Column: Het leedvermaak om FC Twente is groot (en dat is niet geheel onterecht)

Afgelopen vrijdag zat het bestuur van FC Twente in de rechtszaal recht tegenover de KNVB vanwege het intrekken van de proflicentie voor de Eredivisie. Reden: de ontzettende puinhoop die er na het behalen van het kampioenschap in 2010 was ontstaan bleek volledig de spuigaten uitgelopen en de KNVB vond het nu wel welletjes. De licentiecommissie had besloten de club als straf voor het gevoerde wanbeleid terug te zetten naar de Jupiler League, komend seizoen de Eerste Divisie te heten.

Even terug naar 2004, toen Joop Munsterman werd aangesteld als voorzitter van FC Twente. De club stond op het randje van het faillissement en de charmante voorzitter uit Hengelo sleepte de betaald voetbalorganisatie voor de poorten van de hel weg. In de jaren daaropvolgend was het succes niet mals: een kampioenschap, een beker en twee Johan Cruijff Schalen pronken nog steeds als blijk van succes in de Twentse prijzenkast. Met Munsterman als cowboy en absolute voorvechter van dit plotselinge succes.

Maar dat was niet het enige: nee, Twente betekende méér voor de voltallige regio. Het nam een prominente plaats in door zich ook in te zetten voor kansarme wijken in de regio en bij Twente nam men op financieel gebied geen onverantwoorde risico’s, zo betaamde het altijd. De club was zo gezegd: het netste jongetje van de klas, de ideale schoonzoon. Andere clubs die onverantwoorde financiële risico’s namen werden door Munsterman en consorten keihard veroordeeld: dat zou ‘hier’ nooit gebeuren.

Zoals gezegd ging het na medio 2010 mis: er werd vet betaald voor spelers, het dak van het stadion stortte in en tot overmaat van ramp bleef succes en dus ook geld uit. Joop, bij succes een fervent stalker van menig cameraman, verdween meer en meer naar de achtergrond. De Tukkers kwamen in financiële problemen, maar trachtten dit te verdoezelen door te rommelen met de cijfers en een wurgcontract te sluiten met de omstreden partner Doyen.

Nu, zo’n anderhalf jaar later, is het leedvermaak groot bij de andere clubs en haar supporters. Het Twentse supportershart huilt: de KNVB wil de club kapot maken, de andere clubs zijn een stelletje lijkenpikkers en het Calimero-gehalte lijkt grootse vormen aan te nemen. Toen het Twentse bestuur een geste dacht te doen aan andere clubs voor het gevoerde wanbeleid (uitsupporters zijn komend seizoen gratis welkom in de Grolsch Veste), was de wereld te klein. Als voorbeeld halen de supporters van FC Twente Bayern München aan, dat jaren geleden de in nood verkerende concurrent Borussia Dortmund een renteloze lening verschafte van 2 miljoen euro, terwijl de clubs in de Eredivisie helemaal niets doen voor FC Twente.[google]

In navolging van Munsterman lijken nu ook de supporters de realiteitszin uit het oog te verliezen. Waar was FC Twente toen AGOVV jaren geleden omviel wegens financiële problemen? De supporters van Vak P hingen ten tijde van de val van de DSB Bank ludieke spandoeken op om hun collega-supporters van AZ te jennen. Bij het dreigende faillissement van Vitesse ontrolde men een meters lang spandoek waarop groot: ‘Failietesse’ te lezen was.

Dat is niet erg, dat is juist typische voetbalhumor, maar dan moet je niet mekkeren wanneer andere supporters nu in hun vuistje lachen. Het leedvermaak is groots, soms ongenuanceerd, maar niet onterecht.

Tom Druppers
Student journalistiek en FC Twente supporter.

In de schaduw van de lichtmasten
[ligatus]