Nieuws

Het lampje bij FC Twente is helemaal uit

Het lampje bij FC Twente is helemaal uit

De voorzitter probeerde dwars door de fluitconcerten heen nog het lijstje met de hoogtepunten van het seizoen af te werken. Hij had het beter niet kunnen doen. Niet eerder in zijn bestaan als preses onderging Joop Munsterman op de middenstip zo’n publieke tuchtiging. Die massale afkeer was een pijnlijk slot van een verloren seizoen.

De beelden na de blamerende eleminatie in de playoffs tegen RKC (0- 1) zijn even onwerkelijk als pijnlijk. Normaal gesproken is er de laatste jaren massale euforie als er in De Grolsch Veste een punt achter het seizoen wordt gezet. Dan wordt de rode loper uitgerold, roemt de voorzitter ‘de beste supporters van Nederland’ en nemen de spelers in een veredelde erehaag afscheid voor de dampende tribunes. Maar nu, na het zoveelste dieptepunt, klinkt er een massale motie van afkeuring. De spelers krijgen bloemen, maar weten zich geen houding te geven met de ruikers die aanvoelen als brandnetels. Voorzitter Joop Munsterman wordt tijdens zijn gebruikelijke afscheidsspeech weggefloten en achteraf kun je je afvragen of het verstandig was om op de middenstip nog even de hoogtepunt van het seizoen op te noemen. Nog nooit klonkt het ingezette You’ll Never Walk Alone ook zo treurig als op dit moment. Aanvoerder Peter Wisgerhof maakt met een wegwerpgebaar duidelijk dat hij geen behoefte heeft aan bloemen. „We verdienen helemaal niks en al helemaal geen bloemen’’, moppert hij. En dan moet het ergste nog komen, een afscheidsronde door een half leeg stadion. Het is de ultieme vernedering voor de spelers. Die willen nog maar een ding: weg van deze plek, weg van alle spot en hoon.„Dat was de ergste ronde in mijn leven”, zegt Wisgerhof. Een klein deel van het publiek zingt cynisch ‘we gaan Europa in’, daarmee verwijzend naar het Fair Play-ticket dat op deze dag meer irritatie dan vreugde oplevert. „Je schaamt je kapot als je langs de tribunes loopt. Alle kritiek die we nu krijgen is terecht”, zegt Wout Brama. Maar als de spelers bij Vak P uitkomen, worden zowaar de vertrouwde gezangen nog een keer ingezet. Het klinkt als een eeuwige liefdesverklaring in deze tijd van tegenspoed. Zingen tegen de wind in. „Het was schitterend dat ze dat nog voor ons op konden brengen, dat bewijst nog eens hoe bijzonder onze supporters in Nederland zijn”, aldus Brama.

Maar de pijn van het mislukte seizoen wordt er niet door weggemasseerd.
De zesde plaats in de competitie was al een domper, maar de uitschakeling door RKC is ronduit ontluisterend. Misschien is het maar goed ook dat de spelers en de supporters een tweeluik tegen Vitesse wordt bespaard, zo fluisteren velen na afloop. Zo erg is het dus al gesteld in Enschede. Maar dan nog: er is ook nog iets van persoonlijke eerzucht en clubbelang.


Maar de imagoschade die Twente in de laatste weken heeft geleden, wordt tijdens de 54e wedstrijd van het seizoen alleen nog maar groter. De Enschedeërs bakken er voor de zoveelste keer helemaal niets van en sussen het publiek in slaap met oervervelend voetbal. Als er al opwinding is in het stadion, dan komt dat omdat er weer knullig balverlies is. Met een 0-0 kan Twente zowaar nog verder in de play-offs, maar in de 84e minuut maakt Furkan Alakmak met een zondagsschot de Twentse afgang compleet: 0-1. „Deze middag is tekenend voor dit seizoen”, concludeert Wisgerhof. „Het lampje is helemaal uit”, verzucht Brama. En dus is er frustratie, boosheid en onmacht. „Dit seizoen was Twente-onwaardig, dit mag nooit meer gebeuren”, zegt Wisgerhof. Maar om zoiets te voorkomen, zal er wel het nodige moeten veranderen, beseft hij. „De grootste kracht van Twente was altijd de stabiliteit, maar die is helemaal verdwenen. En als ik wist hoe dat kwam.... Het heeft te maken met een stukje kwaliteit, een stukje mentaliteit en een gebrek aan zelfvertrouwen in de laatste maanden. Er zijn dit jaar gewoon te veel dingen misgegaan. We moeten dit seizoen maar gebruiken om volgend jaar sterker terug te komen.” Die revanchegedachte moet straks een eerste prikkel op weg naar eerherstel zijn, vindt ook Brama. „Normaal gesproken ben ik na een seizoen even helemaal klaar met voetbal, maar nu heb ik al weer zin om te beginnen. En dat heb ik nog nooit gehad.”

Bron: Tubantia

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties