FC Twente en Burrda: droomhuwelijk met valse start

Het is geen geheim dat het hedendaagse voetbal draait om geld. Véél geld. En succes betaalt, zo weet men inmiddels ook in Enschede.

Het landskampioenschap in 2010 en de daarop volgende deelname aan de Champions League hebben de clubkas gespekt en smaken naar meer. Tijd dus om de vruchten te plukken van de gestage groei die de vereniging doormaakt. Een van de belangrijkste uithangborden en daarmee melkkoeien van je club is het shirt en met name de sponsoring ervan. Afgelopen zomer werd het Italiaanse sportmerk Diadora na drie jaar trouwe dienst ingeruild voor de nouveau riche uit Qatar: Burrda. Een merk waar wij weinig vanaf weten, welk mysterie enkel werd versterkt toen na de bekerwedstrijd tegen VV Zwaluwen (8-1) bleek dat de Twentse spelers hun shirtjes niet mochten ruilen wegens ‘een klein probleem’ met de sponsor. Vragen alom dus.

Burrda is een van oorsprong Qatarees sportmerk dat zijn Europese belangen behartigt vanuit het Zwitserse Genève. Het merk is onderdeel van Qatar Sports Investments, de huidige shirtsponsor van FC Barcelona en eigenaar van Paris Saint-Germain. Geld is het probleem dus niet en het merk is dan ook hyperambitieus: binnen enkele jaren moet Burrda in één adem genoemd worden met Adidas en Nike. Het aanbod van de schijnbaar onuitputtelijk rijke oliesjeiks uit het Midden-Oosten leek dan ook bijna te mooi om waar te zijn. Voorzitter Munsterman sprak in december vorig jaar van een “zeer lucratieve deal”. Tijdens de voorbereiding op het nieuwe seizoen werden de shirts gepresenteerd en ondanks wisselende reacties – het TUI-logo werd te groot bevonden en de twee verschillende tinten rood deden wenkbrauwen fronsen – leek de overeenkomst te passen in de groeistrategie van de club.

Het eerste min of meer serieuze voorbereidingstoernooi werd gespeeld in het Belgische Tubize. De eerste wedstrijd tegen Fenerbahçe zou het uittenue zijn grote première beleven maar Burrda had de shirts nog niet gereed. Als noodoplossing werd in zeer dunne shirts van honderd procent polyester met losse badges gespeeld. Een valse start, maar de seizoensstart was nog ruim een maand weg dus zorgen waren er nog niet. Toen ook tijdens de seizoensouverture in de Johan Cruijff Schaal tegen Ajax de competitieshirts nog niet beschikbaar waren waardoor in de Europese outfit moest worden gespeeld, begonnen de twijfels wél te rijzen. Behalve het feit dat er in noodshirts gevoetbald werd, waren ook de trainingspakken nog niet gearriveerd. Zodoende zaten (en zitten) de reserves in gecensureerde Diadora-jassen en -broeken op de bank en spelen de jeugdelftalen in Hummel-kleding. Recent dieptepunt is het feit dat de wedstrijdshirts op het moment van schrijven nog altijd niet verkrijgbaar zijn in de fanshop.

Maar waar komt al deze malheur vandaan? De persberichten van FC Twente bieden geen enkele steekhoudende verklaring voor de problematiek en ook Burrda houdt zich angstvallig stil. De leveringsproblemen van Burrda worden echter veroorzaakt door de revoluties in de Arabische wereld. Het merk had namelijk het plan om zijn voetbalshirts in Tunesië te laten produceren. Halverwege december jl. werd het contract tussen Twente en Burrda gesloten en nog geen week later brak de Jasmijnrevolutie uit. De productiefaciliteiten van Burrda bleken onbruikbaar en op korte termijn moest een alternatief worden gevonden. Uiteindelijk is de productie enkele maanden later tijdelijk overgebracht naar Oost-Azië waar de capaciteit vele malen lager ligt dan in Tunesië het geval zou zijn geweest. Aangezien de reeds langer lopende contracten met de KBVB en enkele kleine clubs uit de Engelse Championship kennelijk de voorrang genoten, viel Twente tot nader orde buiten de boot.

Voorlopig zitten Munsterman en de zijnen dus in de Qatarese wachtkamer. De geruchten dat FC Twente de problemen zat is en aanstuurt op ontbinding van de overeenkomst met Burrda worden steeds hardnekkiger en ook andere kledingsponsoren volgen de ontwikkelingen als een roofdier zijn prooi. Is dit huwelijk nog te redden of worden de trouwringen ingeruild voor een vervelende herinnering? Wordt vervolgd…