Kaalslag heeft toegeslagen bij FC Twente

In de al bijna vertrouwde stroperige stijl nam FC Twente gisteravond afscheid van de Europese bühne. Na de deprimerende 0-0 bij Hannover 96 zijn de Tukkers in november al door de bliksemafleiders voor de competitie heen.

Je moet er voor terug naar de tijden van ‘het andere FC Twente’, de periode dat succes nog niet gewoon was in Enschede. Toen keek niemand er vreemd van op dat de club tegen het einde van november alleen nog maar in de competitie actief was. Maar door de enorme groei, werd het de laatste jaren een gewoonte dat er na de winterstop nog op meerdere Twentse bruiloften kon worden gedanst. Die vanzelfsprekendheid is er dit seizoen opeens niet meer. Door de bekeruitschakeling en de vroegtijdige eliminatie in het Europese toernooi heeft de kaalslag nu al in de herfst toegeslagen en dat past niet bij de status van de topclub FC Twente.

Bij Twente hebben ze een tijdje aan dat idee kunnen wennen, want voor de wedstrijd tegen Hannover 96 bungelde de ploeg al aan een flinterdun koord. En toen vanuit Zweden al snel de berichten doorkwamen dat Levante een makkelijke avond tegemoet ging, kreeg het duel in Duitsland het gevreesde karakter van een oefenpotje op een aardappelveld waar niets te rooien viel. Hannover tegen Twente ging lange tijd helemaal nergens over. Het was voetbal uit grootmoederstijd: een breiwerkje waar maar geen eind aan leek te komen. Het publiek schrok wakker in de rust, en begon luidruchtig te morren toen de scheidsrechter na een martelgang van 90 minuten er nog 4 minuten blessuretijd bij aanknoopte.

Het was bijna gênant om te zien hoe de thuisploeg zich verkocht voor 35.000 toeschouwers. Het al gekwalificeerde Hannover had lak aan de eigen aanhang en trok zich massaal terug. Hannover deed niks en wilde niks.
Twente probeerde het wel en had ook voortdurend het initiatief in de wedstrijd, maar door een gebrek aan vertrouwen, creativiteit en kwaliteit duurde het tot de slotfase voordat de ploeg enkele kansen creëerde.

Voor Twente was dit alweer de derde 0-0 in de laatste vier duels en dat geeft wel aan dat de problemen structureel zijn. Ondanks de miljoeneninvesteringen is Twente nog altijd een grauw elftal, dat maar niet weet te verrassen en te verleiden. Het Twente van McClaren is een saaie ploeg geworden, die snakt naar de inventiviteit van Nacer Chadi en de power van Leroy Fer. Fer speelde in Hannover het laatste half uur mee en lijkt daarmee klaar te zijn voor een basisoptreden tegen PEC Zwolle.

Fer kwam als vervanger in het veld van de 19-jarige Joey Pelupessy, die daarmee zijn eerste grote wedstrijd speelde in het eerste elftal. De speler uit de eigen jeugd hield zich aardig staande en gaf daarmee een hoopvol signaal af voor de toekomst.

Naast Pelupessy viel ook de basisplaats voor Dmitri Bulykin op, maar de Rus liet nog niet zien dat hij meteen de oplossing is voor het spitsenprobleem van de club. Net als Luc Castaignos heeft ook Bulykin grote moeite met het onderdeel ‘meevoetballen’.

Twente kende gisteravond de sterkste fase op het eind toen de ploeg na de rode kaart voor Rasmus Bengtsson (hij gleed uit en trok daarna aan de noodrem) met tien man op het veld stond. Een overwinning had Twente niet verder geholpen, maar het had de ploeg wel een impuls voor de zware decembermaand kunnen geven. Een ding is na gisteravond in elk geval zeker: de vluchtwegen (beker en Europa) zijn afgesneden, waardoor alle druk in de rest van het seizoen op de competitie ligt. McClaren heeft dan ook geen excuses meer.

Discussieer hierover op het vernieuwde FC Twente Forum

Twentsche Courant Tubantia