De geschiedenis van FC Twente herhaalt zich

Artikel uit de TCTubantia 16-02-2012

Als je zo vaak in Europa vertroeft als FC Twente, komt er een moment dat je een tegenstander treft die je al kent en verhalen zich herhalen. De ploeg kwam gisteren, net als twee jaar terug, aan in de winter van Boekarest voor een duel tegen Steaua. En net als toen werden 150 gevangenen ingezet om het veld centimeter voor centimeter sneeuwvrij te maken voor het Europa Leagueduel van vanavond.

Aan vrijwel elke wedstrijd van FC Twente in Europa kleeft een mooi verhaal. Of het nou de extreme kou in Moskou was, waar de Tukkers van de UEFA moesten en zouden spelen tegen Rubin Kazan. Of de spannende busreis over hobbelige wegen door de boevenstaat Transnistrië (Moldavië). Naar Wisla Krakow reisden dit seizoen vanwege dreigementen geen fans mee en voor de wedstrijd tegen Steaua Boekarest trof trainer Steve McClaren twee jaar geleden een bus gedetineerden en een half besneeuwd veld aan.

Diezelfde trainer is terug en hoorde ook deze week de horrorverhalen over hevige sneeuwval en vrieskou in de Roemeense hoofdstad.
Hij zag zijn voet nog diep wegzakken in het zompige gras van het Ghencea Stadion en schudde het hoofd. En ook dit keer, zo vernam hij, werden gevangenen achter de tralies vandaan gehaald om het schoonmaakwerk op te knappen.
Een groot verschil is dat de Roemeense ploeg FC Twente dit keer ontvangt in het gloednieuwe Nationaal Stadion, waar alles luxe en van kwaliteit is, behalve dat veld dan.

Tijdens de openingswedstrijd op 6 september 2011 (Roemenië tegen Frankrijk) lag de grasmat na tien minuten al volledig aan flarden. Tot diepe schaamte van de Roemenen, die trots hun nieuwe arena wilden showen aan Europa.
Het veld is inmiddels vernieuwd, maar heeft nog altijd hevig te lijden onder de weersomstandigheden. Er is een dak, maar dat kon afgelopen week niet dicht omdat het pak sneeuw niet te dragen zou zijn. En dus scheppen de gedetineerden voor het duel tegen FC Twente door.

Als de spelers van FC Twente voor de wedstrijddag naar buiten komen voor de afsluitende training, ligt de helft van het veld onder een beschermende witte doek. De 55.200 gekleurde stoeltjes kijken als een bont, stil publiek naar de in mutsen en sjaals verstopte Tukkers.

Het is al de zoveelste keer dat de ploeg in de winter naar het Oostblok wordt gestuurd. En al wordt het niet -17, zoals vorig seizoen in Moskou, koud zal het vanavond bij - 10 zeker zijn. Dokter Gekie Meins zit er bovenop en bewaakt de gezondheid van de spelers.

Nieuweling Glynor Plet beleeft op het groen-witte veld een primeur: het is voor de oud-speler van Heracles zijn eerste Europese trip ooit.
En in de arena waar in mei de finale van de Europa League wordt gespeeld, keert doelman Sander Boschker terug van een langdurige kuitblessure.

De spelers kijken eens rond; stel dat ze hier in het voorjaar weer staan… Gefluit, dagdroom vervlogen: de training in het nu nog lege stadion is begonnen.
Vanavond zal alles anders zijn: er zijn 50.000 kaarten verkocht en Roemenen kunnen sfeer maken. Al is de verwachting dat er veel minder fans aanwezig kunnen zijn door de barre omstandigheden.

Veel supporters komen van buiten de stad en voor hen is het amper te doen de besneeuwde wegen te trotseren om op tijd in Boekarest te zijn. Maar dan zijn er nog ruim 49.500 mensen meer dan in 2009.
In de voorverkoop werden destijds slechts 29 toegangsbewijzen aan de man gebracht. „ Er zat uiteindelijk een handjevol Roemenen en een hond”, herinnert Mc-Claren zich.

Waar de Tukkers destijds met velen waren gekomen om te vieren dat ze Europees zouden overwinteren, lieten de Roemenen het om meer redenen massaal afweten. De winterstop was net begonnen, Steaua was kansloos voor de volgende ronde en het was koud. Er werd geen enkele moeite meer gedaan om er iets van te maken.

Zout strooien? „Nuh.”
De entrees en stoepen waren zo spiegelglad dat menig Twentse bezoeker met blauwe plekken in het vliegtuig stapte, dat ook nog eens uren vertraging had omdat de vleugels steeds bevroren raakten.
Wout Brama kan het zich nog goed voor de geest halen. „Ik heb wel een beetje een déjà vu- gevoel. Het vliegveld, de weg naar het hotel, het paleis, het hotel zelf… Allemaal hetzelfde als toen. Zelfs het weer is hetzelfde. Alleen het stadion is volkomen nieuw.”

Voor hem is het al de 47e keer dat hij in een Europees duel uitkomt, een record dat hij na vanavond gaat delen met Kick van der Vall en Cees van Ierssel.
Tekent de middenvelder ook voor de uitslag van toen? Het werd destijds 1-1. „Nee, ik zal nooit tekenen voor een gelijkspel, je moet altijd voor de winst gaan. Laat dat dan het andere grote verschil met toen zijn."

Tubantia