Column: Een lang en moeilijk seizoen

We zijn dit seizoen veel wijzer geworden, maar enkele illusies armer. Ik weet dat het geen mooie openingszin is voor een column die gaat over onze FC. Maar ik denk niet dat ik de waarheid onrecht aandoe, als ik het zo opschrijf.

Succes in het voetbal is zeer relatief. Op meerdere fronten relatief zelfs. Waar je vorig jaar nog de King was, ben je nu de drop-out. Ik neem u nog even mee naar warmere tijden: het kampioensjaar van FC Twente. In dat seizoen heeft onze FC dertien keer gewonnen met één doelpunt verschil en volgens mij is dat ene doelpunt verschil acht keer gescoord in de slotminuten van het duel. Als u met mij even de ogen dicht doet, dan kunt u in uw mijmeringen nog even nagenieten van de euforie in onze Veste en van de doelpuntenmaker die steevast zijn doelpunt vierde met de rechterwijsvinger omhoog gestoken. Daar waar toen de bal er wél in ging, was het de afgelopen twee seizoenen te vaak dat de bal er net niet in ging. En als je geen afstand neemt van de tegenstander, dan doet elk tegendoelpunt pijn. Zo marginaal zijn de marges en zo belangrijk is het dat je het verschil moet maken.

Weet u, het kampioenschap werd destijds (als ik het zo omschrijf lijkt het lang geleden) veelal toegeschreven aan de trainer. Maar nu we er met wat meer distantie naar kunnen kijken, kunnen we toch stellen dat het het elftal was dat het kampioenschap binnen heeft gehaald. Ik ken een bedrijf waar de werknemers zeggen: 'ondanks de directie hebben we toch weer winst kunnen boeken'. Het zegt genoeg. En natuurlijk zullen de spelers van toen nog een zwak hebben voor McClaren, omdat het wel hun trainer was waarmee ze de landstitel hebben binnengehaald, maar toch. In een interview aan The Guardian vlak voor Kerst 2012, onze FC stond toen bovenaan, zei McClaren dat het kampioenschap onder zijn leiding in 2010 waarschijnlijk het enige kampioenschap zou zijn voor deze club. Het zette mij toen wel aan het denken. Was het een voorschotje op wat komen zou of getuigde het van realisme? Als ik kijk hoe er nu gespeeld wordt, denk ik toch maar dat ik het bij het voorschotje hou.

En hoe nu verder? We weten dat we nog niet zeker weten wie er komend jaar allemaal nog voetballen bij onze FC. Ik ga nu geen namen noemen, u volgt de berichtgevingen in de media hierover zelf wel.

En ten aanzien van de technische staf kan ik zeer kort zijn. Handhaaf de constructie die er nu is. Schreuder mag op cursus in Zeist. En dat is fijn voor Zeist, want hij kan ze daar nog veel bijbrengen. Ik weet niet hoe dat met u is, maar ik zit eigenlijk niet te wachten op een andere trainer, een zogenaamde grootheid. Kijk maar eens om je heen welke teams succes boeken en welke trainers er aan het roer staan. Neem de aanstaande trainer van PSV ook maar mee in dit rijtje. Een nieuwe generatie trainers van vaderlandse bodem die op een gewone manier hun ding doen. En daar past Schreuder perfect tussen.

Nog een voorbeeld als u het me toestaat. Onze Duitse vrienden, de Köningsblauen, hebben hun contract met Keller verlengd. Hij heeft de taak van hoofdtrainer overgenomen eerder dit seizoen. De reden van verlengin is mooi weergegeven door het bestuur van Schalke: 'Wij zijn overtuigd van zijn werkzaamheden, want we hebben in de laatste maanden ondanks personele problemen in het team een "doorontwikkeling" van ons team waargenomen'.
Volgens mij is commentaar overbodig.

Ik moet u nog iets bekennen. De afgelopen periode heeft u weinig kunnen lezen van mijn hand op deze website. Dat betekent niet dat ik stilgezeten heb. Menig keer heb ik geprobeerd om een column te schrijven. De aantekeningen zijn hieraan een herinnering, maar meer dan dat werd het niet. Laten we zeggen dat niet alleen het weer zich de afgelopen tijd in koelere sferen ophield, ook de inkt was niet vloeibaar te krijgen. Nu observeer ik graag en bespiegel graag wat ik dan waarneem. Dat doe ik ook bij mezelf. En ik denk dat ik weet waarom mijn pen mijn mening niet aan het papier kon toevertrouwen. Ik was vertwijfeld. Wat gebeurde er met mijn FC? Als je naar de kwaliteit kijkt, dan moet je gewoon bovenin meedoen om het kampioenschap, want zoveel doen wij niet onder voor de andere teams. Maar ja, dan moet die ene bal er wel in. En ja, dan moeten de spelers in een wedstrijd wel het verschil kunnen maken op basis van hun kwaliteiten. En ja, dan moet het geloof er zijn. Het geloof in jezelf en in de kwaliteiten van het collectief. En met collectief bedoel ik het totale plaatje: spelers, technische- en medische staf, bestuur en wij, de supporters. En dat ontbrak volledig. De ban is nu doorbroken en we mogen nog een verlenging bijschrijven van het seizoen dat op 5 juli 2012 is begonnen met de eerste officiële wedstrijd.

Daar waar de concurrentie van het komende seizoen op vakantie mag, moet onze FC nog twee of vier wedstrijden afwerken. Meedoen in Europa is een noodzaak geworden, inkomsten zijn opgenomen in de begroting. Soms, heel soms denk ik wel eens dat we eens geen jaartje Europa moeten gaan doen. Maar dat staat gelijk aan 'vloeken in de Veste' de gedachte alleen al is 'not done'.

Laten we de komende tijd gaan genieten van een leuk voetballend elftal, verjongd en waar we afscheid genomen hebben van spelers die denken dat het gras elders groener is. Laten we de komende tijd genieten van een trainer die zich thuis voelt in zijn huis, waarvan hij de fundamenten goed kent.

Laten we de komende tijd genieten van onze FC, dat is wat ik ons toewens.

Bert Hassink