Ingezonden brief: "Onze naam is te schande gemaakt door dit stel onverlaten"

Na een aantal hele magere jaren verscheen er met de komst van Jan Streuer en Ron Jans een – eerst waterig en in het voorbije seizoen uitbundig schijnend – zonnetje aan de Twentse horizon. Er stond een herkenbare ploeg die bij tijd en wijle aantrekkelijk voetbal speelde en de interactie met de achterban was van zeldzame klasse.

Buiten het veld gaven fanatici het stadion een prachtige opknapbeurt en oogsten we landelijk lof voor de fantastische broodjes Twenteham tijdens het coronaseizoen. Fans konden op maandag weer met de borst vooruit richting het koffiezetapparaat om de belangrijkste bijzaak in het leven te bespreken. Met de komst van een nieuwe trainer, nieuwe gezichten in de selectie en het vooruitzicht op tot wel drie Europese tweeluiken in de voorbereiding moet menig supporter reikhalzend uit hebben gekeken naar het nieuwe seizoen. De recente gebeurtenissen in Enschede en Stockholm hebben de lelijke kant van het voetbal getoond en menig aanhanger van de FC van een roze wolk doen donderen.

In het discours op de sociale en bij de traditionele media werd aan alle kanten schande gesproken van de behandeling van Zweedse supporters in Enschede, het gedrag van een deel van de Hammarby-aanhang en met name de geweldseruptie op de hoofdtribune na het laatste fluitsignaal in Enschede. Het inmiddels zonneklaar dat tal van partijen de plank mis hebben geslagen en gelukkig zien zij dit zelf ook in. Tijd zal ons leren wat al die voornemens tot zelfreflectie en onderzoek opleveren.

Met wat meer afstand tot de gebeurtenissen in Enschede moet ook geconcludeerd worden dat ze niet op zich staan, maar passen in een patroon waarin het voetbal als grootste vermaaksindustrie in Nederland zich maar niet lijkt te kunnen ontdoen van haar lelijkheid. Zonder specifieke clubs in een kwaad daglicht te willen stellen roep ik de ravage in Nijmegen na de Gelderse Derby, homofobe spreekkoren richting Xavi Simons, vechtpartijen in Volendam, de tsunami van geweld en andere ellende op de Groningse Zuidtribune en het fysiek belagen van spelers door fans van PSV en Heracles nog maar even in herinnering.

Voetbal is voor een kleine minderheid een dekmantel waaronder racisme, homofobie, drank- en drugsmisbruik en geweldpleging welig tieren. Intussen lukt het clubs, gemeenten en veiligheidsbeambten niet om de rotte appels uit de mand te halen, ook omdat daarvoor het wettelijk kader ontbreekt. Keer op keer leidt dat er dan toe dat met collectieve straffen wordt gereageerd op individuele vergrijpen. De goeden lijden dan altijd onder de kwaden.

Ook nu roept menigeen alweer op tot de ergste van alle collectieve straffen: een algeheel verbod op uitsupporters. Het besluit van FC Twente om geen uitsupporters toe te laten tot het stadion van Hammarby IF is – hoe begrijpelijk misschien ook – een nieuw dieptepunt in een lange reeks van collectieve straffen. Daarnaast worden goedwillenden in Nederland ook onophoudelijk in hun vrijheid beperkt door clubkaartverplichtingen en verplichte buscombi’s en worden ze in menig uitvak behandeld als ware het TBS-ers die een middag verlof hebben. Legio voorbeelden uit het buitenland en bij andere sporten laten zien dat het ook anders kan, zolang er maar adequaat wordt omgesprongen met de rotte appels.

Als goedwillende meerderheid hebben we – ik reken mezelf daartoe – echter ook een verantwoordelijkheid als we meer vrijheid wensen. Het is ontoelaatbaar dat zogenaamde fans in de naam van onze club een dergelijk geweldsorgie hebben veroorzaakt. Onze naam is te schande gemaakt door dit stel onverlaten. Mensen die deze groep naar de mond praten door te stellen dat de groep Zweden op de hoofdtribune wel heel nadrukkelijk de eigen ploeg aanmoedigde en daarbij een enkel obsceen gebaar gebruikten zijn wat mij betreft geen knip voor de neus waard en wijs ik graag op een wijze uitspraak van Michelle Obama: when they go low, we go high.

Als goedwillenden dienen we de grootst mogelijk afstand te nemen van deze gebeurtenissen en in de toekomst nadrukkelijker onze stem te laten horen. Spreek mensen aan op wangedrag, zing niet mee met opruiende liederen en beantwoord ieder homofoob spreekkoor met de enige juiste reactie: een striemend fluitconcert. Uiteindelijk zal de vocale minderheid dan worden overstemd door de normaliter wat stillere meerderheid.

Als clubs, gemeenten, veiligheidsbeambten en de wetgever ook een tandje bijzetten komen we een eind. Doen we dit niet dan vrees ik dat het voetbal in de stadions aan averechtse selectie ten onder gaat: goedwillenden keren het stadion de rug toe en het percentage rotte appels wordt navenant hoger. Maatschappelijke kosten worden dientengevolge ook hoger en een algeheel verbod op uitsupporters is dan de enige logische reactie, hetgeen de beleving van toeschouwers thuis en in het stadion negatief zal beïnvloeden: uit- en thuissupporters dragen bij aan de sfeer die ons voetbal zo uniek maakt.

Mathijs Nicolai
Mathijs is seizoenkaarthouder en besloot per trein af te reizen naar Stockholm voor de wedstrijd Hammarby IF - FC Twente. Hij was al onderweg toen het nieuws naar buiten kwam dat FC Twente geen kaarten voor het uitvak uit ging geven. Ondanks de waarschuwingen besloot hij zijn reis toch te hervatten en bekeek de wedstrijd uiteindelijk samen met enkele andere Twente-supporters in een kroeg. De recente incidenten hebben hem doen besluiten van zich af te schrijven. Dat resulteerde in de bovenstaande brief. Deze verscheen eerder ook in de Tubantia.