FC Twente stuurt strijdlustige brief aan supporters: "Laat ze maar zien dat onze liefde echt nooit verandert!"

Beste supporters,

Zondag 29 april 2018. De dag dat we degradeerden. In Arnhem, één speelronde voor het einde, na een 5-0 nederlaag. Teleurstelling, woede, pijn, schaamte, verdriet, berusting, leegte; er gingen gisteren allerlei emoties en gevoelens door ons heen. Nog steeds. Iedereen die Twente liefheeft werd vanochtend met een heel onwerkelijk gevoel wakker. Het zal nog wel even duren voordat het besef volledig is ingedaald.

Het is de keiharde realiteit. We spelen volgend seizoen in de Eerste Divisie. Marino zei het gisteren goed; je degradeert niet in 1 of 2 wedstrijden, maar over een heel seizoen. En net zoals we in 2010 verdiend kampioen werden, zo zijn we nu - acht jaar later - verdiend gedegradeerd. En net zoals we in ons kampioensjaar het succes vierden, zo zullen we nu de pijn moeten dragen en moeten toegeven dat we gefaald hebben. Dit was een klote seizoen. Iedere keer als we dachten dat de ommekeer zou komen, bleef die uit. De trainerswissels waren ronduit pijnlijk. We zakten steeds verder weg in het sportieve moeras, totdat we er niet meer uit konden komen.

Veel steun buiten Twente kregen we niet. “FC Twente krijgt zijn verdiende loon”, werd er zelfs weleens gezegd. Er is, ondanks al die straffen die we hebben ondergaan, blijkbaar nog steeds veel oud zeer over wat een aantal individuen met onze club heeft gedaan. Het zij zo. Wij zijn er als medewerkers altijd voor de club geweest. Naar eer en geweten. Dat blijft zo. Net zoals dat voor jullie geldt. Want jullie hebben de club nog nooit laten vallen. Ondanks al die teleurstellingen en tegenslagen. Ook dit seizoen was jullie steun uniek. Iedere thuiswedstrijd met minimaal 25.000, iedere uitwedstrijd bomvolle Twente-vakken. Gisteren weer. Dat is Twente. Dat is onze club. Het is niet alleen wat we zijn, het is alles wat we hebben. Wij moeten bij elkaar blijven! Samen vormen we en bewaken we de basis van deze club. Juist ook als er dingen gebeuren die niet goed zijn of ons allemaal raken. Op ons moet de club altijd terug kunnen vallen: medewerkers en supporters.

[google]

In ’83 overkwam het ons ook. Toen waren we binnen een jaar terug. Dat zal nu ook moeten: uithuilen, ons weer oprichten en de strijd aangaan. Natuurlijk weten wij ook dat er pijnlijke beslissingen moeten worden genomen. We worden fors teruggeworpen in inkomsten. En dat gaan we ook voelen op de werkvloer. Maar laten we er met zijn allen voor zorgen dat we één ding rechtovereind houden: de onvoorwaardelijke steun voor onze club. Laat ze straks maar vol verbazing kijken naar al die Tukkers, die iedere vrijdagavond – en die paar keer op maandag – massaal naar De Grolsch Veste blijven komen en steeds ieder uitvak tot de nok toe vullen. Laat ze maar zien dat onze liefde echt nooit verandert!

In Twente weten we wat knokken is, weten we dat onze club veel meer is dan alleen 90 minuten voetbal. Het is onze passie, onze vreugde en ons verdriet. FC Twente zit in de ziel van deze regio. In onze harten.

Namens de medewerkers van FC Twente.

Wij knokken en komen altijd terug!
[ligatus]