Jan van Staa: Van kampioen met Heracles tot Europees voetbal met FC Twente

De Twentse derby staat weer voor de deur en dat is altijd een speciaal moment voor Jan van Staa. Hij kende successen met beide clubs. Als speler bij Heracles en als interim-trainer bij FC Twente. "Het kan mij niet snel genoeg gaan dit weekend. Dit zijn de wedstrijden waar met name bij Heracles naar uit wordt gekeken. Als je dan je grote broer op visite gaat krijgen, want zo kijken ze er toch tegenaan, dan merk je dat wel."

Van Staa blikt in gesprek met NPO Radio 1 terug op beide periodes, te beginnen bij Heracles. Hier was hij vijf jaar actief als speler van 1981 tot en met 1986. In het seizoen 1984-1985 gebeurde er iets waar niemand vooraf rekening mee had gehouden. Heracles werd kampioen van de Eerste Divisie en promoveerde naar het hoogste niveau. Jan van Staan was destijds aanvoerder van het team. "Dat was een geweldige tijd en dat kwam uit het niets. Het was met name financieel een hele turbulente tijd, want ze stonden er toen heel slecht voor. Het was soms een godswonder dat we konden voetballen. De fullprofs kregen hun salarissen wel op tijd, maar de semi-profs werkten erbij en moesten soms maanden wachten op hun geld. Maar er was wel een enorme saamhorigheid en het viel dat jaar gewoon in elkaar."

Het avontuur duurde slechts een jaar, want het seizoen erop, zijn laatste bij Heracles, degradeerde de ploeg. Iets dat Van Staa al voor de start van het seizoen aan zag komen. "We waren kampioen en we gingen op vakantie. We rijden terug van Schiphol naar het Oosten en op het nieuws hoorde ik dat Heracles zich had versterkt. Ik dacht: nu komen de namen. Maar toen kwamen er twee amateurs bij van STEVO. Ik keek m'n vrouw aan en zei: je kunt de tickets voor degradatie alweer bestellen met de kerstdagen. Daar kon je niet mee in de eredivisie blijven, en dat bleek wel. Het was een kwestie van financieel zien te overleven. Ik ben blij dat we toen eredivisie hebben gehaald, anders was Heracles helemaal weggeweest."

En dan naar zijn succesvolle periode bij FC Twente. Hier was hij sinds 2004 assistent-trainer en begin 2006 mocht hij het stokje overnemen van de ontslagen Rini Coolen. Het was het begin van het Van Staa-effect. "Nou, dat werkte heel lekker. In een week tijd drie keer winnen en dan ziet de wereld er anders uit. Het was een hele succesvolle tijd met de groep die we hadden. Niet alleen de spelers, maar ook de staf. Het was een van m'n hoogtepunten, want niemand had in februari kunnen denken dat je in juni Europa in zou gaan."

"Je moet dan ook een beetje mazzel hebben. Erik ten Hag kwam er toen bij en die zat de hele dag met zijn laptop en ik was een beetje de peoplemanager, de oud-speler tussendoor. Dan ontstaat er een hype. Je hoort er weer bij en je gaat Europa in. De tranen liepen de mensen over de wangen en ze gunden je het ook. Je had een soort gunfactor. Dat was voor de club geweldig en voor mezelf ook."

Maar bij welke club ligt je hert nu het meest? "Als je echt in mijn hart kijkt, ben ik voor FC Utrecht. Maar ik hoef daarin geen keuze te maken. Het zijn twee totaal verschillende club. In grootte, maar ook kijkend naar de achterban. De ene is wat volkser en de ander wat rauwer. Bij de een heb je gespeeld en in de kleedkamer gezeten. Dat is toch een ander gevoel dan dat je alleen trainer bent geweest."