Column: vermanend vingertje

Vanwege Super Sunday op de buis bleef ik thuis. Om door het schema van Eredivisie Live te zappen. Ditmaal was ik vast van plan om me op PSV - Ajax te concentreren en alleen bij dode momenten naar Alkmaar of Rotterdam te schakelen.

Omdat niet iedereen in mijn naaste omgeving mijn kijkgedrag waardeert, verban ik mezelf naar een tv-kamertje boven, zodat ik ongestoord mijn eigen voetbalmiddag kan regisseren. En mezelf kan corrigeren.
Want PSV - Ajax kon mij vanaf den beginne niet boeien. Aanvankelijk raakte ik meer opgewonden van Wijnaldum, die jongensachtig tekeer ging bij Feyenoord, maar omdat FC Groningen hevig ontgoochelde haakte ik daar af.

Heel af en toe ging ik toch nog uit gewoonte terug naar de kraker in Eindhoven, maar uiteindelijk capituleerde ik definitief voor het meeslepende gevecht in Alkmaar.

Afkeurende zinnen

Ik heb mijn geachte collega’s van de pers zo her en der het gedrag van diverse spelers horen veroordelen, ik heb scherpe en afkeurende zinnen over de scheidsrechter en een van de coaches gelezen.
Ik heb schande horen spreken over supportersspreekkoren, ik heb alom verbazing vernomen over onbeheerste en weggestuurde spelers, ik proefde verbijstering over de her en der in en om het veld oplaaiende hysterie, maar mijn hemel wat genoot ik van deze echte, asociale kraker.

Voor het volledige artikel, klik hier.

Bron: Nu sport / Kees Jansma