De woorden zijn mooier dan het spel

Steve McClaren prees zijn spelers zaterdagavond opzichtig, als ware hij de leider van een stel pupillen dat zojuist de eerste zege van het seizoen had gepakt.

Goed gespeeld, hard gewerkt, de nul gehouden, en de lijn omhoog was ingezet, zo luidde de besprenkeling van woorden. Wie het alleen met die loftuiting en zonder de beelden moest doen, zou haast denken dat FC Twente met een heuse galavoorstelling Roda JC opzij had gezet (2-0). Zo mooi als het na afloop werd verteld, zo fraai was het even daarvoor niet opgediend.

Als trainer van een club in mineur moet je in deze beslissende weken van het seizoen allerlei motivatiekunsten uit de kast halen om je ploeg straks op de finishfoto van de eredivisie te krijgen. Boos zijn en je ploeg een gebrek aan mentaliteit in de krant verwijten, werkt hooguit een keer. Dus was het na de kille donderspeech van vorige week nu tijd voor de warme deken, vond de oefenmeester.

Die aanpak, hoe geforceerd ook, was begrijpelijk. Maar wie de fraaie verpakking van zijn analyse er afhaalde, zag tegen Roda nog steeds geen ploeg die klaar lijkt te zijn voor de allesbeslissende eindsprint. Hoewel er op de zege niets af te dingen viel, was het spel tegen de Limburgers opnieuw verkrampt, te gehaast en gespeend van zelfvertrouwen. Het kost nog steeds moeite om in dit worstelende Twente een serieuze titelkandidaat te ontwaren, maar tegelijkertijd heeft dit seizoen bewezen dat je geen top hoeft te zijn om in de top te spelen.

Wat wel klopte aan het verhaal vol positivisme van McClaren was dat de spirit in elk geval terug was in het lusteloze elftal van de voorbijeweken. Soms werd er zelfs met te veel energie gesmeten, met als gevolg enkele onnodige overtredingen.

Dat Twente eindelijk weer eens geen tegentreffer incasseerde, was een compliment voor de verdedigers, die nooit de concentratie verloren. Douglas werd niet alleen vanwege zijn treffer gekozen tot man van de wedstrijd, Bengtsson was een waardige vervanger van Wisgerhof en de vaak bekritiseerde Tiendalli was in defensief opzicht betrouwbaar. Dat de verdediging niet in de problemen kwam, lag overigens ook aan het verweer van Roda. Trainer Harm van Veldhoven was na afloop zowaar nog lyrischer dan McClaren, want hij riep nog net niet dat zijn ploeg een ontketend Barcelona in bedwang had gehouden. In werkelijkheid vroeg je je af waarom de spelers van Roda in hemelsnaam uit de bus waren gestapt. Je kunt je namelijk niet voorstellen dat de nihilistische manier van voetballen je ook maar enig plezier oplevert. Niemand speelt graag tegen Roda en dat is in dit geval niet iets om trots op te zijn.

Door de strijdwijze van Roda kwamen meteen de beperkingen van Twente aan de oppervlakte. Deze ploeg mist het gevoel, de kunst van het simpel spelen en vaak ook de technische vaardigheden voor de kleine ruimte en dat openbaarde zich vooral in het spel van de middenvelders Leroy Fer en Willem Janssen. Aan de drive ontbreekt het niet bij het tweetal, maar in die kracht schuilt ook meteen hun zwakte. Zaterdag sprongen vrijwel alle ballen bij de aanname van de voeten. En als het bij de basis al misgaat, is het lastig om aan uitbouwen te denken. Fer begint met vier tegenstanders voor zijn neus aan een actie waarbij je denkt: zou hij zelf de bedoeling hiervan weten? Waarom altijd dwars door die muur, terwijl de oplossing naast hem ligt?

Het stroperige spel van Twente leverde voor rust niet meer op dan een kans voor Glynor Plet. Na de pauze werd de thuisploeg wat beter, maar tot al te veel opwinding voor het doel van Roda leidde dat niet. Het duel werd uiteindelijk opengebroken door Douglas, die na 56 minuten een hoekschop van Ola John binnenkopte (1-0).

Twente kwam na die voorsprong niet meer in de problemen, al kon de bevrijding pas op het eind worden gevierd. Het was geen toeval dat dat mooiste moment van de wedstrijd viel uit de omschakeling, want dat ligt de ploeg het beste. Janssen onderschepte de bal, rende de ruimte in en vond vervolgens John, die met zijn prachtige tweede assist van de avond - en zijn vijftiende van het seizoen -Wesley Verhoek een heerlijke entree bezorgde:2- 0.Die cijfers gaven McClaren het goede gevoel terug. Althans, zo bracht hij het voor de buitenwacht, en geef hem na alle sores eens ongelijk.

Bron: Tubantia