Column: "Wat hebben wij Tukkers het toch goed!"

Onlangs was ik op een feestje en zoals altijd ging het aan ons 'mannentafeltje' al snel over voetbal. Het leuke aan dit feestje was dat de gasten niet alleen uit deze regio kwamen, maar uit het hele land waardoor de eensgezindheid over voetbal meteen wat afnam en de hoeveelheid discussies toenam. Het gespreksonderwerp diende zich eerlijkheidshalve ook aan op het moment dat de gemiddelde aanwezige reeds eenzelfde alcoholpromillage had als Bonnie St. Claire op oudejaarsavond. Elke mogelijkheid om een andere club aan te pakken werd dan ook niet onbenut gelaten waardoor er zelfs fellere discussies ontstonden dan bij de politieke debatten van de laatste week. Dan weet u waarschijnlijk wel hoe bedenkelijk het niveau soms was. Aan het einde van de avond was ik desondanks trotser dan ooit dat ik een Twente-supporter ben.

Ajax is tijdens zo'n borrel altijd weer een dankbaar onderwerp om af te branden en alle verwachte grappen kwamen dus ook weer langs. Je merkt echter wel dat de afkeer jegens Ajax de laatste jaren wat minder is geworden. Waarschijnlijk heeft dit te maken met het vertrek van Vertonghen, de Zeeuw, Suarez en trainer Jol. Hun arrogantie was altijd zo misplaatst en stuitend voor voetbalminnend Nederland dat er twee kampioenschappen en een fluwelen revolutie voor nodig waren om als club nog enigszins serieus genomen te worden. Wat dat betreft is het nu rustiger bij Ajax. De nieuwe strategie van Cruijff heeft er voor gezorgd dat de balans in de selectie tussen etterbakken en topspelers weer is hersteld. Ze hebben namelijk beide niet meer. Verder heeft de koerswijziging die vanuit Barcelona is ingezet tot gevolg dat er nu zoveel VMBO-2 leerlingen in de selectie van de Amsterdammers zitten dat zelfs Frank de Boer een slimme man lijkt. Knap bedacht toch? Dezelfde truc is gebruikt voor de jonge spelers. Ze hebben met Babel en Poulsen twee dramatisch slechte veteranen binnengehaald waardoor al het materiaal uit de jeugdopleiding meteen stukken beter lijkt. Alles draait namelijk uiteindelijk om perceptie dus zo gek zijn die plannen van die Cruijff helemaal niet.

De groep mannen op het feestje die geografisch een redelijke landelijke dekking vertegenwoordigden, hadden echter vooral veel kritiek op PSV. En daar moest ik me toch ook echt bij aansluiten. Je zal als supporter op een willekeurige verjaardag toch moeten opkomen voor zuigertjes als Mertens,Toivonen, van Bommel en Strootman. Spelers die hun tekortkomingen elke wedstrijd weer negentig minuten lang compenseren met de meest geniepige en vuile overtredingen, maar zelf een stille tocht verwachten als zij een keer een tackle te verwerken krijgen. Ik vind het sowieso opvallend dat zo'n van Bommel tot op heden alleen door scheidsrechters wordt gezocht, want op het niveau waar ik ooit voetbalde kon een dergelijke speler na vijftien minuten zijn knieschijf opzoeken op het naastgelegen trainingsveld. U proeft al dat ik qua niveau nooit echt tegen het betaalde voetbal aan heb gezeten.

Feyenoord overkwam op het feestje misschien wel het ergste dat je kan gebeuren als voormalig topclub; de Rotterdammers werden doodgezwegen. Er is nu zoveel medelijden met de club uit de havenstad dat er niet eens meer grapjes over werden gemaakt. En dat terwijl ze vorig jaar toch tweede werden met een selectie die zo jong is dat Clearasil zich afgelopen zomer meldde als nieuwe hoofdsponsor. Dat dit uiteindelijk is stukgelopen op de slechte huid van hun technisch directeur, doet daar niets aan af. Toch is discussiëren over Feyenoord blijkbaar als praten over een recent sterfgeval; daar maak je nog even geen grapjes over.

Het gezeik over FC Twente viel me ten opzichte van de andere topclubs eigenlijk heel erg mee. Natuurlijk hebben we intussen zo'n grote selectie dat McClaren zijn spelers alleen nog uit elkaar kan houden middels een foto van de bijbehorende spelersvrouw.

En natuurlijk vind men het in den lande opvallend dat Twente werkt met een dusdanig streng concurrentiebeding dat een speler nergens meer slaagt zodra hij Enschede verlaten heeft. Toch is er vooral respect. Respect voor het feit dat FC Twente ook in mindere tijden gewoon doorgroeit. Respect voor een stadion dat na een verdwaalde zesde plek gewoon weer vol zit en doorschreeuwt. Respect voor de scouting die elk groot vertrek toch weet op te vangen met een waardig opvolger.

Men respecteert echter vooral dat wij een elftal hebben zonder zuigertjes, zonder schwalbes en zonder grootheidswaanzin. En daar ben ik ook eigenlijk heel trots op als supporter. Dus relativeer alles een beetje als Twente komende week weer wat moeilijker tot scoren komt en verval niet in slechte fluit-gewoontes die in Amsterdam en Eindhoven zo populair zijn. Want wat hebben wij Tukkers het qua spelers toch eigenlijk ook goed!

Hannibal