Ingezonden brief: "Marino, we houden nog steeds van jou!"

Beste Marino,

Man wat een jaar! Op 7 mei 2018 schreef ik midden in de nacht: “Marino, wij houden ook van jou!”… en weet je? Dat doen we nog steeds! Als assistent van Hake en later Verbeek kreeg je de vraag: “Wil jij het seizoen afmaken?“ Zeer waarschijnlijk ingegeven door financiële motieven en niet als unanieme keuze als nieuwe trainer. Wat ik vooral mooi vind, is dat je die handschoen hebt opgepakt. Kansen doen zich maar weinig voor en als die kansen zich voordoen moet je ze pakken! De kans om hoofdtrainer te worden bij een club als FC Twente greep je dan ook logischer wijs met beide handen aan. Terecht!

Uiteindelijk kon ook jij degradatie niet afwenden. De laatste strohalm werd niet eens meer gepakt. Het kansloze verlies op de voorlaatste speeldag doet me nog altijd pijn. Zittend op de thuistribune zag ik hoe een onmachtig en reeds verslagen FC Twente onder jouw leiding kansloos verloor van Vitesse: 5-0. Zo’n degradatie is niet zonder gevolgen. Niet voor jou, niet voor de selectie en al helemaal niet voor het kantoor personeel, waarvan sommigen door de degradatie hun baan verloren.

Op radio 1 werd een paar maanden later de vraag gesteld waarom je die klus überhaupt aannam. Zichtbaar en hoorbaar geëmotioneerd, dat een grote club als FC Twente onder jouw leiding degradeerde, verliet je even de studio. Bij terugkomst vertelde je over je ambities en over een brief van een supporter, waardoor je de keuze maakte om de uitdaging aan te gaan. Een brief waarvan ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid durf te zeggen dat die van mijn hand kwam.

Toen ik de beelden uit de Radio 1 studio zag voelde ik wat jij voelde: Achter jouw naam staat voor altijd een sterretje: Gedegradeerd met FC Twente, de vierde club van Nederland! Je degradeerde niet met Emmen, met RKC of De Graafschap maar met de club die na de traditionele top 3 op nagenoeg élk vlak de nummer vier van Nederland is. Zoiets doet pijn, zoiets doet allemachtig veel pijn! Voor jou, voor de club, voor je voorgangers (want al zullen zij altijd beweren dat ze het tij hadden kunnen keren, zij voelen die pijn ook!) maar vooral voor al die trouwe supporters!

En ondanks die pijn, ondanks de degradatie waren er vanaf de eerste wedstrijd uitverkochte uitvakken, honderden op de thuisvakken en bij thuiswedstrijden gemiddeld meer dan 20.000 supporters.
Als je terug in de tijd kijkt en de situatie van FC Twente van dat moment bekijkt, dan heb jij, Marino, ontzettend veel lef getoond om die uitdaging aan te gaan. De uitdaging die maar één uitkomst mocht hebben: Promotie naar de eredivisie!

Je zult het ongetwijfeld met me eens zijn dat het voetbal het hele seizoen niet om aan te gluren was. Toch? En weet je? Eigenlijk boeit me dat geen reet! Het doel heiligt de middelen en met 7 punten voorsprong op Sparta en nog één wedstrijd extra voor de boeg, ga je die doelstelling gewoon halen!
Een trainer die degradeerde en met dezelfde club, binnen een jaar, terug keert naar de eredivisie is een unicum. En dat doe jij ook nog eens in een competitie die met clubs als NEC, RODA JC, Go Ahead Eagles, FC Den Bosch en Sparta Rotterdam, zwaarder is dan ooit!

Op die prestatie, Marino is niets, maar dan ook echt niets af te dingen. Samen met je team, je technische staf en de (technische) directie mag je dan ook zo trots zijn als een aap met zeven staarten!

Inmiddels weet jij als geen ander: FC Twente is meer dan een voetbalclub! Het is een rots in de branding voor de doorgaans zo nuchtere tukker. Een mooiere datum om terug te keren naar de eredivisie is er niet. We zijn verguist, beschimpt en bespuugt. Voor de trouwe FC Twente supporters waren de afgelopen zeven jaar een doorlopende “Goede Vrijdag”, de dag waarop we aan het kruis werden genageld, iedere dag weer!

Hoe mooi is het dan ook dat we aankomende maandag, de dag van de wederopstanding, weer terug kunnen keren naar de plek waar deze club hoort? Maandag 22 april 2019, tweede paasdag. Winnen van de reserves van AZ is genoeg om officieel te herrijzen!

[google]

Marino, je hebt de kans gekregen én gegrepen om dat sterretje van de degradatie achter jouw naam weg te poetsen. Daarmee heb je niet alleen de doelstelling behaald, maar heb je eveneens de club gered! En écht Marino, hoeveel kritiek je ook hebt gehad, hoe kut het veldspel ook was, vooraf had iedereen getekend voor promotie binnen één jaar! Een prestatie van formaat die altijd als een sterretje achter jouw naam zal blijven staan. Met deze prestatie schrijf jij geschiedenis!

En toch, Marino, lijkt het alsof je je onbevangenheid bent kwijt geraakt. De (terechte) kritiek op het dramatische spel werd regelmatig gemaskeerd door nóg slechtere prestaties van de tegenstander. Ik zie in niets, maar dan ook echt in NIETS meer de trainer die ons toesprak na de wedstrijd tegen NAC.
Het gelijke spel tegen NAC Breda op 6 mei was niet onze ondergang. Eerlijk gezegd vond ik het nog wel een leuke dag ook. Een dag zoals je tijdens een begrafenis met een goed gevoel afscheid neemt van een vriend waarvan je al wist dat hij zou sterven.

Jouw onomwonden speech van die middag raakte me. Je sprak recht uit je hart tot de supporters. Geen verzachtende woorden, maar je vertelde gewoon hoe kut het was dat we degradeerden. Die Marino Pusic gaf mij het gevoel dat nog niet alles verloren was. Dat hij begreep wat de supporters wilden en die er voor ging zorgen dat FC Twente onder zijn leiding binnen het jaar weer terug zou keren waar het hoorde. Mission Accomplished!

Aankomende maandag wordt een feestdag! Een dag waarop heel Twente (met uitzondering van Almelo) viert dat FC Twente weer terug is waar ze hoort. Ik hoop dat we deze tweede paasdag weer de Pusic zien die, met een schaal in de hand, de supporters toespreekt met hetzelfde vuur in de ogen als op 6 mei 2018. Want dat is de Pusic waar wij van houden!

Foto: Pro Shots