Column: Dansen onder een bierdouche

Het is een bepaalde beweging die uit de pols moet komen. Een gevoel dat je in de vingers moet krijgen. Het is als schaatsen, fietsen of skiën. Als je dat eenmaal hebt, dan gaat het je hele leven goed. Maar je ziet het zó vaak verkeerd gaan. De verkeerde plek of het verkeerde moment. Of dan is de kracht er wel, maar dan ontbreekt de souplesse weer. Nee, gecontroleerd gooien met een beker bier is een kunst, een kwaliteit, een pracht.

Begrijp mij niet verkeerd: bier is zalf voor de keel. Met bier communiceert het lekker weg en het geeft je tevens een comfortabele look in het café. De ene hand in de broekzak en de andere soepel om een glas bier gevouwen, is een universeel gebaar van stabiliteit. Zo is het in Twente, maar net zo goed in het Westen. Toen ik vorige maand met Rodney Rijsdijk en Stadiongebod in Newcastle was, werden wij in ons gesprek gestoord door een ietwat gezette, wulpse Geordie, die vond dat wij met haar moesten dansen. Even was er overleg, maar we vonden alledrie dat we een naam hoog te houden hadden.

En dus dansten wij ieder een liedje gezellige vleestorpedo mee. De handen van de Hagenees, Amsterdammer en Tukker verlieten de broekzak en het bier werd weggezet. Het was geen gezicht, maar ik vond het fijn om te zien dat ook de andere heren geen idee hadden wat ze met hun handen moesten doen als het glas bier op meer dan een armlengte afstand stond. Ik merkte bij mijzelf dat ik na de laatste toon van het oneindig aanvoelende Paradise by the dashboard light als een ware Ed de Goeij naar mijn glas bier dook. Terug naar de stabiliteit, terug naar het gesprek over voetbal. Met ons drieën spraken we af dat we het nooit meer over het dansen zouden hebben.[google]

Mannen nemen niet graag afscheid van hun bier. Dat gebeurt enkel in extase. Afgelopen zondag begaf ik mij na de winnende penalty van Mateusz Klich in een ongekende bierdouche in de Grolsch Veste. Om mij heen was het een mix van uitzinnige mannen, die gecontroleerd en ongecontroleerd hun bier in de lucht gooiden. Het bier belandde in de nekken van de supporters, maar ook met sierlijke bogen op het veld. Het was pure kunst. Er waren zwaaiende armen en er werd gedanst van geluk. Want dansen zonder bier, dat doe je alleen in het voetbalstadion.

Dansen onder een bierdouche

CEAZ

CEAZ schrijft naar eigen zeggen stukjes. Niet meer, niet minder. De ene keer over FC Twente de andere keer over dingen die hem opvallen in het dagelijks leven. Waar het vooral op neerkomt: CEAZ geeft ongevraagd zijn mening. Volg CEAZ ook op Facebook.

Bron: Voetblah
[ligatus]