Pröpper niet eens met 'ideale schoonzoon-kritiek': "De tijden zijn wel veranderd"

De laatste jaren heeft FC Twente vaak het verwijt gekregen dat er te veel 'ideale schoonzonen' in de selectie zitten. Het 'klootzakgehalte' zou ontbreken: iedereen zou te lief zijn voor elkaar, waardoor FC Twente niet presteerde op de momenten dat het écht moest. Aanvoerder Robin Pröpper is het niet eens met die kritiek.

"We zijn altijd op zoek naar jongens die anderen indien nodig kunnen wakker schudden, helpen, die wedstrijden kunnen lezen", vertelt Pröpper in gesprek met Voetbal International. "Ricky van Wolfswinkel heeft dat in zich. Tegen PEC zag je hem ook al snel naar de trainer gaan om te kijken: wat kunnen we doen?"

Maar als je het echt hebt over spelers die elkaar flink durven aan te pakken? "Vroeger was dat normaal. Toen ik als zeventienjarig broekie doorkwam bij De Graafschap, speelden daar jongens als Joost Terol, Yuri Rose, Rogier Meijer en Anco Jansen. Dan kreeg je het zonder omwegen te horen als er iets niet deugde. Dat accepteerde je gewoon. Maar de tijden zijn wel veranderd."

Andere aanpak

Volgens Pröpper wordt tegenwoordig ander beleid gevraagd: per speler moet je bekijken hoe diegene het best geraakt kon worden. "De één kun je bijvoorbeeld het beste in de groep coachen, bij de ander werkt het beter één-op-één. Een nieuwe generatie vraagt om een andere aanpak, daarmee moet je leren omgaan. Soms is dat een beetje zoeken. Maar ik geloof niet dat het veel zin heeft om elkaar verrot te schelden. Onze kracht is juist altijd geweest dat we dingen samen doen. Kijk alleen al hoe wij nieuwe jongens opvangen."

In zijn jaar bij Rangers FC zag Pröpper een andere aanpak. In Schotland is de sfeer zakelijker en telt alleen de winst, op welke manier dan ook. In Nederland wordt volgens Pröpper veel meer gewerkt vanuit een 'zakelijke basis'. "Daar gedij ik ook beter bij. Samenwerken, iedereen is even belangrijk. Past meer bij mij dan dat we allemaal afzonderlijke stationnetjes zijn. De beste speelt en dat is dat."

"Nou was het bij Rangers sowieso anders vanwege het moordende schema: elke drie dagen hadden we een wedstrijd. Hier zitten we ’s middags vaak nog lekker op de club, te kaarten of te darten. Bij Rangers ging iedereen dan snel weer naar huis, om zijn gezin ook nog even te kunnen zien", besluit Pröpper.