Munsterman wilde Janssen ordinair de tent uit werken

Theo Janssen denkt de laatste tijd veel na. Vooral over zichzelf. Of het goed is wat hij doet. En of hij blij is met zichzelf. Het filosofische 'wie ben ik en waar ga ik naar toe?' houdt Theo bijkans dagelijks bezig.

Het is even wennen, want het plaatje dat hij deze week in Voetbal International van zichzelf schildert, is niet onmiddellijk het beeld dat je voor ogen hebt als je aan Theo Janssen denkt. De stoer getatoeëerde krachtpatser op het middenveld van Twente lijkt eerder het type niet lullen, maar poetsen.

Het is het gevolg van alles wat er de laatste anderhalf jaar met 'm is gebeurd: het door drank veroorzaakte auto-ongeluk, de twee maanden straf van de club en de rechtszaak ten gevolge van het ongeluk, het kampioenschap met FC Twente waarbij vooral zijn uitglijder om bier te scoren tijdens de festiviteiten breed werd uitgemeten én in de afgelopen maanden de suggestie dat hij slecht in de groep zou liggen. De eerste (en laatste) Nederlands kampioen footgolf is zijn onschuld duidelijk kwijt.

Bij dit onduidelijke golftoernooitje in 2009 was Theo nog luimig, los en onbezorgd. Daar lijkt nu niets meer van over. Hij vertelt hoe hij serieus enkele malen heeft overwogen te stoppen met voetballen. In de twee maanden dat hij noodgedwongen thuis zat vanwege de schorsing van de club verliet hij zijn huis niet. Kranten werden vermeden en tv-programma's waren taboe. De buitenwereld bestond niet meer.

Op zichzelf kan het helemaal geen kwaad als mensen eens iets meer over zichzelf zouden nadenken. Zeker in ons voetballandschap. Het zou heel wat leugens, bedrog, opportunisme en belachelijke beslissingen schelen. Een algemeen directeur bij NAC (Theo Mommers) die met droge ogen wilde terugkeren in zijn functie, nadat hij er een ongelofelijke teringzooi van had gemaakt. Om over NAC-speler Leonardo nog maar te zwijgen. Die gebruikt de spiegel enkel voor het oppoetsen van zijn eigen ego. Al is dat sowieso meer regel dan uitzondering in dit prachtige wereldje.

Natuurlijk kunnen mooie jaarcijfers en kortstondige sportieve oplevingen het blazoen vaak oppoetsen, het neemt niet weg dat het gedrag van velen vaak ter meerdere eer en glorie van zichzelf is. Zelfreflectie zoals Theo Janssen dat deze week ten beste geeft, is vaak met een lampje te zoeken.

Ten aanzien van het door hem veroorzaakte auto-ongeluk kan ik overigens absoluut geen medelijden met hem hebben. Dat was ongelofelijk stom, maar dat beseft hij als geen ander. Wat betreft het opportunisme dat hem ten deel valt, kan ik echter een heel eind met Theo meegaan. Hoewel hij het niet met zoveel woorden zegt, is hij helemaal klaar met het bestuur van Twente (lees: voorzitter Joop Munsterman). Hoewel Munsterman het natuurlijk altijd zal ontkennen, was hij het die het verhaal in de wereld bracht dat Janssen slecht in de groep zou liggen. Via enkele bevriende media werd dit verhaal wereldkundig gemaakt om zo de fans van Twente alvast te 'masseren' voor een vertrek in de winterstop.

De zakenman Munsterman zag ook dat Janssen in de winter aanzienlijk meer op kon leveren dan de gelimiteerde transfersom die deze zomer van kracht is voor de middenvelder. Op zo'n moment heiligt het doel de middelen, zal Munsterman hebben gedacht en startte hij zijn lobby 'Theo de tent uit'.

Het klonk prachtig toen deze week werd geschermd met de clubcultuur als Douglas wordt bestraft en Preud'homme (ogenschijnlijk) wordt teruggefloten (spreek dat dan ook uit). Maar ook in dit opzicht wordt FC Twente steeds meer een topclub met dubbele agenda's en moraal. Dat zet je aan het denken.

Bron: AD / Wilfred genee