bespeuren we de geur van de broodjes beenham. Gedurende de rit vragen we ons allemaal af: gaan we vanavond voor trotseren of trots?

Trotseren is het kernwoord geweest in de Grolsch Veste de afgelopen twee jaar. We verlangen allemaal terug naar ons toverwoord: trots! Je hoeft de spelerstunnel maar uit te lopen en daar staat het. Maar wanneer waren wij voor het laatst trots?

Het is moeilijk om trots te zijn op een club die negatief wordt bestempeld en waar negatief over gesproken wordt. Het is moeilijk om trots te zijn op een club, waar we al twee jaar geen strijd, pit of vechtlust zien. Het is een periode geweest waar trots plaatsmaakte voor schaamte. The boys in red tot achter de oren.

Dagdromend over de tijd waarin we spelers hadden die hart droegen voor de club. Spelers die vochten voor succes.
Blaise N’Kufo, een groot clubicoon. Een voetballer die zich niet liet weerhouden door een beetje gips om zijn arm, maar knokte voor een landstitel. Dat maakte ons trots!
Kenneth Perez, een van de beste spelers die onze club heeft gekend. Het moment na de kampioenswedstrijd. Een cameraman loopt de kleedkamer binnen en wij zien het. Een betraande, ontroerde Perez. Dat maakte ons trots!
Waar is die passie gebleven?

Aan de start van een nieuwe kans klopt ons hart voor de club. Vak-P zet een prachtige sfeeractie neer om te laten zien dat we altijd achter ze zullen staan. Het fluitsignaal klinkt en de spanning stijgt door ons lijf. Trotseren of trots?

Het debuut van onze nieuwe Drommel juichen we toe. Een jongen die al een jaar knokt voor een basisplaats in het eerste elftal. Een mentaliteit die we zoeken, een mentaliteit waar we trots op kunnen zijn.
Dit neemt me terug naar het moment FC Twente – Feyenoord in 2011. Ruiz komt na een blessure terug en maakt zich klaar om in te vallen. Hij bukt, haalt zijn handen door de waterzak en schudt zijn haar wild om zijn hoofd. Heel de Grolsch Veste staat op zijn kop en we mogen in de blessuretijd nog winnen met een kopbal van hem.
Daar staat nu Drommel, met hetzelfde wilde kapsel en dezelfde winnaarsmentaliteit. Is dit het begin van ons gevoel van trots?

We zijn nog geen twintig minuten onderweg als het eerste doelpunt valt op naam van Felipe Gutiérrez. FC Twente is terug, de supporters laten zich weer horen, er is weer strijd in het stadion! Wanneer de rust aanbreekt, voel je het in het stadion. Het is gemoedelijk, luidkeels worden de liederen gejoeld en zijn we gebrand op meer.

Kort na rust mogen we, wegens de handbalkunsten van Nemanja Gudelj, een strafschop nemen. We vinden het prachtig dat Hakim Ziyech de keeper van het Nederlands elftal in de maling neemt met een stiftbal. Er is weer een hel in Enschede!

[google]Ondanks de eindstand, ondanks het gelijkspel, hebben we een wedstrijd gezien waar we weer eens trots op mogen zijn! Wij als Twente-supporters hebben kunnen genieten van een potje voetbal. Waar de Ajax-supporters een dagje uit hebben gehad, onder het genot van een broodje beenham, hebben wij pit en strijd gezien.

De taak van Twente en zijn supporters is dat wij van de mentaliteit: “Red oe d’r met” af moeten. We hebben zaterdag gezien dat het kan. De trainer wil, de spelers willen, wij willen.

We moeten niet meer trotseren, we moeten onze trots eren!

Kelsey Groot Roessink

[ligatus]