FC Twente Nieuws

De Ware Keukenkampioen

De Ware Keukenkampioen

Ons geliefde Vestaurant heeft recentelijk zijn laatste Michelinster verloren, een situatie waardoor we ons als Kaviaar van de Beluga tussen Frituur Party Hapjes van Mora voelen.

Gelukkig heeft onze nieuwe Chef, samen met de Commis de Cuisine, na een mise en place met beperkte ingrediënten, toch een semi-bevredigend gangenmenu voor weten te schotelen. Onze excentrieke Chef kwam de keuken binnen lopen, schrok een beetje, maar ging onverminderd aan de slag.

In de vriezer vond Chef een bevroren Garnaal, maakte er een verrassend smakelijke Gamba van. De meningen verschillen nogal over dit voorgerecht, sommigen geven het een 9, velen een 10. De Gamba werd aangevuld met een robuuste, klassieke, soms omstreden, tapas gemaakt van Varkensoor, Oreja de Cerdo. Al snel begonnen Vestaurant-klanten te watertanden.

Chef bezocht een exotische slager, en vond een mooi stuk vlees voor een gunstig prijsje, de keurslager dacht dit varkentje iets te vol was gepompt met GMO’s. Chef had daar maling aan en maakte er Carne Alentejana van! Tevens had hij een rijpe, iets te oude, wortelknol liggen, waarmee hij Farofa wist te maken. Een simpel bijgerecht dat volgens sommigen het menu niet altijd even goed complementeerde, maar toch zeer gewaardeerd.

Chef een opportunist gaf de Commis de Cuisine een opdracht, Duits brood! Chef leverde zuurdesem, de Commis de Cuisine probeerde er wat van te bakken maar door overmatig gebruik van natriumchloride kregen klanten er spontaan een hoge bloeddruk van. Gediscontinueerd menu-item!

Chef had van voorgaande dinner-service nog wat resten over. Couscous, ongeschikt voor hergebruik. Een Sallandse Winterpeen ongeschikt voor menig samenstelling van menig gerecht, en nog wat uit Hollandse klei getrokken agrarische producten waar de Commis de Cuisine niet al te veel mee kon.

Chef had ook een dessert nodig, en dacht aan Crème Brûlée maar wilde een variant. Opende de kelder van de keuken en vond Kaneel en wat Citroenschillen. Hij dacht meteen aan Crema Catalana. Als snel bleek dit toetje een absolute smaakmaker en voltreffer.

De ware kracht van het menu was de terugkeer van traditionele Twentse kippen-botten-boullion die de ultieme basis vormde voor het algemene succes, beschreven in Twentse folklore als “tonicum voor het lichaam”.

Het was niet altijd wat je in een aspirerend Michelin Sterren restaurant zou verwachten. De knullige Commis de Cuisine maakte ruzie de lokale culinair recensenten en bezorgde zichzelf een behoorlijk slechte Yelp-review, de bediening liet vaak te wensen over.

[google]

Ondank dat, bij de concurrentie was men flabbergasted over de loyaliteit van de klanten. Zelfs al moesten deze soep met een vork eten: ze bleven terug komen. Dat laatste bewoog investeerder het vertrouwen in het voormalige Michelin Restaurant te behouden.

En zo geschiedde, de Chef en Commis de Cuisine behaalden hun doelstellingen en zodoende heeft het Vestaurant heeft weer * één ster: een heel goede keuken in zijn categorie.

De klanten kijken uit naar fase twee, het worden van ** twee sterren: verfijnde keuken, een omweg waard

Het ultieme doel, uiteindelijk weer de status van weleer te krijgen: *** drie sterren: voortreffelijke keuken, dit restaurant is de reis waard.

Een uitdaging die enkel een Ware Keukenkampioen kan bewerkstelligen!

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties