Column: We waren er hard aan toe

Nou die zit, dacht ik na het eerste doelpunt van Chadli tegen Groningen. En gaandeweg de wedstrijd ging het roken van de sigaren me met groot genoegen af. Misschien moet ik hier even iets uitleggen. Ik ben geen verwoed roker, maar direct na de aftrap gaat de eerste sigaar aan. Het quotum van drie per helft haal ik met gemak. Is de wedstrijd tot het laatst spannend, dan rook ik de laatste sigaar niet. Die vreet ik dan op. Afgelopen zondag kon ik gewoon de laatste sigaar van de wedstrijd oproken. En dat is wel eens anders geweest, kan ik u vertellen. Juist ja, ook in ons kampioensjaar.

Maar zondag kon de stoel in de ‘relaxstand’ en keek ik tevreden naar het spel. Niet dat alles even goed was, maar ik heb wel genoten. En weet u, het doelpunt van Groningen deed ons geen zeer. En dat alleen al is een groot verschil met bijvoorbeeld verleden jaar. Toen was de marge vaak zo klein, c.q. niet aanwezig, dat er meteen een probleem ontstond op het veld. Zo niet afgelopen zondag.

Afgezien van enkele andere zaken, mag ik dat toch wel een groot verschil noemen. Ook het spel was anders. Het was bijna zoals we verwacht, mag ik zeggen: gehoopt, hadden. Druk op de tegenstander, mooie combinaties en veel kansen. En de kansen werden nu benut, ook een groot verschil.

Het spreekwoord dat ‘één zwaluw nog geen zomer maakt’ ken ik, maakt u geen zorgen. Maar ik vertoefde in onze Veste wel in zomerse sferen. Het was mooi, zowel binnen als buiten de lijnen. En daarmee hebben we als FC Twente een goede start van het seizoen gemaakt. En juist dát hadden we zo nodig. We waren er hard aan toe. Daar waar we in de wedstrijden in de voorronden van de Europa League al een voorproefje hadden gekregen, werden we nu op een hoofdgerecht getrakteerd. Gezien de tegenstander nog wel van het niveau van ‘plate-service’, maar de driegangen menu’s komen er aan. En wie weet wel een enkel gala-diner.

En daar was ineens het journaille. Wakker geschut door ons team. Waren de voorspellingen voor de start nog dat het kampioenschap zou gaan tussen Amsterdam en Eindhoven, stond nu ineens onze FC aan top in de voorspellingen. Zo snel kan het dus gaan. Zo snel kan het dus ook weer veranderen. Het geeft nog maar eens het opportunisme aan en de relativiteit van het ‘spelletje’ voetbal. Gelukkig ben ik voetballiefhebber genoeg, om te kunnen genieten van het voetbal zonder me gek te laten maken van het, excusez moi, gelul eromheen.

Maar waar staan we nu werkelijk na de eerste ronde? Gewoon bovenaan! En nu de internationals weer binnen zijn, kan het vizier gericht worden op NAC. En als we dan begin september weer in onze eigen Grolsch Veste spelen, wil ik negen punten op de ranglijst zien voor onze club en dan weten we ook tegen welke teams we moeten spelen in de groepsfase van de Europa League. Enne ..... dan hebben we ook duidelijkheid of de huidige selectie nog compleet is tot en met het kerstdiner. Mag ik zeggen dat dat ook een niet onbelangrijke wetenschap is?

Stel ik nu de verwachtingen te hoog? Denk het van niet. Het is wat u en ik verwachten. Het is wat de spelers hebben uitgestraald op het veld afgelopen zondag. Het is gewoon mogelijk. Te beginnen komende zaterdag in Breda.

Ik ben een Bourgondisch type en een liefhebber van een goede maaltijd, een lekkere sigaar en, zij het met mate, een goed glas. En laten we dat glas vullen met een Twents product beginnende met de letter G en laat dat voor immer verbonden blijven met onze Veste.

Bert Hassink