Column: Twente is niet dood. Twente is springlevend!

Het heeft altijd iets speciaals. De transferperiode in het voetbal. Wie zal er gaan? Wie kunnen we straks als nieuweling begroeten? Welke lul zijn we eindelijk kwijt en welke kanjer zal onze verwachtingen aanwakkeren zoals een forse windvlaag doet met het vuur van een zomerse barbecue? Vragen, tergende onzekerheid, verlossende duidelijkheid, bespiegelingen, verdeelde meningen en vooruitzichten. Reuring, leven! Als het uitpakken van cadeautjes, de ene brengt je in verrukking, de andere roept slechts een wee gevoel van teleurstelling op.

Nog niet eens zo lang geleden boden de nationale toppers zich bij wijze van spreken zelf aan bij de club. Twente? Dat leek velen wel wat. Wij dachten dat het normaal was en nu eenmaal hoorde bij de pas verworven status van de club als kampioen, vice-kampioen en bekerwinnaar. Tsja, wie wil daar nu niet voor komen ballen?

Onderdeel van de ijskoude en ontnuchterende douche die over ons heen is gekomen de afgelopen tijd, was echter ook de kille en niet te ontkennen waarheid dat Twente in het circuit van de heren broodvoetballers gelijk stond aan ‘easy and big money’. Daar kon je je met gemak ‘binnen spelen’ gezien de riante salarissen die er werden geboden. Daar hoefde je nog niet eens een absolute topper met bewezen diensten voor te zijn, afgetikt werd er en grif ook. Desnoods mondeling of op een bierviltje. Een snoeshaan die zich daar druk om maakte.

Joop en Aldo c.s. probeerden mee te blijven doen met de top en schoten daarbij flink door via een ongedekt soort durfkapitalisme 2.0. De afloop is inmiddels bij een ieder bekend en wordt door velen die ooit verbonden waren aan de club aan den lijve en in het hart ondervonden.

Hoe anders is dan ook de werkelijkheid nu. Bijkans het gehele team is te koop zoals de inboedel van een gefailleerde. Inmiddels is er dan ook al een compleet elftal inclusief bankzitters van de hand gedaan. Bengtsson, Kusk, Engelaar, Miyaichi, David, Bednarek, Ould-Chick, Bjelland, Castaignos, Lachman, Koppers, Martina, Breukers…… u noemt, wij draaien!

De club doet dat uiteraard niet uit luxe, maar uit pure noodzaak. Pure noodzaak om te kunnen overleven en straks met een door de KNVB goedgekeurd plan van aanpak in de zak, voorzichtig te kunnen gaan bouwen aan het herstel.

Een periode van herstel waarbij de club de steun van alle supporters hard nodig zal hebben. Het is dan ook verbazingwekkend te noemen dat men de grote achilleshiel in dit verhaal ongemoeid heeft gelaten. Hoe men er ook over mag denken, de cijfers in de diverse gehouden polls liegen niet. De overgrote meerderheid wil van de trainer af. Hem meenemen in dit proces van breekbaar herstel zal meer blijken te zijn dan een weeffoutje schat ik in.

Het is echter een feit dat hij blijft. Dat hebben we te accepteren, maar niet perse te respecteren. Zodra de resultaten, maar meer nog het vertoonde spel tegenvallen, zal de volkswoede wederom toenemen. Ik hoop dan ook, en ga er eigenlijk ook vanuit, dat de club nu een duidelijke prestatieafspraak in de aangepaste overeenkomst heeft opgenomen. In geval er wederom sprake is van zielloos spel en de daarbij horende tegenvallende resultaten is het wieberen geblazen. Financieel gezien is een vertrek geen probleem, aldus Aldo. Wie zijn wij dan om dat tegen te spreken?

Tegelijkertijd zit Alfred in feite in een onmogelijke positie. Bijkans je gehele elftal onder je kont vandaan verkocht zien worden en het moeten doen met de transfervrije Markus Markschmerz, Bertus Balansbijdrage en Giorgios Krapbijkas van deze wereld. Edoch, daar kiest hij zelf voor in de veronderstelling dat het hem gaat lukken om de boel dit keer goed op de rails te krijgen.

Ik hoop van harte dat hem dat lukt, maar de kans schat ik in als verwaarloosbaar klein. Helemaal als er ook nog wat van onze paradepaardjes onder het juk doorgaan en kunnen vertrekken omdat de club een “offer we couldn’t refuse” binnen heeft gekregen.

Ondertussen heeft het aloude adagium van Johan Cruyff; “Ieder nadeel heeft zijn voordeel” weer wat aan glans gewonnen. Want naast een aderlating, levert de massale exodus van spelers ook een kans op. Een kans op de terugkeer van passievoetbal. De terugkeer van lef en strijdlust en inzet tot aan het gaatje van spelers die dan veel minder mogen verdienen, maar (wellicht daardoor) wel die mentaliteit hebben die nodig is om het publiek weer massaal te binden. Wel die strijdlust hebben die ons op de banken doet staan. Wel in staat zijn om volstrekt naar de kloten en kats afgedraaid het veld te verlaten. Spelers waarbij je het gevoel krijgt dat ze alles geven voor de club en de fans en ziek zijn van een nederlaag. Spelers die worden gehaald om hun sportieve meerwaarde in het hier- en nu in plaats van hun mogelijke financiële meerwaarde op termijn. Kortom, dat spel en die spelers die weer zullen zorgen voor binding tussen het team en de fans. Dat zou al winst zijn ten opzichte van het gelatenheid uitstralende ensemble dat de afgelopen jaren het Twente shirt droeg, op wat uitzonderingen na.

Twente is niet dood. Twente is nog springlevend. De komende tijd zullen de verwachtingen qua prestaties wellicht wat bijgesteld moeten worden, ook door ons fans. Na de uittocht zal er echter ook ruimte komen en zijn om creatief en zeer gericht, echte versterkingen binnen te halen. Indien men hierbij ook goed kijkt naar mentaliteit en de sterkhouders behouden kunnen blijven voor de club, kan er zomaar iets heel moois ontstaan. Iets dat te veel fans al een tijd niet meer hebben gehad… Het gevoel van nerveuze spanning en intense nieuwsgierigheid naar de wedstrijd op weg naar het stadion. De zin in een lekkere pot voetbal in onze eigen hel. De spelers te zien waar je voor 100% achter kunt staan omdat ze wellicht niet de beste van de wereld zijn, maar wel alles geven wat ze hebben.

Hoe lang Schreuder en Aldo deel uit zullen blijven maken van het nieuwe FC Twente zal de tijd uitwijzen. Diezelfde tijd die al 50 jaar heeft uitgewezen dat niemand groter is dan de club, ook zij niet. Het nieuwe shirt is wellicht al een goede voorbode, strak, zonder spaties of ongein. Straight.

[google]De club zal er goed aan doen voortaan de vertegenwoordigers van de fans eens wat serieuzer te nemen in hun communicatie. De club zal er ook goed aan doen niet alle fans die kritiek hebben te beschouwen als ‘gevaar’ voor de eenheid en de toekomst. Juist met een kritische blik en vertrouwen onderling kan er iets moois gezamenlijk opgebouwd worden. Want een ding is zeker. Zowel de kritische fans als de minder uitgesproken fans hebben voldoende liefde voor de club in hun hart om nog tot in lengte van jaren de club te steunen en dit uit te dragen.

Twente is niet dood. Twente is springlevend.

Ik snak naar het nieuwe FC Twente!!

TAZ
[ligatus]