Column: Een Twentse lente!

Het is die typische stilte. De stilte voor de orkaanachtige uitbarsting van geluidsgolven. De stilte waarin de bal de lucht doorklieft, op weg om de werkelijkheid te veranderen en naar zijn hand te zetten. De stilte als een soort niemandsland tussen hoop en vrees. De stilte die bepaalt dat een ieder voor een deelmoment naar hetzelfde kijkt zonder te spreken. Dan volgt het typisch ritselende geluid van een bal die door het doelnet wordt opgevangen en, het net aaiend, uiteindelijk de grond in het vijandelijk doel raakt. Het sein tot het losgooien van de trossen. Het besef dat ‘hij zit’. De hersenen sturen direct na het intreden van dit besef talloze signalen rond die het mogelijk maken om de vele monden te openen en de kreten van blijdschap te laten ontsnappen aan het zo dikwijls gefrustreerde supportersgemoed. Dat is mooi man, dat moment waarop de onderweg zijnde bal gevolgd wordt alsof de tijd even stil staat en dan, vlak erna, die explosie van geluid en vreugde als hij het vijandelijk doel penetreert. Of er nu via een gammel tv-toestelletje in een aftandse Thaise strandbar wordt gekeken, een blokhut in Noorwegen, een hotelkamer in Berlijn of in het stadion zelf. Die vreugdevolle explosie na de gespannen stilte vormt het ultieme en universele fan gevoel. Ook als de bal er niet in gaat. Dikwijls sein tot het laten ontsnappen van diverse hoofdstukken uit het scheldwoordenboek uit door teleurstelling vervormde monden die voor even worden geregeerd door het hart.

Gisteren was het helemaal mooi mensen. De man die geconfronteerd werd met mogelijk heftig medisch onheil, toonde via zijn onverzettelijkheid aan dat wilskracht bepaald geen overbodige eigenschap is in het voetbal. Vooral bij het eerste doelpunt deed de bal er lekker ‘lang’ over vooraleer het net te laten trillen. Het is uiteraard ‘split seconds’ werk, maar dat voelt toch anders. Een seconde kan een eeuwigheid vertegenwoordigen in het voetbal wat dat betreft.

In een tijdperk waarop er via talloze (virtuele) media flink op los gezeurd, gezanikt, gemopperd en gescholden wordt, is het trouwens, wat Twente betreft volstrekt terecht om eens wat positiefs te melden en voor het voetlicht te brengen. De jongens doen het gewoon heel goed de laatste maanden. Er wordt gestreden daar waar dat nodig is, er wordt aangevallen daar waar dat kan. Men vecht voor elkaar en voelt zich zichtbaar deel van een geheel. DAT is wat wij voor ogen hadden toen we als supporters zijnde massaal aangaven klaar te zijn met Schreuder. Er hoeft niet altijd gewonnen te worden, ook gisteren bleek dat men zich opperbest kan vermaken en vereenzelvigen met een Twente dat niet wint. Waar er ten tijde van het steriele zaadvoetbal -bij wijze van spreken- tachtig man begeleiding op de bank zaten, vierentwintig op de tribune en er een bijkans compleet medisch garnizoen klaarstond voor elk klein griepje van een speler, doet men het nu met een veel kleiner team gewoon uiterst knap. Dat mag ook wel eens gezegd worden. Uiteraard betreft het allemaal profs die voor hun brood spelen en is Ziyech een exceptioneel talent, maar het feit dat men ondanks de maandenlang aanhoudende negatieve berichtgeving over de club zich is blijven focussen op het voetbal en naar elkaar toe is gegroeid in plaats van uit elkaar gevallen, is een compliment waard voor de spelers en de technische staf onder Hake. Prima jongens!!

Daarnaast woedt er nog steeds een andere strijd. Een strijd die wordt uitgevochten achter de vergadertafels. Een strijd die bepalend is voor het voortbestaan van onze mooie club. Het bizarre is dat de veroorzakers van alle ellende, zij die ons naar de rand van de afgrond hebben gebracht, wederom dit voortbestaan in handen hebben. FC Twente brengt vast alle extra mogelijk financiële schade als gevolg van het gevoerde wanbeleid door de vorige bestuurders bij hen in rekening als onderdeel van een noodzakelijk af te sluiten crediteurenakkoord. Zonder deze extra betalingen of het afzien van te vorderen bedragen, zullen de cijfers straks niet kloppend gemaakt kunnen worden, komt er geen crediteurenakkoord en kan Twente alsnog naar de licentie fluiten. Het schijnt dat de heren niet gecharmeerd waren van het feit dat er daags na een persoonlijk onderhoud een straffe brief op de mat lag met daarin de opgesomde eisen. Dat werkt toch op de lachspieren? Persoonlijk meegedeeld of niet, de inhoud blijft hetzelfde. Als er een groep mensen is die alle recht hebben verloren om te zaniken over een ‘gang van zaken’, dan is het deze groep oud-bestuurders wel. Hen rest niets anders dan stil te zitten en ondertussen flink geschoren te worden, al of niet op afspraak. Zelfs indien zij het beste met de club voor hebben gehad, is de lijst met malversaties en straffen door de bond die ze willens en wetens over de club hebben afgeroepen reden genoeg om heel stil in een hoekje te gaan zitten en gedwee de voorwaarden te accepteren en wel voor de deadline. Het is deels nog in hun eigen belang ook, want bij een eventueel faillissement is de kans groot dat ze helemaal kunnen fluiten naar de centen. We blijven het nieuws maar weer volgen lezer.

Er is echter een ding zeker, gisteren begon ook in Twente de lente. Wat we als supporters zagen geeft ons moed, de grote ‘Twente leeft’ mars toonde ook nog maar weer eens aan hoe massaal en gepassioneerd de fans achter de club blijven staan, ook in slechte tijden. De supporters krijgen straks een stem in het bestuur, mede om herhaling van de ellende te voorkomen, een prachtig unicum.

[google]De komende jaren zullen we het met minder moeten doen. Onze beste spelers zullen vertrekken en wederom zal het geheel in technische zin grotendeels moeten worden opgebouwd. Indien de club echter met behoud van licentie door deze stormachtige tijden komt ben ik er van overtuigd dat er straks weer een team staat dat onze harten verovert. Dat er straks weer een bestuurlijk apparaat is dat met beide benen op de grond staat en geen onnodige risico’s neemt ten koste van de toekomst van de club. Dat de medewerkers weer gewaardeerd worden voor wat ze doen in plaats van hen te vertellen wat ze allemaal niet mogen doen. Dat de tijden van de kille berekening en piramidespelletjes, gespeeld door een klein groepje mannen, worden ingeruild door breed gedragen hartstocht en de nuchterheid die de Tukker eigen is. Dat Twente weer de club wordt die het ooit was, dichtbij, herkenbaar, van ons, van ons allemaal. De fans laten het zien, de spelers en de technische staf laten het zien. Het is nu aan jullie, oud-bestuurders. Laat maar zien dat het belang van de club bij jullie echt voorop staat en draag er aan bij dat deze Twentse lente een voorbode zal zijn voor een hele mooie zomer.

COTE !!

TAZ
[ligatus]